Frans van der Veer

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken


Franciscus (Frans) Johannes van der Veer
Icon boy scout.svg
Padvinders Vereeniging Nederland.png
Padvindersvereeniging Nederland
Groep 4 ,1e Wartburggroep
Geboorteplaats
Utrecht ­Utrecht ­Nederland
Geboortedatum
22 september 1904
Overlijdensplaats
Laren ­Noord-Holland ­Nederland
Overlijdensdatum
18 december 1983
Bezig met het laden van de kaart...

Frans van der Veer was actief binnen Scouting en tijdens zijn krijgsgevangenschap sloot hij zich bij verschillende (ondergrondse) voortrekkersstammen aan tijdens het werken aan de Birmaspoorlijn.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Op 21 november 1927 trouwde hij in Utrecht met Francina Wilhelmina Lammerts van Bueren. Ze verhuisden naar Nederlands Indië, waar hij werkte bij Fraser Baton & Co in Soerabaja.

Scouting[bewerken | brontekst bewerken]

Hij was in 1930 hopman van de gemengde groep 3 in Batavia[1]. Daarnaast was hij vanaf januari 1930 eindredacteur en het redactieadres van Het Padvindersblad, de officiële uitgave van de NIPV[2]. In maart 1934 droeg hij die functie over aan Jan Loogen, oubaas uit Semarang, omdat hij naar Nederland vertrok[3]. In de aanloop naar de Wereld Jamboree in 1937 was hij assistent hoofdkwartierscommissaris voor de Jamboree 1937 bij de NIPV. Hij woonde toen in Amsterdam. Daar was hij ook groepsleider en assistent voortrekkersleider van groep 4 van de PVN, de 1e Wartburggroep in Amsterdam[4]. Geert Spleet was daar scoutsleider en later voortrekkersleider. Tijdens de Wereld Jamboree was hij assistent contingentsleider van de het contingent uit Nederlands Indië[5].

Op Java was hij provinciaal commissaris voor Oost Java[6]. In Soerabaja was hij als oubaas betrokken bij de Ruyterstam van groep Oranje Blauw uit Soerabaja.

Tijdens de mobilisatie was hij Landstorm soldaat bij in de infanterie bij het 2e bataljon Landstorm in Soerabaja[7]. Hij werd krijgsgevangen gemaakt en geïnterneerd op Java. Vervolgens is hij naar Thailand gebracht om te gaan werken aan de Birma spoorlijn. Hij sloot zich daar in diverse kampen aan bij voortrekkersgroepen. In kamp Chungkai was Frans als Oubaas aanwezig bij de oprichting van de Kapitein Servaes Stam op 2 december 1943[8]. Bij de oprichting werden door de aanwezigen handtekeningen gezet. Deze stam heeft bestaan tot mei 1944. De bijeenkomsten vonden plaats onder de boom in de moestuin. In Kamp Tamuan werd op 18 mei 1944 de Colonel Dunlop Stam opgericht. Frans van der Veer, Johannes van der Zant en Leo ter Braake werden hier Oubaas[9].

Na de bevrijding werd Van der Zant hoofd van het onderwijs, belast met het organiseren van onderwijs aan kinderen in de drie kampen in Siam (Thailand) waar Nederlanders verbleven voor ze naar Nederland konden terugkeren. Krijgsgevangenen werden hier met hun vrouwen en kinderen herenigd. Hij vroeg Hopman Van der Veer om als algemeen leider (soort districtscommissaris) de opstart van Scoutinggroepen op zich te nemen. Onder zijn leiding herleefde Scouting. Op 5 januari 1946 werd de beweging gestart en ontstonden drie groepen, in het Julianakamp en Wilhelminakamp in Nakom Paton en het Emmakamp in Tamuan. Omdat er gebrek was aan alles, maakten de jongens veel zelf, totempalen, troepvaandels, patrouillevlaggen.

Na de oorlog verzamelt Frans van collega’s verhalen over de kampen waar ze in de oorlog verbleven. Hiermee stelt hij het boekje Achter Kawat en Gedek samen[10]. In 1945 schrijft hij ook een verslag van de ervaringen van een dienstplichtig militair als geïnterneerde op Java en als dwangarbeider aan de Birmaspoorweg. Dit wordt in 1995 als boekje uitgegeven met de titel: Een man zonder ring: dagboek van een vader aan de Dodenspoorweg[11].

In mei 1946 komt hij aan in Nederland. Eind van het jaar gaat hij terug naar Indië. In februari 1948 organiseert hij als Provinciaal Commissaris in Oost Java van de N.I.P.V. een leiders-koempoelan[12]. In de zomer van 1955 keer hij terug naar Nederland Hij wordt dan vanuit de NPV belast met het “witte stappenplan”. Hij richt groepen op in plaatsen waar die nog niet zijn. Hij was zeer actief in Zeeland, Zuid Holland en de Achterhoek. In 1964 wordt hij Commissaris Buitenland bij de NPV. Hij vertrekt naar Suriname en Curaçao.

Bronnen en referenties

Category edit nl.svg Dit artikel is een beginnetje. U wordt uitgenodigd op Bewerk te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen.
Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.