Autisme Spectrum Stoornis (ASS) of autisme is een verzameling van gedragskenmerken die duiden op een kwetsbaarheid op het gebied van sociale interactie, communicatie, flexibiliteit in denken, bewegen en handelen, in de zintuiglijke prikkelverwerking en op het gebied van filteren en integreren van informatie. Daarnaast ervaren mensen met autisme ook vaak problemen met uitvoerend handelen met name op het gebied van plannen en organiseren.
Voor 2013 werden nog verschillende subtypen van autisme, zoals de autistische stoornis (ook wel ‘klassiek autisme’ of ‘syndroom van Kanner’ genoemd), het syndroom van Asperger of PDD-NOS onderscheiden. Nu wordt nog maar gesproken van één autisme-diagnose: de ‘autismespectrumstoornis (ASS)’. De diagnose wordt gesteld wanneer je voldoet aan alle kenmerken genoemd in domein A en 2 van de 4 kenmerken in domein B.
A. Blijvende tekorten in de sociale communicatie en interactie, zoals blijkt uit:
- tekorten in sociaal-emotionele wederkerigheid
- tekorten in het voor sociale omgang gebruikelijke non-verbale communicatieve gedrag
- tekorten in aangaan, onderhouden en begrijpen van relaties
B. Beperkte zich herhalende gedragspatronen, beperkte interesses en activiteiten, zoals blijkt uit:
- stereotype of repetitieve motorische bewegingen, gebruik van voorwerpen of spraak
- hardnekkig vasthouden aan hetzelfde, star gehecht aan routines of geritualiseerde gedragspatronen
- zeer beperkte, gefixeerde interesses die abnormaal intens of gefocust zijn
- over- of onder reageren op zintuiglijke prikkels of ongewone belangstelling voor zintuiglijke aspecten van de omgeving
Geschiedenis van de diagnose[bewerken | brontekst bewerken]
In de negentiende eeuw werden de eerste beschrijvingen gedaan van autistische gedragskenmerken, onder andere door de Britse arts John Down en de Zwitsers psychiater en psycholoog Carl Jung. Maar men kwam niet tot een goede beschrijving. De Sovjet kinderpsychiater Grunya Soechareva (Груня Сухарева) was in 1925 de eerste die een volledige definitie gaf van wat we nu als ASS beschouwen. Haar werk werd grotendeels genegerd in het westen. Rond 1944 kwamen de Oostenrijkse psychiater Hans Asperger en de Amerikaanse psychiater Leo Kanner ook tot een definitie.
Een scout met ASS[bewerken | brontekst bewerken]
Er is geen standaardhandleiding voor scouts op het autismespectrum. De ondersteuningsbehoefte van een scout met ASS kan variëren van heel gering tot zeer intensief. Scouts met een geringe ondersteuningsbehoefte vallen soms niet eens op als scouts met ASS, maar kunnen toch op bepaalde momenten behoefte hebben aan ondersteuning. Denk bijvoorbeeld aan:
- Een rustig plaatsje om zich even terug te kunnen trekken bij overprikkeling
- De mogelijkheid om iets kalmerends bij zich te hebben, zoals een bijtketting of een fidget toy
- De scout voorafgaand aan de opkomst of het kamp al wat informatie geven over de geplande activiteiten
- Extra alertheid bij drukke situaties die buiten de gebruikelijke routine vallen
- Duidelijke communicatie, geduld
Veel scouts met ASS met een geringe of gematigde ondersteuningsbehoefte gedijen goed in een reguliere scoutinggroep. Het uniform en het werken in subgroepen faciliteren de groepsvorming, en de ceremoniën en regels bieden een welkome structuur. Deze scouts komen tot bloei in het scoutingspel en vragen betrekkelijk weinig inspanning van de leiding. Een persoonlijke afstemming met de scout en diens ouders is hierin wel van belang, zodat samen naar een passende oplossing of een passende scoutinggroep kan worden gezocht. Scouts met ASS met een sterke ondersteuningsbehoefte gedijen mogelijk beter in groepen voor Scouts met een handicap.
Sterke punten van ASS[bewerken | brontekst bewerken]
Omdat ASS zich kenmerkt door een afwijkende manier van prikkels verwerken zijn er ook punten waarop autisten vaak excelleren.
- Verbeterde patroonherkenning
- Groot oog voor detail
- Groot gevoel voor rechtvaardigheid
