George van Medenbach de Rooij
George van Medenbach de Rooij was een Nederlandse medewerker van een verzekeringsmaatschappij en een verzetsman tijdens Tweede Wereldoorlog.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Hij trouwde rond de jaarwisseling 1935-1936 in Bilthoven met mejuffrouw A.K. Bakker[1].
Voor de oorlog woonde hij met zijn vrouw en dochter Christine aan de Wagnerlaan 24 in Bilthoven en was hij inspecteur bij een levensverzekeringsmaatschappij.
Tijdens de meidagen van 1940 was hij eerste luitenant bij de inlichtingendienst G.S. IIIc. Bij het uitbreken van de oorlog zat hij in Rotterdam en wel in het postkantoor. Hij is aan het bombardement ontkomen en direct na de Meidagen begonnen met het organiseren van een groep mensen om te trachten wat te doen. Bij deze groep behoorde dr. Meindert Brouwer, als een van zijn beste vrienden en ook betrokken bij het verzet. George was één van de belangrijkste organisatoren bij het in elkaar zetten van illegale groepen in driekwart van Nederland. Hij gaf mede de stoot voor de oprichting van de OD. Tot zijn gevangenneming gaf hij leiding aan een belangrijke spionagegroep in Midden-Nederland. Aan deze groep was een zendstation in Amersfoort verbonden en ze werkten samen met de inlichtingendienst in Engeland. Zijn groep was één van de eerste met een sabotageploeg die meerdere grote sabotagewerkzaamheden verrichtten. Zo hebben ze op 18 april 1941 op de heide bij Soesterberg een depot opgeblazen, waarbij voor miljoenen guldens aan munitie, bestemd voor bombardementen van Engeland, in de lucht vloog.
Zijn netwerk had connecties met Tjamko Bootsma en ook Tony Fauchey was hierbij aangesloten. Ze hielden zich bezig met spionageactiviteiten en het in veiligheid brengen van neergestorte geallieerde piloten. George werd gearresteerd op 5 mei 1941 wegens spionage en kwam in het Oranjehotel terecht, waar hij werd verhoord. Omdat het Oranjehotel te vol werd, werd een deel van de gevangenen naar Maastricht getransporteerd, waaronder Johan en Tony, maar ook twee leden van het Oranjevendel, Frits Huysman en Tjamko Bootsma.
In Maastricht werden de gevangenen opgesloten in het Minnebroedersklooster aan de Tongersestraat. Daar vond ook het spionageproces plaats. Op 22 april 1942 werd het vonnis geveld. Van de 33 verzetslieden, die terecht stonden, werden er 25 ter dood veroordeeld, waaronder Tony Fauchey en Johan van Medenbach de Rooij. Vier verdachten werden vrijgesproken en 4 werden tot levenslange tuchthuisstraf. Dit gold voor Frits en Tjamko. Tony zat in de cel naast Frits. Tony wilde graag als volwaardig scout worden opgeleid. Frits installeerde hem en ‘zo is hij toch met de belofte gefusilleerd’, zei Frits na de oorlog. Op zaterdag 9 mei werden de ter dood veroordeelden op de trein naar Duitsland gezet en kwamen zondag aan in het concentratiekamp Sachsenhausen bij Oranienburg. De volgende ochtend werden ze gefusilleerd[2].
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
Zes geestdriftige jongens legden in 1921, onder leiding van patrouilleleider Wim Goudswaard, de grondslag voor een scoutinggroep in Bilthoven. De Bilthovense Groep I van de NPV. Het clubhuis van de groep heette Het Mierennest. George was in de jaren ‘30 hopman bij die groep. De groep kreeg na de Tweede Wereldoorlog de naam Van Medenbach de Rooygroep[3]. De groep werd in 1971 opgeheven en de Rover Crofts Groep nam het groepshuis over[4]. Het groepshuis van de Rover Crofts Groep uit Bilthoven heette tot 2009 nog het Van Medenbach de Rooijhuis.
Hij was ook trainer en assistent-districtscommissaris voor voortrekkers in district Utrecht. Tijdens de Wereldjamboree van 1937 was hij assistent van de jamboreeleiding.
Onderscheidingen en eretitels[bewerken | brontekst bewerken]
- Bronzen Kruis (Koninkrijk der Nederlanden, 1950)[5]
