Commission Nationale de Scoutisme Marin
De Commission Nationale du Scoutisme Marin is de nationale samenwerkingscommissie van scouting op het water in Frankrijk.
Ontstaan[bewerken | brontekst bewerken]
Na het ontstaan van de watertak in Engeland in 1911 verschijnen er in 1923 de eerste Franse watergroepen. De zeescoutsbeweging ontwikkeld zich snel. Vooral na de Tweede Wereldoorlog groeien de watertakken van de Franse scoutingorganisaties. In 1950 zouden er zo’n 50 groepen met een totaal van 5000 zeescouts zijn. De Franse Marine vindt deze ontwikkeling erg interessant en ondersteund de waterscouts met het uitgeven van een trainingshandlieding in 1947.
In de jaren ’70 ontstaan er meer zeilscholen waardoor er een halt komt in de groei van de waterscoutinggroepen. Tussen 1980 en 1998 stabiliseert het waterwerk.
In 1998 gebeurt het onwenselijke een kleine groep beweerde een waterscout-groep te zijn. Ze maakte geen gebruik van de trainingsprogramma's en de certificaten. Vier jongeren en een schipper kwamen om bij de tragedie. Alle waterscout-groepen worden getroffen door deze tragedie en het vertrouwen in de groepen zakt. De media aandacht veroorzaakt veel onrust en de toezichthoudende autoriteiten trekken vergunningen in. Het ledenaantal kromp met 40%.
De zeescouts ondergaan uiteindelijke weer een gestage groei en in 2006 kwamen de scoutingorganisaties samen om een nieuw trainingsprogramma en andere kaders op te stellen en het programma aan te passen aan de verwachtingen van de hedendaagse samenleving. Het ministerie van jeugd en sport werd erbij gehaald om tot een erkende methode te komen.
In 2007 wordt door de besturen van de waterscoutinggroepen samen de Commission Nationale de Scoutisme Marin opgezet. (Nederlands: Nationale Commissie voor Marine Scouting)
De Commission Nationale de Scoutisme Marin is erkend door het Ministerie van Jeugd en Sport en staat ondercontrole van de Franse Zeilfederatie.
Leden[bewerken | brontekst bewerken]
De commissie kent zeven leden-organisaties waarin er anno 2024 vijf een waterscouting programma hebben.
- Guides et Scouts d’Europe
- Scouts Musulmans de France
- Scouts et Guides de France
- Scouts Unitaires de France
- Éclaireuses et Éclaireurs unionistes de France
De andere twee organisaties zijn wel aangesloten maar bieden geen water activiteiten.
Doelstelling[bewerken | brontekst bewerken]
De commissie voert namens de leden twee opdrachten uit.
- Gespecialiseerd opleiding en kwalificatie programma voor de jeugdleden en trainingen voor de staf.
- De afgifte van technische certificaten en goedkeuringen voor activiteiten en kampen.
De samenwerking van de vijf door de overheid erkende scoutingorganisaties maakt een officieel erkenning van certificatie en trainingsprogramma’s mogelijk.
Varend Materieel[bewerken | brontekst bewerken]
De Franse waterscouts varen met verschillende zeilboten deels speciaal voor scouting ontworpen.[1]
- Kotick, ontwerp uit 1964 voor de Scouts de France van Jean-Jacques Herbulot
- Super Raid, ontwerp uit 1960 voor de Éclaireurs unionistes de France.
- Fleur de lys, ontwerp uit 1969 voor de Scouts de France van Henri Garreta en Roger Labbas
- Carrick, ontwerp uit 1969 van Jean-Jacques Herbulot voor de jeugdvereniging Compagnons de la mer
- Étrave 24, ontwerp uit 1974, 24 voet meerdaags kustvaarder.
- Loup de mer, ontwerp uit 1977 voor de Franse Marine, rekening houdend met de wensen van de Scouts.
- Sitelle, ontwerp uit 1996 slechts 3 exemplaren gebouwd en in bezit van de Guides et Scouts d’Europe.
