Lies Redeke
Lies Redeke was directrice van de Rotterdamse Huishoudschool en bestuurslid van het Nederlandse Padvindstersgilde.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Lies was de dochter van Heinrich Carl Redeke en Julie Laurence (Liesbeth) Hoek. Ze had 2 broers, David en Hans, en een zusje Pauline. Lies wilde na het behalen van haar HBS een studie Indische bosbouw of medicijnen gaan doen. De eerste studie ‘was niets voor een meisje’ en voor de tweede was ze te jong. Daarom ging ze studeren aan de huishoudschool in Amsterdam en specialiseerde zich in gezondheidsleer. In 1923 werd ze benoemd als lerares aan de Rotterdamse Huishoudschool. In de oorlog werd ze waarnemend directrice van de huishoudschool, omdat de directrice joods was. Maar ze moest hiermee stoppen omdat ze deelnam aan bijeenkomsten van padvindsters, door toedoen van de voorzitter van het bestuur die een NSB-er was. Met lesgeven op diverse andere scholen is ze de oorlog doorgekomen. Op een gegeven moment kwam ze in contact met het verzet. Ze heeft koeriersdiensten verricht voor verzetsgroepen in Schiedam en Breukelen. Na de oorlog is ze benoemd als directrice van de Rotterdamse Huishoudschool. In 1968 ging ze met pensioen. Ze is op 22 oktober 1973 overleden in Utrecht[1].
Haar broer Hans ging varen bij de KPM. Hij werd in 1942 door de Japanners geëxecuteerd omdat hij met collega's had geprobeerd hun schip te saboteren om te voorkomen dat het in handen van de Japanse bezetter viel.
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
Lies en haar broers en zus waren actief binnen Scouting. Ook haar moeder was Padvindster. Haar gildenaam was Ivag = Ik Vind Alles Goed. In Den Helder had haar moeder Julie Laurence Redeke-Hoek in 1920 een groep waterpadvindsters opgericht, de huidige Scouting Inka-groep. De gildenaam van Lies was Tono = Tob Nooit. Toen ze richting Rotterdam verhuisde, heeft ze in 1921 in Schiedam de Tono-groep opgericht als groep van Het Nederlandse Padvindstersgilde. Deze groep was een waterscoutinggroep voor meisjes. De groep was echter geen lang leven beschoren en ging op in een groep in Rotterdam. In 1934 werd de Tono-groep heropgericht als landgroep voor meisjes, ook nu als onderdeel van Het Nederlandse Padvindstersgilde.
Lies en haar moeder hebben in 1937 samen de Flevo-groep opgericht in Utrecht, eveneens een groep voor Waterpadvindsters. Lies was niet alleen leidster, maar werd ook districtscommissaresse en assistent hoofdcommissaresse van gewest Rotterdam.
In haar vrije tijd was ze pionier bij de Spido groep van het NPG. Na het verbod op Scouting op 2 april 1941 bleef ze met haar mede-pioniers illegaal samen komen. Op 22 februari 1943 werden ze samen met hun leidster gevangen genomen en vastgehouden[2]. Tijdens het verblijf in de kelder van het politiebureau in Rotterdam hernieuwden ze hun padvindstersbelofte en maakten een gedicht. Ze werden een week later op 27 februari weer vrijgelaten maar hun leidster Agatha Gijzen – Henal - moest 2 week langer blijven zitten[3].
