Dr. Mollergroep (Tilburg)

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken
Dr. Mollergroep (Tilburg)
Das Hunting Stewart.png
Logo Scouting Nederland.svg
Scouting Nederland
Regio Hart van Brabant
nr.
 1729 
Tilburg ­Noord-Brabant ­Nederland
Icon girl guide.svgIcon boy scout.svg Meisjes en Jongens
Opgericht
26 juni 1946
Oprichter(s)
broeder Paulo (Orde van de Broeders van Liefde)  
Opgeheven
29 november 2017
Website
Bezig met het laden van de kaart...
51° 32' 52.30" N, 5° 1' 28.85" E
51.54786, 5.02468

RD:129 854-395 495
31U 640384m E 5712694m N

Dr. Mollergroep (Tilburg) was een scoutinggroep in Tilburg.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Scoutinggroep Dr. Moller[1] was actief binnen de Tilburgse wijk De Blaak. De groep werd, zoals andere verenigingen en scholen opgericht door een kloosterorde (Broeders van Liefde). Die zaten in een klooster aan de Ringbaan West. De oprichter van de Dr. Mollergroep was broeder Paulo.

De blokhut van de groep stond op het Buitenterrein, een bos van zo’n 7 hectare groot in de bossen bij De Blaak. Blokhut en bos vormden de ideale locatie voor het spelen van het scoutingspel. De bijeenkomsten van de speltakken waren op het buitenterrein achter de Blaak. Dit terrein was niet van de groep, maar werd ter beschikking gesteld door de familie Wouters.

IN 1960 fuseerde de groep met de St. Leonardgroep[2], maar ging verder onder de naam Dr. Mollergroep.

Groepsblad[bewerken | brontekst bewerken]

De groep had een groepsblad met de naam Het Fluitketeltje.

Groepsnaam[bewerken | brontekst bewerken]

Introductie De eerste middelbare scholen van de Vereniging Ons Middelbaar Onderwijs (OMO), in 1916 gesticht, betekenen een keerpunt in katholiek Tilburg. Tot dan toe zijn het steeds priesters die bij de emancipatie van bepaalde bevolkingsgroepen het initiatief nemen. De eerste voorzitter van OMO, Hendrik Moller, is echter een leek en dat is nieuw en bijzonder. De Amsterdammer Hendrik Moller (1869-1940), gepromoveerd neerlandicus, leidt thuis leraren op voor middelbare akten, sticht er de Katholieke Leergangen en is op vele maatschappelijke terreinen overactief. Priesters wijzen hem op het braakliggende terrein in Brabant. Hij vestigt zich aanvankelijk in Den Bosch en bouwt daar ‘zijn’ Leergangen uit. In Brabant komt Moller in contact met de middenstandsvereniging De Hanze, die onder meer allerlei handelscursussen organiseert. Moller wordt voorzitter van de vereniging Ons Middelbaar Handelsonderwijs. Deze sticht in 1916 twee katholieke handelsdagscholen: één in Bergen op Zoom (nu Mollerlyceum) en één in Waalwijk (nu Dr. Mollercollege). Het zijn de eerste en dus oudste instellingen van de vereniging. Een Helmonds initiatief in 1918 voor een handelsdagschool èn een HBS leidt tot verbreding van de doelstelling van de vereniging in Ons Middelbaar Onderwijs. Deze zet zich voortaan in voor de stichting en het beheer van handelsdagscholen, hbs’en en lycea.

Katholiek erfgoed Het is nauwelijks voor te stellen, dat de prille vereniging tussen 1916 en 1919 met heel weinig geld maar liefst negen middelbare scholen sticht: naast de drie genoemde twee (één voor jongens en één voor meisjes) in Den Bosch, Eindhoven en Roosendaal. Moller ontpopt zich als de onstuimig gedrevene, die overal katholieke scholen wenst, daarvoor stad en land afreist en mensen bezielt het katholieke erfgoed veilig te stellen. In zijn ogen moet OMO katholieke, autochtone intellectuelen in eigen scholen opleiden om zo de tekorten aan katholieke artsen, juristen, ingenieurs en leraren snel op te heffen. De scholen van de vereniging zijn alle op grond van plaatselijke initiatieven gesticht en niet zonder lokale spanningen tot stand gekomen. Ze onderscheiden zich van openbare scholen door een eigen spiritualiteit, een reeks katholieke gewoonten en gebruiken, bisschoppelijke voorschriften als streng gescheiden onderwijs aan meisjes en jongens en ridicule richtlijnen voor kleding, een bisschoppelijke inspecteur in het hoofdbestuur met toezicht op de scholen, de geestelijk adviseur in alle plaatselijke schoolbesturen en vooral de priester-moderator in elke school, als het zichtbaarste teken van de katholieke identiteit.

