Éclaireurs d’Afrique
De Éclaireurs d’Afrique (Nederlands: Verkenners van Afrika) was een koepel van scoutingorganisaties in de voormalige Frans West-Afrikaanse koloniën.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Ten tijde van de Franse koloniale periode ontstond in de jaren ’30 rondom de Wiliam Pontyschool in Rufisque (nabij Dakar) een groep verkenners en welpen. Enkele leraren uit Frankrijk waren met de groep begonnen. Het idee van de Éclaireurs (verkenners) spreidde zich snel uit over het hele Frans West-Afrikaanse gebied.
In 1947 namen 48 scouts uit Frans West-Afrika deel aan de wereldjamboree in Moisson, Frankrijk. De groepsleiders afrikaniseerden uiteindelijk en werden minder Frans. Deze ontwikkeling werd aangemoedigd door het hoofdkantoor in Parijs. Tijdens de wereldjamboree in Oostenrijk in 1951, hadden de scouts uit Frans West-Afrika een eigen kampterrein, los van het Franse contingent.
De koepelorganisatie was ontstaan uit de Afrikaanse tak van de Éclaireurs de France, de L’Afrique-Occidentale française. Op de bijeenkomst van het ‘provinciaal comité’ van Frans West-Afrika in Rufisque (Senegal) van 19 tot en met 21 april 1957 was het moment daar, dat de Eclaireurs de France van de provincie AOF veranderde in de Éclaireurs d’Afrique.
De Éclaireurs d’Afrique kende drie districten:
- Ivoorkust
- Mauritanië
- Senegal
Frans West-Afrika was tussen 1895 en 1958 de federatie van de acht Franse koloniën in het westen van Afrika. Na 1958 verkregen de 'provincies’ een grote mate zelfbestuur. De meeste van de Frans West-Afrikaanse landen werden tussen 1959 en 1960 onafhankelijke van Frankrijk. Er was veel wisselvalligheid in de Éclaireurs d’Afrique. De organisatie viel uit elkaar in nationale organisaties.
Deze drie nationale organisaties werden:
- Ivoorkust - Éclaireuses et éclaireurs de Côte d'Ivoire
- Mauritanië - Association des scouts et guides de Mauritanie
- Senegal - Éclaireuses et éclaireurs du Sénégal