Robert Crause Baden-Powell
Robert Crause Baden-Powell was de kleinzoon van Robert Baden-Powell en de derde Baron van Gilwell. Hij was Chief Scout Commissioner van 1965 tot 1982 en leidde het Britse Contingent naar de 14e Wereldjamboree in Lillehammer, Noorwegen. Hij was plaatsvervangend kamphoofd tijdens twee nationale Canadese Jamborees en de 15e Wereldjamboree in Canada in 1983. Hij ontving voor zijn inzet de Bronzen Wolf en de Canadese "Zilveren Vos".
Privé[bewerken | brontekst bewerken]
Tijdens de jaren 1950 was Robert in dienst bij de Britse Koninklijke Marine. Zijn werkende loopbaan was uiteenlopend. Robber was onderandere wijnhandelaar, autoverkoper en hij werkte als PR-functionaris bij de BBC. Verder was hij voorzitter van verschillende organisaties
Huwelijk[bewerken | brontekst bewerken]
In 1962 trouwde hij met Patience Helene Marry Batty, die later hoofdcommissaris van de Girl Guides en vice-president van Girlguiding UK werd. Patience stierf in 2010. Omdat het echtpaar geen kinderen kreeg, erfde zijn broer Michael Baden-Powell (1940-2023) de titel Baron of Gilwell nadat hij stierf.
Vroegere Scouting loopbaan[bewerken | brontekst bewerken]
Robert ging in 1946 bij de welpen. Hij werd assistent Scouts leider bij de “100th Nottingham Group” tussen 1959 en 1962. Later verhuisde hij naar Londen waar hij Venture Scout leider werd bij de “6th Putney Group” van 1965 tot 1969. Teven was hij leider van de “Ripley Venture Scout Unit”. [1]
Interview[bewerken | brontekst bewerken]
Op de Jamboree in Canada gaf hij een interview. Hij geef in het interview uitleg over de herkomst van de naam "Baden-Powell" en de oorspong van Scouting. Verder haalt hij een anekdote aan waarin hij uitleg geeft over de verwachting die mensen van hem hadden, omdat hij "Baden-Powell" heette. Zo verwachte mensen van hem dat hij gewoon wéét hoe hij een vuur moet maken omdat hij is wie hij is.
