Kampeerterrein Staelduin
Geschiedenis
De eerste vermelding van kamperen door scouts op Staelduin is van 1922[1]. De vermelding vertelt ook dat er al in 1920 scouts kampeerden op Staelduin. Dat terrein bevond zich bij Hoek van Holland in het Staelduinse Bos en was in eigendom van jonkheer Van Rijckevorssel uit Berlicum. Voor 1928 was het bos niet toegankelijk voor publiek. Met de invoering van de Natuurschoonwet wordt het bos opengesteld voor publiek[2]. Het natuurschoon van het bos wordt door velen genoemd en is doel voor vele natuurexcursies. In verschillende Puisalmanakken van rond de Tweede Wereldoorlog wordt Huize (of later Hoeve) Staelduin genoemd als woonadres van de penningmeester van de Mariabond van het Bisdom Haarlem. Het bos lijdt onder houtkap in de Tweede Wereldoorlog voor de bouw van enkele bunkers[3]. In 1948 wordt in het Leidersblad[4] gesproken van een 80 hectare groot kampeerterrein voor de Verkenners van de Katholieke Jeugdbeweging en een mogelijkheid voor een welpenbivak op een boerderij. Vanaf 1949 wordt het zelfs een landgoed genoemd en in 1950 een buitencentrum. Vanaf 1950 fungeert Staelduin ook als trainingslocatie voor de VKJB. In 1959 wordt besloten tot een nieuw jeugdcentrum voor Staelduin, dat wordt het huidige kampeerterrein en de daarbij behorende boerderij aan de Maasdijk[5]. De oude locatie is gevorderd door het ministerie van Defensie. Vele verkenners van de VKJB werken om het nieuwe terrein in te richten met beplanting[6]. In oktober 1968 was Staelduin Hoeve het toneel van een grote bijeenkomst van de Katholieke Verkenners en de Nederlandse Gidsen; tijdens deze bijeenkomst spraken de verzamelde leiders en leidsters van Zuid-Holland zich positief uit over het op handen zijnde fusie van de vier grote padvindersorganisaties in Nederland tot één organisatie[7]. In 1973 is Staelduin Hoeve een kampeerterrein geworden voor scouts van Scouting Nederland.
