Scoutingmuseum De Ducdalf

Het Scoutingmuseum "De Ducdalf” is gevestigd op de derde verdieping van het herenhuis aan de Heemraadssingel 129 in Rotterdam. Het heeft als doel om de geschiedenis van de padvinderij (vroeger) en de scouting (nu) voor het nageslacht te bewaren. Anno 2024 is het museum tot kaderbericht gesloten voor publiek.

Het museum herbergt een ruime collectie aan scouting memorabilia, uniformen, Insignes, tegeltjes en een bibliotheek met ruim 1500 boeken. Daarnaast heeft het een omvangrijke hoeveelheid documenten en tijdschriften over scouting in het voormalige gewest Rotterdam. Ze hebben ‘één-en-ander’ over de Padvinders Postdienst die na de Tweede Wereldoorlog actief was en over de hulpactiviteiten rond de watersnoodramp in 1953.

Het museum is altijd geïnteresseerd in ‘oude’ scouting materialen en verwelkomt iedereen die overweegt de spulletjes weg te doen.

Dukdalf

Een dukdalf is een zware paal die in het water staat om schepen aan vast te legen. Ze bestaan in verschillende vormen en constructies. Traditioneel is een een samenstelling van vier houten palen. De palen zijn over het algemeen zwart geteerd met een witte top. Op de palen is een metalen deksel gemonteerd die de palen tegen de regen met beschermen. In de voortuin van het Museum staat een Dukdalf als markant herkenningspunt. Rotterdam in natuurljk bekent als grote havenstad de Dukdalf is een passend symbol voor de scouts in de Maasstad.

Naam

Over de benaming van de Dukdalf doen twee verklaringen de ronden.

1. In Oost-Friesland zou in 1581 al het woord ‘dukdalle’ of ‘dukdalfe’ gebruikt worden. Het woord zou afgeleid zijn van ‘docke’ of ‘doc’ dat zoveel betekend als; klos, blok, scheepsdok of delfijn, dolfijn (als meerpaal).
2. Verklaring twee komt van de franse naam voor de Hertog van Alva. De man (Fernando Álvarez de Toledo y Pimentel) was een Spaanse generaal en landvoogd van de Nederlanden aan het begin van de Tachtigjarige Oorlog. Hij was niet erg geliefd in de Nederlanden. Zijn kenmerkende kleding stijl, een zwarte mantel met een witte kraag en het feit dat de watergeuzen hem graag de strop om de nek hadden willen leggen leidde er misschien toe, dat de zwarte palen met de witte ‘kraag’ de bijnaam kregen die was af geleid van ‘Duc d' Albe’ (frans voor Hertog van Alva). De trossen stonden symbol voor de strop, de palen voor de nek van Alva. De palen zouden ook zo onverzettelijk zijn als Alva die, names de Spaanse Koning Filips II, een waar schrikbewind voerde in het Nederland van de 16de eeuw.