Piet Telder

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Versie door Egel (overleg | bijdragen) op 1 apr 2021 om 13:30
Ga naar:navigatie, zoeken


ir. Pieter (Piet) Telder
P Telder 1923.jpg
 Eenzame Wolf 
Icon boy scout.svg
De Nederlandse Padvinders klein.png
De Nederlandse Padvinders
Delftsche Zwervers
Geboorteplaats
Meppel ­Drente ­Nederland
Geboortedatum
30 oktober 1901
Overlijdensplaats
Heerlen ­Limburg ­Nederland
Overlijdensdatum
9 april 1972
Bezig met het laden van de kaart...

ir. Piet Telder, totemnaam "Eenzame Wolf", is vertaler en schrijver van boeken over techniek, religie en avontuur, onder andere van het Welpenhandboek van Robert Baden-Powell en "Een verkenning in Afrika".

Loopbaan

Op 11 september 1918 verhuist hij van Meppel naar Delft om te gaan studeren aan wat toen de Technische Hogeschool (TU Delft) heette. Zijn studie tot civiel ingenieur duurde tot 1925. Mogelijk is hij tijdens zijn studententijd in contact gekomen met de Indiase theosoof J. Krishnamurti, die van 1921 tot 1929 zijn lezingen gaf, tijdens de zogeheten sterkampen op het landgoed Eerde (het landgoed van Philip van Pallandt) bij Ommen. Tenslotte heeft hij reeds tijdens zijn Delftse jaren een tweede studie ter hand genomen: theologie. In april 1925 wordt hij 'gouverneur' op Christelijk Jongensinternaat Zeist; hij is daar leraar en later ook adjunct-directeur. In 1931 wordt hij leraar natuurkunde op het Baarns Lyceum. In 1935 gaat hij mee met een door de vereniging „Jan Pieterszoon Coen" georganiseerde studiereis naar Nederlands Indië[1]. Pas in 1936 zegde hij zijn betrekking bij het Zeister internaat op; ontwikkelingen hadden zijn weg naar het directeurschap versperd. Hij had dus langere tijd twee banen en daarnaast publiceerde en vertaalde hij diverse boeken. Hij keert in september 1937 weer terug naar het internaat in Zeist om er de post van adjunct-directeur daadwerkelijk in te nemen. Tijdens de Tweede Wereldoorlog verblijft hij daar om onverminderd les te geven en het internaat te "runnen". In 1942 moet hij echter terugtreden wegens geruchten over 'onethisch handelen' richting enige jongens en naaktzwemmen samen met de jongens[2]. Na de Tweede Wereldoorlog reist hij voor zijn werk veel naar en door de tropen voornamelijk Indonesië en Suriname. Vanaf (waarschijnlijk) 1948 is hij hoofd van het studenteninternaat in Bandung, Indonesië[3]. In 1953 vertrekt hij weer naar Nederland om daar sociaal decaan aan het Internationaal Academisch Instituut te Den Haag te worden.[4]. Hij woont en werkt ook enige tijd in Suriname. Hij komt uiteindelijk in 1966 in Zuid-Limburg terecht waar hij tot zijn dood nog schrijft en lesgeeft aan het Henric van Veldekecollege te Maastricht. Na vele jaren prediken wordt hem in mei 1970 uiteindelijk nog de status verleend van dominee bij de Nederlands Hervormde Kerk[5]. Hij overlijdt in Heerlen[6].

Voor volwassen heeft hij boeken over godsdienst en techniek geschreven en vertaald. Hij heeft ook een bijdrage geleverd voor het Boekenweekgeschenk van 1935, "Rondom het boek". Hij bleef zijn hele leven vrijgezel maar had zes geadopteerde kinderen.

Scouting

titelblad Welpenhandboek

In Delft raakte hij betrokken bij de Delftsche Studentenclub van Oud-padvinders (1915-1920). Uit deze club is in 1920 een zogeheten stam voortgekomen, genaamd: De Delftsche Zwervers. Een stam die zich onder leiding van “Eenzame Wolf” (baas Piet Telder) krachtig ontwikkelde. In 1923 is hij betrokken bij een nationaal initiatief om tot een reglement voor voortrekkers te komen en was hij deelnemer aan de eerste Gilwelltraining in Nederland. In het najaar van 1927 wordt hij genoemd in het leidersblad als hopman van een padvinderstroep van het internaat in Zeist. De eerste vertaling van het Welpenhandboek uit 1930 is van zijn hand. Het jaar 1937 is het hoogtepunt in zijn padvindersloopbaan als hij wordt benoemd tot bestuurslid van de 5e Wereldjamboree in Vogelenzang, waarin hij ook de leiding had over subkamp 5 met daarin bijna 2500 deelnemers uit diverse landen. Zoals bekend verbood de Duitse bezetter de padvinderij in april 1941. Maar eind 1940 hadden Pom van Voorthuisen en hij hun volmachten reeds ingeleverd en waren zij uit de padvindersbeweging getreden. Na de Tweede Wereldoorlog keert hij niet terug naar de padvinderij.

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.