Eeuwige waarheid Men leeft uit het geloof en die houding geeft weinig problemen, omdat de eenheid in denken en voelen vanzelfsprekend is. De katholieke kerk bezit immers de enige en de eeuwige waarheid. In de katholieke Brabantse context geldt die als een soort natuurverschijnsel, dat vijftig jaar glorieus standhoudt, maar dan plotseling en meedogenloos erodeert. Geldzorgen, tekorten aan bevoegde docenten, schaarste aan leerlingen kenmerken de eerste vijfentwintig jaar. Niet voor niets vindt er na die opmerkelijke drie jaar geen uitbreiding meer plaats. En hoewel de vereniging een gezelschap is van leken met alleen leken als rector en leraren, is er toch een opvallende kerkelijke dominantie. Moller houdt zich stipt aan alle voorschriften van bisschoppen.

Uitbreiding De tweede expansie begint na de Tweede Wereldoorlog, als de algehele rijkssubsidie voor middelbare scholen wordt ingevoerd. Ook kleine gemeenten industrialiseren en willen scholen. Vóór het verstrijken van de jaren vijftig vult de vereniging alle witte vlekken in de economische centra ten plattelande op: Dongen, Boxmeer, Veghel, Boxtel, Valkenswaard, Eersel en Deurne. OMO profileert zich als een deugdelijk administratief-financieel apparaat met een doortimmerde infrastructuur en uitstekende contacten met het ministerie. In de steden groeien scholen uit hun krachten en ontstaan er nieuwe vestigingen. Een drietal lang gevestigde scholen sluit zich bij de vereniging aan. Gymnasiale, maar vooral mms-afdelingen – de troetelkinderen van OMO – completeren het assortiment. Zo is Brabant vijftien jaar na de oorlog overspannen met een fijnmazig net van katholieke middelbare scholen, waarop leerlingen, eerder dan elders in Nederland, binnen een straal van dertien kilometer onderwijs kunnen volgen. Tegelijkertijd is de religieus-morele motivering voor het stichten van een school geëvolueerd naar een sociaal-culturele opdracht. Docenten en scholen aanvaarden de katholieke school nog als een kostbaar erfgoed, maar zij expliciteren de katholieke identiteit ternauwernood. Zij voelen zich vooral brengers van cultuur op plaatsen die van allerlei cultuuruitingen verstoken waren.

1966 Na vijftig jaar, in 1966, telt de vereniging tweeëntwintig scholen. Zij is en blijft verreweg het grootste bestuur van middelbare scholen in Nederland zonder een monopoliepositie na te streven. Dat curieuze jaar 1966, met voor ons land die hevige cultuurshock: kerkelijk, maatschappelijk en politiek (het verschijnen van de Nieuwe Catechismus, de rookbommen bij het huwelijk van Claus en Beatrix, de Nacht van Schmelzer, het optreden van de provo’s) betekent ook voor OMO het einde van en regentesk gezag en de wending naar een nieuwe koers, andermaal voor een kwarteeuw. (Bron: Het Nieuwsblad, 11 september 1991)

Groepsdas[bewerken | brontekst bewerken]

De das van de groep was de tartan Hunting Stewart.

Speltakken[bewerken | brontekst bewerken]

De groep maakte in de laatste jaren van haar bestaan een ware metamorfose door. Tot die tijd waren er alleen maar verkenners. Ineens speelden jongens en meisjes vanaf 5 jaar iedere zaterdag in de bossen. Het was een komen en gaan: ’s morgens eerst de esta’s en na de esta’s komen de bevers. ’s Middags is het bos voor de scouts. Op vrijdagavond zijn de explorers (vanaf 15 jaar) aan de beurt. Zij draaien hun eigen programma. Sinds 2000 draaien al de speltakken binnen de Dr. Moller gemengd en dragen ze de namen: esta’s, scouts en explorers. De groep staat dus open voor zowel jongens als meisjes in de leeftijd van 7 tot 18 jaar. De groep had de volgende speltakken:

Activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]

De groep deed mee aan ... en organiseerde ......

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.