Jan van der Steen
Jan van der Steen was een Nederlandse scout, schrijver van boeken over scouting, mede-initiatiefnemer voor het scoutingmuseum in Baarn en mede-initiatiefnemer van de Nederlandse Vereniging voor Verzamelaars van Scouting Objecten.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
In het dagelijks leven was hij etaleur voor Flexa, een verfmerk.
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
Scoutinglid[bewerken | brontekst bewerken]
Direct[1] na de Tweede Wereldoorlog gaat hij naar de padvinderij in Leiden. Zijn hopman daar is Arnold Beekes, later districtscommissaris van het district Rijnland. In 1950 gaat hij als verkenner mee naar het Nationale Kamp in Ommen ter gelegenheid van het 40-jarig bestaan van de Nederlandse Padvinders (NPV). Later wordt hij hopman bij de landelijke BE-verkenners van de M'hala Panzigroep van de NPV. Hij is actief op veel fronten. Bij de Haarlemse Jamborette schrijft hij bij voorbeeld de kampkrant. Hij neemt deel aan de Wereldjamboree (JIM) in 1957 in Engeland en is bij de reünie in 2007 in Engeland, waar hij veel oude kennissen tegenkomt en herinneringen ophaalt.
Scoutingmuseum[bewerken | brontekst bewerken]
In 1953 wordt het padvindersmuseum in Den Haag in de Zeestraat 76 (het toenmalige hoofdkwartier van de NPV) geopend en Jan wordt een trouwe bezoeker en al gauw een medewerker van conservator Arnold Beekes. Als in 1973 de fusie van de vier verenigingen (de NPV, KV, NPG en NG) een feit is, verdwijnt het museum in dozen en wordt het opgeslagen. Het duurt nog tot begin 1990 voordat besloten wordt dat het nieuwe scoutingmuseum in Baarn zal komen op het terrein van het voormalige NPG-centrum Buitenzorg. Het koetshuis wordt verbouwd door "Jongeren werken voor Jongeren", een project dat een aantal jaren duurt. Eindelijk, in 1993 wordt het museum geopend door jhr. mr. drs. P.A.C. Beelaerts van Blokland, de Commissaris van de Koningin in Utrecht en lid van de Raad van Bestuur van Scouting Nederland en ook oud-padvinder. In het museum was hij altijd druk bezig met het verwerken van alles wat er binnengebracht werd, vertelde de mensen die iets komen brengen de geschiedenis van wat ze in handen hadden, bladerde met ze door logboeken en fotoalbums en had altijd wel een anekdote te vertellen over de groep waaruit deze persoon kwam en haalde herinneringen op. In 2011 neemt hij afscheid van "zijn" museum.
Publicaties[bewerken | brontekst bewerken]
Hij zit intussen niet stil, hij schrijft artikelen in De Verkenner en Weest Paraat, twee bladen van de NPV. Een bekende rubriek is Pocahontas. Hij heeft een brede belangstelling; hij bezit bijzondere boeken van en over Baden-Powell en hij is de eigenaar van een grote verzameling prentbriefkaarten. Met dit materiaal in huis, schrijft hij de volgende boeken over de geschiedenis van Scouting in Nederland en illustreert die met talrijke prentbriefkaarten en foto’s.
- 1975 - De Padvinderij in Oude Ansichten
- 1982 - Zo kwam Scouting naar Nederland
- 1982 - De Wereldjamboree van 1937
- 1983 - Scouting internationaal in oude ansichten
- 1985 - 75 jaar Scouting in Nederland, (dat boek mag hij aan prins Claus overhandigen)
- 1990 - Scouting in de jaren '50
- 1998 - Scouting in old picture postcards
- 2007 - Scouting 100
- 2010 _ Padvinders – 100 jaar Scouting in Nederland
Ook zet hij de geschiedenis van de St. Jorismarsen in Oegstgeest op papier met in:
- 1981 - 35 jaar Sint Jorismarsen Oegstgeest
- 1986 - Een fotoboekje over de Sint Jorismarsen in Oegstgeest
De marsen worden jaarlijks gehouden en hij is medebestuurslid. In 1985 brengt prins Claus een bezoek aan de marsen en loopt hij de mars mee. De boeken van hem blijven een bron van inspiratie en vertellen de geschiedenis van Scouting vanaf het begin in 1907. Je grijpt er gemakkelijk naar terug om nog even iets na te kijken, van hoe zat het ook alweer?
NVVSO[bewerken | brontekst bewerken]
Ook schrijft hij in 1997 het boek "Spoortekens van 100 jaar Scouting - het verzamelen van Scouting Objecten" voor de leden van de Nederlandse Vereniging Verzamelaars Scouting Objecten (NVVSO) waarvan hij vanaf het begin in 1985 lid is en de redactie van het verenigingsblad Lelie en Klaverblad op zich neemt. Hij is hoofdredacteur tot 2010 en later erelid. De insignes vanaf de oprichting van de NPV tot heden worden door hem besproken en op een rijtje gezet en hij geeft overzichten van kaarten. Als hij denkt dat een serie kaarten niet compleet is dan vraagt hij leden hem te helpen het ontbrekende op te speuren om zo een compleet overzicht te krijgen. De leden grijpen terug naar deze bladen om de geschiedenis van iets wat we in handen hebben na te kijken en beter te begrijpen. Heel, heel veel onderwerpen komen aan de orde.
Onderscheidingen en eretitels[bewerken | brontekst bewerken]
- Gouden Waarderingsteken (Scouting Nederland)