Scouting Sint Salvius Limbricht

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken
Scouting St. Salvius (Limbricht)
Das MacDonald.png
Logo Scouting Nederland.svg
Scouting Nederland
Regio Westelijke Mijnstreek
nr.
 1420 (oud 170509) 
Limbricht ­Limburg ­Nederland
Icon girl guide.svgIcon boy scout.svg Meisjes en Jongens
Opgericht
26 november 1960
Website
Bezig met het laden van de kaart...
51° 0' 41.83" N, 5° 50' 25.44" E
51.01162, 5.8404

RD:186 806-335 875
31U 699242m E 5654957m N

Scouting Sint Salvius is een scoutinggroep in Limbricht (Sittard-Geleen).

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

In 1960 is St. Salvius opgericht en vernoemd naar de patroonheilige van het dorp. De groep heeft ook een sterke binding met de buurdorpen Einighausen en Guttecoven.

Jaren 60 In 1960[1] gaf de verkennersgroep De Jagers van St. Hubertus van het bisschoppelijk college op 26 en 27 november een feest in het kasteel in Limbricht ter gelegenheid van hun 2-jarig bestaan. Aan het feest werd deelgenomen door de leden van bovengenoemde groep, de P.L.'s en A.P.L.'s van het district en de leden van de nieuwe groep uit Limbricht. Het was dit weekend dat deze nieuwe verkennersgroep officieel van start ging. De nieuwe groep kreeg de naam van de plaatselijke patroonheilige mee, namelijk St. Salvius. Bij de feestelijke oprichting van de nieuwe groep waren onder andere aanwezig: hoofdaalmoezenier Bongaerts uit Meerssen, commissaris Meisen uit Sittard, pastoor De Gronckel van Limbricht, burgemeester Coonen van Limbricht en de heer Vissers uit Stein (assistent-diocesaan commissaris van het district Sittard). St. Salvius begon met een aantal verkenners in een lokaaltje dat was gelegen aan de huidige De Gronckelstraat naast de kerk. Als eerste hopman van St. Salvius werd Mr. De Man geïnstalleerd. Ook kreeg de verkennersgroep St. Salvius een geestelijk adviseur in de persoon van aalmoezenier Hamers uit Sittard. Helaas moest na een jaar het groepshuis van de groep plaats maken voor een nieuw gebouw. De verkenners kwamen in de kou te staan en doen vergeefse pogingen om een ander lokaal te krijgen. Om hun ongenoegen over deze situatie aan Limbricht kenbaar te maken hijsen de verkenners op zondag, op het dorpsplein, demonstratief in de open lucht de verkennersvlag. Er was inderdaad iemand in Limbricht die het verkennersleed niet kon aanzien, De pastoor stelde als noodlokaal de kelder van de pastorie beschikbaar. De gelukkige verkenners richtten de kelder in als H.K. en het tweede groepshuis van St. Salvius was een feit. De vreugde bleek echter van korte duur. Het was namelijk in die periode dat de groep een behoorlijke ledenaanwas meemaakte. De groep startte met een nieuwe speltak, de welpen. De bestaande behuizing bleek te klein en weer moest er uitgekeken worden naar een nieuw groepshuis. Ook dat kwam er. De keldergewelven van Kasteel Limbricht werden het volgende H.K. St. Salvius was inmiddels voorzien van een derde speltak: de rowans. Met man en macht werden de kelders geschikt gemaakt en op zaterdag 9 maart 1968 werd het nieuwe H.K. in gebruik genomen. De hele groep, burgemeester Corten en de wethouders Loop en Wielders werden door fanfare Vriendenkring op het Burgemeester Coonenplein afgehaald en gezamenlijk ging de stoet naar het kasteel, waar de burgemeester het nieuwe lokaal feestelijk opent. Het nieuwe H.K. had echter als nadeel dat het enorm vochtig was en in de winter moeilijk te verwarmen. Met straalkacheltjes en zelfs een heteluchtkanon moest de kou bedwongen worden. De strijd tegen kou en vocht zou nog lang duren.

Jaren 70 Na jaren in de kelders van Kasteel Limbricht te hebben gedraaid, moest een deel van de kelders worden afgestaan, wegens restauratiewerkzaamheden aan het kasteel. Geruime tijd later moest ook het overgebleven deel van de kelders worden afgestaan. Scouting St. Salvius verhuisde nu naar de stallen van het kasteel. Het oude H.K. kon nog slechts door een poort met prikkeldraad versperring bekeken worden. Het kasteel bleef voor een behoorlijk lange periode de basis van St. Salvius, toch volgde medio jaren '70 opnieuw een gedwongen verhuizing. De gemeente Limbricht wees de leegstaande boerderij van de familie Kusters in de Everstraat te Einighausen als nieuw onderkomen aan. Met de moed der wanhoop pakte St. Salvius opnieuw de spullen in en verhuisde naar buurdorp Einighausen. De redelijk bouwvallige boerderij werd zo goed en zo kwaad mogelijk leefbaar gemaakt en men probeerde de draad weer op te pakken. Daar St. Salvius slechts één helft van de boerderij gebruikte besloot de gemeente tot sloop van de andere helft. Helaas leidde dit tot nogal wat opschudding in Einighausen. Volgens omwonenden zou het pand dat nu half gesloopt was levensgevaarlijk zijn. Binnen de muren van het H.K. wees inderdaad alles erop dat men hier niet veilig was voor de jeugdleden. De bouwvalligheid werd zo erg, dat een ruimte afgesloten moest worden. Het duurde nog ruim een jaar voordat er een oplossing werd gevonden. Tegenover de vervallen boerderij stond een ander gebouw dat eigendom van de gemeente was en tot dan toe de opslagruimte voor het gemeentelijke strooizout was geweest. Dit werd het nieuwe onderkomen voor St. Salvius. Deze ruimte was ten opzichte van de vorige een vooruitgang, maar ook niet meer dan een veredelde koestal met water en elektriciteit. Ook hier stapelden zich de problemen weer op. Problemen, die St. Salvius al zo vaak heeft gehad zoals te klein, te koud en vochtig. Elke bijeenkomst begon met aanmaken van de kachels en tenslotte, met de jas dicht, wachten tot de ruimte enigszinsop temperatuur was gekomen.

