Gebruiker:Sietske/geschiedenis

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
< Gebruiker:Sietske
Versie door Bot egel (overleg | bijdragen) op 20 jul 2013 om 21:10 (Robot: automatisch tekst vervangen (-Wereld Jamboree|Wereldjamboree +Wereldjamboree); cosmetische wijzigingen)
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Ga naar:navigatie, zoeken

Dit artikel beschrijft beknopt de belangrijkste momenten in de Geschiedenis van Scouting vanaf de geboorte van de oprichter tot 1945.

De oprichting van Scouting[bewerken | brontekst bewerken]

Robert Baden-Powell is officier in het leger en verblijft vooral in India en Zuid-Afrika Hier krijgt hij een voorliefde voor het "flanel shirt" militaire verkennersleven. In 1903 schrijft hij hierover het handboek "Aids to Scouting". Nadat hij in Engeland een held wordt tijdens een lange bezetting van het Zuid-Afrikaanse stadje, slaat het boek aan bij de Engelse jeugd, dat met veel plezier "B.P."-tje speelt.

Scouting voor jongens[bewerken | brontekst bewerken]

De kaft van het boek "Scouting for Boys"

In 1907 bezoekt Baden-Powell een jongensvereniging, de "Boys Brigade". Het militaire programma lijkt hem te saai en hij merkt op dat ze veel meer jongens kunnen trekken met een aantrekkelijker programma. Hij denkt hierbij ongetwijfeld aan zijn verkenners-hobby. De leiders vragen hem om zijn ideeen op papier te zetten en hij begint een studie naar allerlei bestaande programma's. Als belangrijkste onderdeel zet hij het verkennen om in niet-militaire "vredes"verkenners, een mannenleven in de vorm van een jongensspel. Als test organiseert Baden-Powell met 22 jongens in 1907 een kamp op Brownsea Island en publiceert daarna in 1908 het boek Scouting for Boys in goedkope losse hoofdstukjes, de "Yarns" ("kampvuurverhalen"). Scouting is bedoeld als een spel dat bestaande verenigingen zoals Boys Brigade en YMCA kunnen gebruiken, maar daar slaat het niet echt goed aan. Echter overal beginnen groepjes jongens eigen patrouilles op te richten en in alle haast moet een aparte Scouting-organisatie worden ingericht. Er ontstaat een ware "scoutingbeweging" in Engeland, en de Engelse koning Edward vraagt Robert Baden-Powell in 1909 om al zijn aandacht aan deze nieuwe beweging te schenken. Hij ontwikkelde kort daarop met hulp van zijn broer Warington de zeeverkenners en later met hulp van zijn broer Baden de luchtverkenners.

In de periode tussen 1911 en 1913, begint Robert Baden-Powell met verre reizen, met als doel het starten van scoutinggroepen op alle vijf de werelddelen.

Aanvankelijk richt de scoutingbeweging zich ruwweg op jongens in de leeftijd 10 tot zo'n 15 jaar. In 1914 beginnen in Engeland de '(Wolf) Cubs'. Hiervoor wordt in 1916 het "Wolf Cub's Handbook" gepubliceerd, dat geschreven is met medewerking van Joseph Rudyard Kipling, de schrijver van het Jungleboek. In 1917 ontstaan in Engeland de "Senior Scouts" die in 1919 overgaan in "Rover Scouts", in een poging de jongeren die te oud zijn geworden voor verkenner vast te houden. Achterliggende gedachte is onder meer dat op deze manier de verliezen onder de leiders door de Eerste Wereldoorlog na verloop van tijd aangevuld zouden kunnen worden.

Scouting voor meisjes[bewerken | brontekst bewerken]

In september 1909 wordt de eerste grote scoutingrally in London gehouden. Er verschijnen tot ieders verbazing niet minder dan 11.000 boy scouts en bovendien enkele meisjespadvinders in zelfbedachte uniformen. Dat is het signaal om ook Scouting voor meisjes te gaan organiseren. In Londen wordt begin 1910 officieel begonnen met Scouting voor meisjes: de Girl Guides Association wordt er opgericht onder leiding van Agnes Baden-Powell, de zuster van Robert.

Rond 1916 komt de schatrijke Amerikaans Engelse mrs. Julliette Low, die in de Verenigde Staten een omvangrijke meisjesclub leidt, onder de indruk van Baden-Powells werk en sticht de 'Girl Scouts of America'. Dit heeft grote invloed op de ontwikkeling van Guiding in vele andere landen.

Ter ondersteuning voor de meisjesscouting schrijft Baden-Powell rond die tijd het boek "Girl Guiding - Rovering to Success".

In 1928 wordt de WAGGGS opgericht, een overkoepelende, internationale organisatie voor meisjesscouting. Olave Baden-Powell, de echtgenote van Baden-Powell, wordt enkele jaren later unaniem uitgeroepen tot "World Chief Guide" van deze organisatie.

