Jacob Gerzon
Dr. Jacob Gerzon was een filosoof, leraar Duits en bestuurslid van de Vereeniging voor Scouts-werk.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Hij studeerde filosofie en 1902 promoveerde hij aan de Ruprecht-Karls-Universität van Heidelberg, met de dissertatie "Die Jüdisch-Deutsche Sprache. Eine grammatisch-lexikalische Untersuchung ihres Deutschen Grundbestandes". In oktober 1903 kwam hij naar Nederland en ging in Amsterdam studeren[1]. In augustus 1905 haalde hij zijn akte Duits[2]. Jacob Gerzon werkte als leraar Duits, mogelijk eerst een jaar aan de HBS en het Gymnasium in Tiel[3], zeker vanaf september 1906 aan Rijks Hoogere Burgerschool met 5-jarigen cursus in Wageningen[4], vervolgens aan Het Nederlandsch Lyceum in Den Haag (van 1912 tot 1920) en aansluitend aan het Kennemer Lyceum te Overveen.
Hij begon vrijwel direct na aankomst met het schrijven van lesboeken en het geven van lezingen over Jiddisch en over Zionisme. In 1909 en 1910 riep hij in het Weekblad voor Gymnasiaal en Middelbaar Onderwijs op tot het vormen van een vereniging van talendocenten met als belangrijkste doel een ‘geregelde gedachtewisseling over vakbelangen’. Op 22 april 1911 kreeg deze oproep gevolg als de Vereniging van Leraren in Levende Talen wordt opgericht[5]. Hij was de oorspronkelijke auteur van het bekende schoolboek 'Schwere Wörter'[6].
In 1905 kwam kwam ook zijn zus Selma naar Amsterdam[1]. Hij kreeg de Nederlandse nationaliteit op 1 juli 1909[7]. Hij trouwde in 1913 met Anna Caffé en kreeg met haar twee kinderen Frits en Lies[8]. Zijn zoon Frits was voor de oorlog geëmigreerd naar Palestina en heeft aan geallieerde zijde gevochten in de Prinses Irene Brigade. Zijn vrouw Anna en zijn dochter Lies zijn onafhankelijk van elkaar ondergedoken en hebben de oorlog overleefd. Lies werd wel eind april 1944 gearresteerd en naar Westerbork overgebracht. Daar werkte zij als verpleegster tot de bevrijding van het kamp[9]. Zijn zus Selma heeft in het concentratiekamp Bergen Belsen gezeten, maar heeft de oorlog overleefd[10]. Hij heeft de Tweede Wereldoorlog niet overleefd en is omgekomen in het concentratiekamp Sobibór.
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
Toen hij in Wageningen werkte, was hij actief als bestuurslid van de Vereeniging voor Scouts-werk te Wageningen. Deze Vereniging werd opgericht in 1911 omdat een aantal groepen zich niet konden vinden in de beloften en wetten van de Nederlandsche Padvindersorganisatie of de Nederlandsche Padvindersbond. Ze bestond uit 30 tot 40 leden. Floris Calkoen was penningmeester van deze vereniging[11].
Bronnen en referenties
- ↑ 1,0 1,1 Archief Amsterdam
- ↑ Onderwijs De Maasbode 9 augustus 1905
- ↑ De avondpost 24 september 1905
- ↑ OFFICIEELE BERICHTEN uit de Staatscourant. Haagsche Courant 4 september 1906
- ↑ Levende Talen Magazine, 2013
- ↑ Wat anderen er van denken „Schwere Wörter" De Telegraaf 30 september 1965
- ↑ Nederlandsche staatscourant 16 juli 1909
- ↑ Haags Bevolkingsregister (gezinskaarten)
- ↑ Leiden 40 45
- ↑ Archief Amsterdam
- ↑ Scouting in Wageningen – Wiki Wageningen
