Aan de oever

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken
Category song nl.svg
Aan de oever

is de titel van een lied dat bij sommige scoutinggroepen in de eigen liedjesbundel te vinden is.

Meer liedjes zijn te vinden in de lijst van liedjes en de lijst van scoutingliedjes.

Er zijn meerdere versies van dit lied. Oorspronkelijk kwam dit lied uit een opera. Vroeger zongen de mensen meer liederen dan nu. Zij zongen ook fragmenten die zij zich herinnerden uit opera's. Zo is waarschijnlijk ook dit lied in de scoutsbundels terechtgekomen.

Versie 1

Aan de oever van de Rotte
tussen Delft en Overschie
zat een kikvors luid te wenen
met een zuigling op haar knie

Lieve kleine sprak de oude
zie je daar die ooievaar
't is de moord'naar van je vader
hij vrat hem op met huid en haar

Wel potdomme sprak de kleine
heeft die klootzak dat gedaan
als ik later groot en sterk ben
zal 'k hem op zij falie slaan

Nauwelijks was hij uitgesproken
of daar kwam de ooievaar
greep de kleine bij zijn lurven
en vrat hem op met huid en haar

In de slokdarm aangekomen
zag hij daar zijn vader staan
en toen zijn ze met z'n tweeë«n
naar de uitgang toe gegaan

en daar buiten aan gekomen
zagen zij nog even groen
en dat blijk dus dat die zuren
van dat rotbeest het niet doen

Versie 2

In een andere versie, waarin niet de kleine kikker, maar de ooievaar wordt opgegeten, worden de laatste drie bovenstaande coupletten vervangen door:

En de kikvors, groot geworden
zag opnieuw die ooievaar
En u zult het niet geloven:
Hij vrat 'm op met huid en haar


Versie 3

Aan de over van de Dijle
diep verscholen in het riet
zat ne kleine dikke kikker
bij zijn moeder in de vliet

"Ziet ge daar", zo sprak die moeder
"Ziet ge daar, dien ooievaar
't Is de moordnaar van uw vader
hij vrat 'm op met huid en haar!"

"Is da waar", zo sprak die kleine
"Heeft die smeerlap da gedaan
als ik groot en sterk zal wezen
zal 'k hem op z'n bakkes slaan!"

Vele jaren zijn verstreken
en dien kikker leeft nie meer,
maar dien ooivaar, die leeft nog
en zijn bakkes doet nog zeer!


Versie 4

In België wordt tegenwoordig het lied vaak met een andere melodie gezongen. Hierbij heb je iemand(leider) die telkens een (stuk) zin voorroept, waarna de leden nazingen.


Aan de oever(x2) van de Dijle (x2)
Diep verscholen in het riet,(x2)
Zat een kleine(x2) jonge kikker(x2)
Bij zijn moeder op de knie !(x2)


« Ziet ge daar »,(x2) zo sprak de moeder,(x2)
« Zie ge daar dien ooievaar,(x2)
't Is de moord'naar(x2) van uw vader,(x2)
Hij vrat hem op met huid en haar. »(x2)


« Potverdomme, »(x2) sprak de kleine,(x2)
« Heeft die smeerlap dat gedaan ?(x2)
Als ik later(x2) sterk zal wezen,(x2)
Zal ik hem op zijn bakkes slaan(x2) ! »


Vele jaren(x2) zijn verstreken(x2)
En die kikker leeft niet meer,(x2)
Maar die ooievaar(x2) die zijn bakkes(x2)
Doet nog altijd even zeer.(x2)


Opmerking: Ik beschik niet meer over de originele operatekst. Versie 3 sluit daar, voorzover ik me kan herinneren, het best bij aan. 'onze' versie (Antwerpen '1980) eindigde iets subtieler:
En de jaren zijn verstreken
en de kikker is lang dood
maar den ooivaar zallet weten
want zijn bakkes zien nog rood

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.