André de Thaye
André de Thaye was een goed Katholieke jongen en Scout.
Levensloop[bewerken]
Hij werd geboren in Jumet Gohyssart, dicht bij Charleroi in België. Toen André nog maar nauwelijks vijf jaar was, wilde hij al naar school. André hoefde zelden de school te verzuimen, want hij had een goede gezondheid en was bijna nooit ziek. In oktober 1919 verhuisde de familie naar Dampremy. André ging na de school van Gohyssart naar het St. Jozef-Instituut. In oktober 1922 verliet André het ouderlijk huis om met zijn Latijnse studie te beginnen aan het college.
In het vierde studiejaar kreeg hij hevige pijnen in zijn linker been, maar artsen konden niets vinden. Als zijn vrienden vroegen wat er aan de hand was, dan was het antwoord: "Oh, niks, een spier verrekt, denk ik". Op een kwade dag werd de pijn hem toch te veel en kreeg hoge koorts. Hij werd overgebracht naar het ziekenhuis, daar werd een beenvliesontsteking geconstateerd. Het eerste echte antibioticum, penicilline, werd pas in 1928 ontdekt, daarom was het enige wat men kon doen de ontsteking zo goed mogelijk wegsnijden en de wond schoonhouden. Dit was onvoldoende voor zijn herstel en na ongeveer een week overleed hij.
Scouting[bewerken]
Als er een leefregel was die meewerkte aan de vorming van André's karakter, dan was het zeker de padvindersregel. Hij leefde deze regel na tijdens de laatste drie levensjaren. Hij hield van het devies: "Sta klaar". Het ogenblik waarop hij zijn padvindersbelofte uitsprak, was een van de mooiste momenten van zijn leven[1].
Onderscheidingen en eretitels[bewerken]
Omdat hij zo'n voorbeeldige leerling, maar toch een gewone jongen was en tijdens het lijden zijn vertrouwen in God behield werd hij als een voorbeeld gezien voor andere Katholieke kinderen. In 1927 werd er een boek over hem geschreven; "Par la Joie et la Souffrance". In 1928 vertaalt in het Nederlands onder de titel "Het blije leven van een jonge held"[2][3]. Hierna werden er tientallen Scoutinggroepen opgericht die zijn naam droegen in Nederland en België.
