Ocker Repelaer

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken


jhr. Ocker Repelaer van Molenaarsgraaf
Icon boy scout.svg
Geboorteplaats
Den Haag ­Zuid-Holland ­Nederland
Geboortedatum
16 januari 1888
Overlijdensplaats
Den Haag ­Zuid-Holland ­Nederland
Overlijdensdatum
25 mei 1975
Bezig met het laden van de kaart...

Ocker Repelaer was oprichter van de WIK-padvindersgroepen in Den Haag, de padvindersaccomodaties in de Wolfskuil in Ommen en filantroop voor vele initiatieven voor jeugd en jongeren.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Hij was een telg van de familie Repelaer. Zijn familie bekleedde voor hem belangrijke bestuurlijke en maatschappelijke posities. De stamboom van zijn familie toont een minister, wethouders, diplomaten, dijkgraven en leden van de Tweede Kamer. Zijn vader was wethouder van de gemeente Den Haag en woonde met zijn gezin aan de Lange Vijverberg 20f in Den Haag. Aan de overkant van de straat woonde Philip van Pallandt op de Korte Vijverberg 6. Daarnaast was zijn familie zeer gefortuneerd en dat bood hem veel vrijheid. Hij bleef tot zijn dood wonen op Lange Vijverberg 20f[1][2].

Hoek van de Korte en Lange Vijverberg in 1923
Lange Vijverberg 20 is het derde pand van links, Korte Vijverberg 6 is het witte pand rechts

Scouting[bewerken | brontekst bewerken]

Hij was 1912 betrokken bij de aansluiting van De Jonge Verkenners bij De Nederlandsche Padvindersorganisatie en zat in het bestuur van de Haagse afdeling. Jonkheer Repelaer beschikte over een aanzienlijk familiekapitaal en hij stak dat ruimhartig in initiatieven voor de padvinderij en andere jeugd- en jongerenactiviteiten. In augustus 1925 richtte hij in Den Haag de groep Willen Is Kunnen (WIK) op. Uit de eerste opgerichte groep ontstonden meerdere padvindersgroepen in Den Haag en omstreken tussen 1925 en 1938.

In de jaren vijftig werd de laatste WIK-groep, de Kalongs, gevormd.

Contributiekaart Willen Is Kunnen

Naast de gangbare padvindersactiviteiten – zoals Baden-Powell had voorgeschreven - waren er voor de WIK-padvinders veel andere activiteiten voor ontwikkeling en ontspanning: muziek en zang, gymnastiek, zwemmen in zwembad De Regentes, een muziekgroep in de Weimarstraat, Hawaïan band ‘The Happy Stringers’, tafeltennis aan de Wagenstraat, dammen en knutselen, er was een toneelgroep, wandeltochten en speurtochten; en dat allemaal gratis of tegen scherp gereduceerde prijzen. Ook was er iedere tweede zondag van de maand een padvinderskerkdienst in de Nieuwe Kerk aan het Spui. In dat opzicht hadden ze veel weg van de CJMV-groepen, die in een vergelijkbaar scala aan activiteiten actief waren. Voor de zeeverkenners van de Hercogroep had jonkheer Repelaer een stuk grond aan de Kaag gekocht. In 1934 kocht hij een landgoed in Wassenaar dat de naam Herco kreeg. Hierop stonden naast een huis voor hopman Wouter van der Pol, de beheerder, nog 3 padvindershuizen. De gastvrijheid van jonkheer Repelaer was groot. Veel padvinders uit binnen- en buitenland o.a. Frankrijk, Engeland, Suriname, Tunesië en Indonesië hebben hier gelogeerd. In 1936 kocht hij het bosgebied De Wolfskuil in Ommen. In totaal 28 hectare groot. Bestaande uit dennenbos en heide. In 1940 werd het eerste kinderhuis geopend. De bedoeling van jonkheer Repelaer daarbij was, om kinderen uit de achterstandswijken vanuit de Den Haag naar De Wolfskuil te laten komen en ze hier weer aan te laten sterken. Ook daar mochten de padvindersgroepen uit Den Haag kamperen. In 1937 werd de WIK lid van de NPV en mocht toen mee naar de Wereldjamboree in Vogelenzang.

Hij heeft tussen 5 en 28 april 1941 in het "Oranje Hotel" (De Scheveningse gevangenis) gevangen gezeten vanwege zijn activiteiten voor de padvinderij en andere verenigingen, vervolgens is hij in vrijheid gesteld[3].

Na de Tweede Wereldoorlog bleef jonkheer Repelaer actief in de padvinderij. De Hercogroep bestond nog en op 1 november 1946 werd de “Oud-Wik” opgericht. Doel van deze club was: “... om de huidige groepen met raad en daad bij te staan, waar dit mogelijk en nodig is”. In 1947 brandde De Wolfskuil af en er werd binnen één jaar op deze plaats de Sint Jorishoeve gebouwd. Jonkheer Repelaer bracht op 15 april 1948 zijn vermogen onder in de Hopman Repelaerstichting, om De Wolfskuil voortdurend te laten dienen voor kinderen die een steuntje in de rug nodig hebben. De padvindersgroepen die ook hieronder vielen waren:

  • Repelaergroep
  • Willen is Kunnen
  • Van der Veldengroep
  • Hercogroep
  • Wij zijn bereid
  • Wolfskuilgroep

In de jaren 50 liet hij nog steeds de padvinderij in Den Haag meegenieten van zijn fortuin. Hij paste genereus bij voor Haagse padvinders die naar de Wereldjamboree van 1951 in Bad Ischl wilden. Zo vierde hij in 1954 zijn verjaardag door een select gezelschap padvinders van het Haagse district uit te nodigen voor een groots diner in het chique Restaurant Den Hout aan de Bezuidenhoutseweg. De Padvinders Persdienst deed daar verslag van. In 1959 werd een blokhut geopend op de Wolfskuil[4]. Als je met je patrouille aanbelde bij zijn huis aan de Lange Vijverberg, dan was je altijd welkom voor koffie of thee, als je maar verhalen vertelde over wat je bij de padvinderij allemaal had beleefd. Menige padvinder kreeg geld toegeschoven om zijn uniform compleet te maken of om kampeeruitrusting te kopen. Hij fêteerde Haagse voortrekkers op zondagsuitjes naar tentoonstellingen in de Kloosterkerk in Den Haag om daarna een lunch te genieten bij hem thuis die zijn butler voor het gezelschap had klaargemaakt. In 1968 hield de WIK op te bestaan, de groepen werden opgeheven of gingen op in andere padvindersgroepen in Den Haag.

Onderscheidingen en eretitels[bewerken | brontekst bewerken]

  • Ridder Legion d'Honneur (Republiek Frankrijk)[2]
  • Zilveren medaille van de stad Parijs[1]
  • Gouden Jacobsstaf[5]
Category edit nl.svg Dit artikel is een beginnetje. U wordt uitgenodigd op Bewerk te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen.
Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.