Johan Schimmelpenninck
Jonkheer Johan Schimmelpenninck was directeur van het Nederlandse kantoor van de Franse wijnfirma Mähler-Besse & Cie, hoofdbestuurslid bij De Nederlandsche Padvinders en districtscommisaris bij de Nederlandsche Padvindersorganisatie.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Jhr. Johan (alias Jaap) Schimmelpenninck was de zoon van de burgemeester van Rhenen, jhr. G.J.A. Schimmelpenninck. In 1925 verhuisde Johan naar Den Haag. Aan het begin van de Tweede Wereldoorlog richtte hij een verzetsorganisatie op, die later overging in de Ordedienst (OD). Een geheime organisatie, die ervoor moest zorgen dat in Nederland, op het moment van bevrijding, orde en rust gehandhaafd zouden worden. De Duitsers kregen lucht van de organisatie en Schimmelpenninck werd op 13 november 1941 thuis gearresteerd. Hij werd gevangen gezet in de gevangenis van Scheveningen. Tijdens de verhoren door de Sicherheitsdienst (SD), waarbij tijdens de ondervragingen 'gereglementeerd' fysiek geweld gebruikt werd, heeft Schimmelpenninck geen woord losgelaten. Op 6 november 1942 werd hij op transport gesteld naar Kamp Amersfoort. Op 18 januari 1943 kwam hij vanwege de ontruiming van Kamp Amersfoort terecht in Kamp Vught en werd later overgeplaatst naar Kamp Haaren. Op 27 april 1943 werd hij door de militaire rechtbank ter dood veroordeeld en op 29 juli 1943 op de Leusderheide gefusilleerd, samen met zestien medeverzetsstrijders. Hij werd 55 jaar. Vlak na de oorlog werd het massagraf, waarin Johan lag, gevonden en werd hij herbegraven op de gemeentelijke begraafplaats Rusthof in Amersfoort[1][2].
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
In Rhenen startten een achttal jongens, waaronder Jan Waiboer, Lou Looysen, Herman Haaie, Wim Benninck en de tweeling Hendrik en Anton Bussemaker, een padvinderstroep. Op 17 september 1912 werd de groep officieel opgericht en sloot zich aan bij de Nederlandse Padvinders Organisatie (NPO). Burgemeester jhr. G.J.A. Schimmelpenninck was erevoorzitter. Het afleggen van de eed gebeurde in het bijzijn van baron Van Pallandt, een pionier op het gebied van Scouting in Nederland. Jhr. Johan Schimmelpenninck, de jongste zoon van de burgemeester, meldde zich na één jaar aan en werd de eerste hopman. De groep bestaat nog steeds, de Jhr. Schimmelpenninckgroep in Rhenen.
Johan werd commissaris van het district Gelderland, maar in september 1914 wisselde hij van functie met Albert Coblijn[3]. Als commissaris van het district Utrecht kwam hij in contact met Prins Hendrik. Toen in december 1915 uit een fusie van de NPB en de NPO de Vereeniging De Nederlandsche Padvinders voortkwam, werd Prins Hendrik hiervan koninklijk commissaris en Johan werd commissaris voor Inwendige Organisatie in het hoofdbestuur[4]. Hij kreeg ook een erebaan als adjudant van Prins Hendrik en stond hem terzijde bij allerlei belangrijke scoutingbijeenkomsten. In 1925 verhuisde hij naar Den Haag en nam afscheid van de troep.
Johan ging in het verzet, net als zijn medescout Jan Waiboer. Jan overleefde de oorlog en concludeerde over Schimmelpenninck: Zijn gedane padvindersbelofte, trouw aan God, Koningin en Vaderland, heeft hij ten volle ingelost en met zijn dood bekocht.
Onderscheidingen en eretitels[bewerken | brontekst bewerken]
Hij ontving postuum:
- het Verzetskruis 1940 - 1945
- het Verzetsherdenkingskruis