Internationale activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]

Door zijn ervaringen tijdens de Eerste Wereldoorlog komt Baden-Powell op het idee dat de scoutingbeweging volken over hun grenzen heen bijeen kan brengen, door tijdens internationale bijeenkomsten de nadruk te leggen op onderlinge verstandhouding en wederzijds begrip. Dit leidt in 1920 tot de allereerste editie van de Wereldjamboree. Ook wordt dat jaar de eerste internationale conferentie gehouden; de oprichting van de Boy Scouts International Conference.

Andere internationale initiatieven uit die beginjaren zijn een internationaal scoutingblad (1921) en het eerste internationale scoutingcentrum; het Internationaal Scout Chalet in Kandersteg, te Zwitserland (1925). Wanneer in 1922, tijdens de 2de internationale conferentie in Parijs, de eerste internationale commissie gekozen wordt, zijn er 30 landenorganisaties vertegenwoordigd. Uit de eerste wereldwijde telling van leden van scouting blijkt dat er op dat moment 1.019.205 leden in 31 landen tot de scoutingbeweging behoren.

Verdere ontwikkelingen[bewerken | brontekst bewerken]

In de periode die volgt, ontspruiten er snel allerlei initiatieven. Zo maakt Baden-Powell in 1919 een start met de Gilwelltraining, wanneer de scoutingbeweging het Londense buitenterrein "Gilwell Park" geschonken krijgt. Trainingen buiten de Britse landsgrenzen zouden spoedig volgen. In 1919 verschijnen er ook nieuwe boeken van Baden-Powell, waaronder het 'The Wolf Cub's Handbook' dat met Joseph Rudyard Kipling geschreven wordt.

Scouting in Nederland[bewerken | brontekst bewerken]

Scoutingorganisaties[bewerken | brontekst bewerken]

Nederlandse scoutingorganisaties
vóór de fusie in 1973

Meisjes
Eerste Nederlandsche Meisjes Gezellen Vereeniging (ENMGV), 1911 - ?
Het Het Nederlandsche Meisjesgilde (NMG): 1916 - 1933
Nederlandse Padvindstersgilde (NPG): 1933 - 1973
Nederlandse Gidsenbeweging (NGB): 1945 - 1957
Nederlandse Gidsen (NG): 1957 - 1973

Jongens
Nederlandsche Padvindersorganisatie (NPO): 1911 - 1915
Nederlandsche Padvindersbond (NPB): 1912 - 1915
De Nederlandse Padvinders (NPV): 1915 - 1973
Katholieke Verkenners (KV): 1930 - 1973
(enige jaren onder de naam VKJB)
Padvinders Vereniging Nederland (PVN): 1933 - 1940

Overkoepelende organen
Nationale Padvindstersraad: 1946 - ?
Nationale Padvindersraad: 1938 - 1968
De federatie "Scouting Nederland": 1968 - 1973

Na Engeland slaat scouting ook in andere landen aan, waaronder in Nederland. De eerste scoutinggroep wordt opgericht in december 1910 en vele groepen volgen. De leeftijdsgroepen (speltakken) waarin het scoutingprogramma wordt uitgevoerd, wordt in die beginjaren voor een groot deel rechtstreeks gekopieerd van de Engelse organisatie. Mede door de invloed van de verzuiling worden er in Nederland meerdere landelijke scoutingorganisaties opgericht om de belangen van de plaatselijke scoutinggroepen te behartigen. In 1973 fuseren de organisaties tot Scouting Nederland. Voor het structureren van de landelijke organisatie wordt Nederland verdeeld in gewesten en districten. Deze structuur wordt in 2002 door steunpunten en regio's vervangen.

Sinds 1915 fungeert er steevast een lid van het koninklijk huis als beschermheer van Scouting Nederland.

Zie ook:

1940-1945: Scouting in oorlogstijd[bewerken | brontekst bewerken]

Na de oorlog verscheen deze advertentie in de Volkskrant van Amsterdam, een oproep aan alle Verkenners om zich te melden en te helpen.

Na de Duitse inval in 1940 bleven de Nederlandse padvind(st)er verenigingen zo goed als het ging verder functioneren. Activiteiten buiten waren echter nagenoeg niet mogelijk. Medio 1941 werden de padvind(st)ersverenigingen door de Duitse bezettingsautoriteiten verboden. Uniformen en materialen moesten worden ingeleverd. Hoofdbestuursleden werden gearresteerd en geinterneerd.

In het najaar van 1944 herrijst de padvindersbeweging in het reeds bevrijde zuiden van het land. A.E. Oosterlee en mr. Jo Cals (de latere minister van Onderwijs en Minister-president) nemen de leiding in handen, en ook het NPV herrijst. Wanneer ook de rest van het land in 1945 bevrijd wordt, blijkt de scoutingbeweging nog altijd springlevend, en onder de jeugd is grote animo voor de vereniging. Op 4 juli wordt een vierde beweging opgericht: de Nederlandse Gidsenbeweging (NGB).

Literatuur[bewerken | brontekst bewerken]

  • folder 'Hoogtepunten uit de scouting-historie' uitgegeven door Scouting Nederland
  • websites WOSM en WAGGGS
  • De boekjes 'Scouting in de jaren 50' en 'De padvinderij in oude ansichten' van Jan van der Steen' (verkrijgbaar bij de ScoutShop).

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.