Richard Schoemaker
Richard Schoemaker was lid van de Raad der Vereeniging van de De Nederlandsche Padvinders (NPV), een Nederlands schermer, hoogleraar architectuur bij de faculteit bouwkunde van de Technische Hogeschool Delft en verzetsstrijder tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Biografie[bewerken | brontekst bewerken]
Vanaf 1905 was hij als kadet aan de Koninklijke Militaire Academie actief in diverse sporten, vooral in de schermsport. In 1908 nam hij deel aan het schermen bij de Olympische Spelen in Londen. Na de Spelen vertrok hij naar Nederlands-Indië, waar hij, net als later zijn broer C.P. Wolff Schoemaker, hoogleraar bouwkunde werd aan de Technische Hogeschool Bandoeng. In tegenstelling tot zijn broer bleef hij niet in Indië, maar aanvaardde hij dezelfde functie in Delft. In Delft was hij lid van de Vrijmetselaarsloge Loge Silentium.
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
Richard was sinds juli 1929 lid van de Raad der Vereeniging van De Nederlandsche Padvinders (NPV)[1][2].
Oorlogsjaren[bewerken | brontekst bewerken]
Vlak na het begin van de Duitse bezetting in 1940 richtte Schoemaker een verzetsgroep op. De groep spioneerde en verzamelde wapens. De Schoemaker-groep stond los van de Ordedienst (OD) maar had wel contact met de Groep Mekel. Vooral Delftse studenten waren bij deze twee groepen betrokken. Na verraad door de negentienjarige Hugo de Man werd Schoemaker op 2 april 1941 opgepakt. De Nederlandse politie voerde hem naar het Oranjehotel in Scheveningen[3] en vervolgens het beruchte Kamp Amersfoort. Hij werd samen met Prof. Mekel en zijn medewerkers van de ”groep van 72” op 3 mei 1942 voor het vuurpeloton in concentratiekamp Sachsenhausen gefusilleerd door de Duitsers. Leden van de groep Schoemaker waren verantwoordelijk voor de dood van de verrader Hugo de Man[4].
Meerdere leden van de Raad der Vereniging waren in de oorlog actief in het verzet: Richard Schoemaker, Jim de Booy, Johannes Osten en Reint Hendrik baron de Vos van Steenwijk.
Hij ontving postuum het Verzetskruis 1940 - 1945.
