Het Nederlandse Padvindstersgilde

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
(Doorverwezen vanaf Nederlandse Padvindstersgilde)
Ga naar:navigatie, zoeken
Het Nederlandse Padvindstersgilde
Afkorting
 NPG 
Het Nederlandse Padvindstersgilde.svg
Icon girl guide.svg Alleen meisjes
Adres
Raamweg 2 
Den Haag ­Zuid-Holland ­Nederland
Opgericht
19 maart 1933 “Fout: ongeldige tijd.” bevat een extrinsiek streepje of andere tekens die ongeldig zijn voor een datuminterpretatie.
Voorganger(s)
NMG  
Opgeheven
6 januari 1973
Opgegaan in
 Scouting Nederland 
Bezig met het laden van de kaart...


Het Nederlandse Padvindstersgilde (NPG) was een algemene scoutingorganisatie voor meisjes in Nederland tussen 1933 en 1973.

Geschiedenis[bewerken]

Het Nederlandse Padvindstersgilde was vanaf 1933 de nieuwe naam van het vroegere Nederlandsche Meisjesgilde (NMG). Tot 1936 had het NPG een wet met 8 punten en was Esther Welmoet Wijnaendts Francken-Dyserinck de vice-voorzitter.

In 1945 gaat de Nederlandsche Meisjes Club (ook bekend als Driehoekmeisjes) van de Federatie van Christelijke Vereenigingen van en voor Vrouwen en Meisjes op in het Nederlandse Padvindersgilde als Speciale Groepen[1][2], een vergelijkbare status als de X-groepen bij de NPV. Het overleg daarover liep al sinds 1942 en is uitgevoerd in het najaar van 1945.

Op 13 maart 1948 werd door het Nederlandse Padvindstersgilde en de Nederlandse Gidsenbeweging de Nationale Padvindstersraad opgericht, omdat de WAGGGS niet meer dan één nationale organisatie toestond[3].

Tot 1972 was het Nederlands Padvindstergilde de moederorganisatie van het Nederlands Padvindstersgilde Curaçao.

Organisatie[bewerken]

Bestuur[bewerken]

De presidentes van het NPG waren
Het Hoofdbestuur vanaf november 1933[4]
Het Hoofdbestuur in 1946
  • Mevrouw E. v.d. Bosch-de Jongh, Presidente
  • Mevrouw T. v. Meurs-Bueninck, Secretaresse
  • Mevrouw E. de Koning-Uden Masman, Hoofdcommissaresse
  • Mevrouw H. Ouborg-van Horssen, Penningmeesteresse
  • Mevrouw C.E. Peereboom-Kikkert, Buitenland Secretaresse
  • Mevrouw H.F. Bierman-de Bruyn
  • Mejuffrouw L. Redeke
  • Mejuffrouw M. Schröder
  • Mejuffrouw dr. W.L. Wrede
  • Mejuffrouw C. Renses
  • Mejuffrouw R. Bungenberg de Jong
  • Mejuffrouw M. de Gooyer
Het "Werk-Team" in 1946

[5]

De onderscheidingstekens[6] voor bestuursleden en commissaresses waren als volgt:

  • Leden van het hoofdbestuur (HB) - donkerblauwe das, twee gouden strepen
  • Leden van de Nationale hoofdkwartiercommissie (NHKC) - donkerblauwe das, een gouden streep
  • Gewestelijk commissaresse (GC) - grijze das, drie zilveren strepen
  • Districtscommissaresse (DC) - grijze das, twee zilveren strepen

Geografische organisatie[bewerken]

Het NPG had landelijk een verdeling in rayons[7] (in totaal 4) opgezet, met aan het hoofd een commissaresse uit het hoofdbestuur. Elk rayon was verdeeld in gewesten (in totaal 15); met aan het hoofd een gewestelijk commissaresse (GC). Elk gewest was weer verdeeld in districten (in totaal 93), die elk een districtscommissaresse (DC) en enkele assistent-districtscommisaressen (ADC) aan het hoofd hadden. De ADC's zorgden voor specifieke speltakken in hun district. Een dicht netwerk van commissaressen (in totaal 112), waarvan er sommigen maar een handjevol groepen onder zich hadden.

  • Rayon I
    • Gewest Friesland, District I t/m IV
    • Gewest Groningen, District I t/m III
    • Gewest Drenthe, District I t/m III
  • Rayon II
    • Gewest IJsselland, District I t/m IX
    • Gewest Gelderland, District I t/m V
    • Gewest Achterhoek, District I t/m IV
    • Gewest Twente, District I t/m V
  • Rayon III
    • Gewest Limburg, District I en II
    • Gewest Noord-Brabant, District I t/m IV
    • Gewest Utrecht, District I t/m XII
    • Gewest Gooi, District I t/m III
  • Rayon IV
    • Gewest Zeeland, District I t/m V
    • Gewest Zuid-Holland Zuid, District I t/m VIII
    • Gewest Zuid-Holland Noord, District I t/m XI
    • Gewest Noord-Holland, District I t/m XV
  • Gewest Suriname (vanaf juni 1948)[8]
  • Gewest De Nederlandse Antillen[9]

Speltakken[bewerken]

Het NPG kende (in elk geval) de volgende speltakken:

Locaties[bewerken]

Hoofdvestiging[bewerken]

Het hoofdbestuur was vanaf 12 juni 1954 gevestigd op de Raamweg 2 in Den Haag[10].

Kampeer- en trainingscentra[bewerken]

In juli 1948 wordt het landhuis met 1 hectare park van het landgoed Buitenzorg in Baarn aangekocht voor de prijs van ƒ 57.000,-. De bossen van het landgoed zijn eigendom van de familie De Jong Schouwenburg gebleven. Op 25 juni 1949 wordt Scoutcentrum Buitenzorg als het hoofdkampeerterrein van het Nederlandse Padvindstersgilde geopend door koningin Juliana. Ook het Kampeerterrein Eerde in Ommen, Kampeerterrein Dwingeloo, Kampeerterrein Jisp en Jeugdherberg Zonnehoeve in Blaricum waren van het NPG.

In 1972 waren er Gildeterreinen in Baarn, Ommen, Dwingeloo, Bilthoven en Sterksel.

Ledenaantallen[bewerken]

  • 1935: 3900 Nederland, 1955 Ned. Oost Indië
  • 1938: 7073[11]
  • 1939: 7473 (11550 inclusief koloniën)
  • 1957: 23000[12]
  • 1961: 23000 (inclusief Nieuw Guinea)
  • 1963: 29000[13]
  • 1967: 25000[14]
  • 1969: 18000[13]

Ledenbladen[bewerken]

Het ledenblad heette "De Padvindster" en het leidstersblad "De Schalmei".

Betalingsherinnering "De Padvindster" + "Schalmei"

Fusie tot Scouting Nederland[bewerken]

Op 6 januari 1973 fuseert het Nederlandse Padvindstersgilde met De Nederlandse Padvinders, de Katholieke Verkenners en de Nederlandse Gidsen tot Scouting Nederland.

Bronnen en referenties

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.