Jaren 80 Na 22 jaar behelpen en verhuizen kreeg Scouting St. Salvius eindelijk een vast home. Na lang overleg met de gemeente kreeg de vereniging het oude gemeenschapsgebouw aan De Gronckelstraat 3 in Limbricht toegewezen. Het gebouw was voorzien van een grote zaal, een afsluitbaar podium, een keuken, toilet en kelder. Het interieur werd aangepast aan scouting. Hout tegen de muren en overal totems van zomerkampen uit 't verleden. Het 'oude' H.K. in Einighausen bleef voorlopig dienst doen als materiaalopslag omdat daar in Limbricht geen ruimte voor was. Op zaterdag 4 juni 1982 werd het nieuwe gebouw van St. Salvius officieel geopend door burgemeester Tonnaer van Sittard en het kreeg de naam 'de Jelhut' mee. De groep was inmiddels gestart met een kabouterkring en ook een gidsenvendel zou niet meer lang op zich laten wachten. Het ging de groep voor de wind. De combinatie van de twee gebouwen in Limbricht en Einighausen bleek jarenlang een succes. Eind jaren- 80 besloot de gemeente Sittard tot verkoop van de oude boerderij in Einighausen aan particulieren. De groep werd andermaal met een probleem geconfronteerd. Opslag van de materialen was in het groepshuis eigenlijk onmogelijk. Besloten werd om het gebouw in Limbricht uit te breiden. Een plan werd gemaakt en sponsoren werden aangeboord. In 1989 begon men met de bouw van een dubbel magazijn en een extra lokaal op de tweede verdieping.

Jaren 90 De nieuwbouw nam snel serieuze vormen aan en bij de viering van het 30-jarig jubileum werd op zaterdag 8 september 1990 de nieuwbouw op feestelijke wijze geopend en in gebruik genomen. Al het materiaal zoals pionierhout, touw, tenten en materiaalkisten verhuisden naar Limbricht. St. Salvius, inmiddels voorzien van een zesde speltak, namelijk de sherpa's en de zevende en achtste speltak liet niet lang op zich wachten de pivo's en bevers kwamen erbij.

Jaren 00 In 2001 word begonnen met het opknappen van het terrein rond om het gebouw. Dit was in de loop der jaren een beetje in onderhoud achtergebleven. Met vereende krachten van leiding en ouders werd alles bestraat en werd een nieuw palenhok en opslag voor de vlotvaten gemaakt. Van 2005 tot 2007 werd het groepshuis van binnen gerenoveerd en ook de negende speltak deed haar intrede bij de groep, de plusscouts.

Groepshuis[bewerken | brontekst bewerken]

De groep heeft de opkomsten in het clubgebouw "De Jelhut" aan De Gronckelstraat 3 in Limbricht.

Groepsnaam[bewerken | brontekst bewerken]

De heilige Salvius is de patroonheilige van het dorp Limbricht en een bisschop van Angoulême. Hij leefde in de 7e en 8e eeuw en was missionaris in Vlaanderen en is daar tijdens zijn werk vermoord[2].

Groepsdas[bewerken | brontekst bewerken]

De leden van de groep dragen een das met tartan Macdonald.

Activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]

De activiteiten kenmerken zich door uitdaging. Actief en grensverleggend, met aandacht voor samenwerking, samen doen en het ontwikkelen van zelfstandigheid en verantwoordelijkheid. Een aantal bijzondere activiteiten zijn:

  • Opening van het Scoutingjaar, met het overvliegen (september)
  • Installatie (word door de speltakken zelf geregeld)
  • Zomerkamp (zomervakantie)

Speltakken[bewerken | brontekst bewerken]

De groep heeft de volgende speltakken:

  • Bevers, leeftijd 5 tot en met 6 jarigen, woensdagavond van 17:30 tot 19:00
  • Welpen, leeftijd 7 tot en met 11 jarigen, zaterdagmorgen van 10:30 tot 12:30
  • Kabouters, leeftijd 7 tot en met 10 jarigen, vrijdagavond van 18:30 tot 20:30
  • Verkenners, leeftijd 11 tot en met 15 jarigen zaterdagmiddag van 14:00 tot 16:30
  • Gidsen, leeftijd 10 tot en met 14 jarigen, woensdagavond van 19:00 tot 21:00
  • Rowans & Sherpa's, 14 tot en met 17 jarigen, vrijdagavond van 19:30 tot 22:00
  • Pivo's, leeftijd 18 tot en met 21 jarigen, zaterdagavond van 19:30 tot ??:??
  • Plusscouts, buitengewone leden ouder dan 21 jaar, geen vaste bijeenkomst.

Externe link[bewerken | brontekst bewerken]

Bronnen en referenties

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.