Scouting Tarcisius (Ede)
Scouting Tarcisius (Ede) is een scoutinggroep in Ede.
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
Nadat in 1930 de landelijke jeugbeweging voor Katholieke Verkenners was opgericht, startte in 1931 de St.Tarcisiusgroep in Ede met het spel van verkennen. Het was op dat moment het Rooms-katholieke antwoord op de eerste scoutinggroep, de Langenberggroep, van de De Nederlandse Padvinders (de landelijke, niet-katholieke scoutingorganisatie) in het dorp. De groep werd vernoemd naar de katholieke heilige Sint Tarcisius.
De groep groeide en draaide goed, tot de Tweede Wereldoorlog uitbreekt en scouting in Nederland door de Duitse overheersers verboden werd. Ondanks dit verbod hield onder andere hopman Henk Wildenburg clandestiene bijeenkomsten voor de groep. Als de oorlog voorbij was, verscheen de groep weer bovengronds.
De jaren zestig zagen het afscheid van hopman Wildenburg, maar zijn invloed bleef aanwezig.
In 1972 ging de Tarcisiusgroep samen met de meisjesgroep van de Nederlandse Gidsen, de Jeanne d'Arcgroep. De groep groeide door tot een algemene groep, de St. van Sint voor Tarcisius verdween.
In 1986 werd een speltak opgericht voor verstandelijk gehandicapte leden. De eerste leden waren allen afkomstig van de instelling voor gehandicapten De Hartenberg. De speltak bestaat in 2006 nog en heeft 19 enthousiaste leden. Hiermee is de groep de enige in de regio.
Als Scouting een spel voor gemengde speltakken aanbood, werd in 1986 esta's en later ook scouts opgericht. De groep groeitde en de blokhut werd deels verbouwd. De opslag ging naar een externe locatie, zodat alle ruimte voor het spel gebruikt kon worden.
De groep draaide nog steeds goed, had veel leden, leiding en speltakken. Veel leidinggevenden waren in 1995 medewerker bij de Wereldjamboree in Dronten en ook jeugdleden namen deel aan dit bijzondere evenement.
Groepsnaam[bewerken | brontekst bewerken]
De groep is vernoemd naar Tarcisius (Rome, 263 – Rome, 275) was een Romeinse jongeling, die stierf voor het christelijk geloof. In de katholieke kerk wordt hij vereerd als heilige en martelaar[1].
Groepsdas[bewerken | brontekst bewerken]
Als goede katholieke groep werd besloten om de groepsdas pauselijke kleuren (geel en wit) mee te geven. Uiteindelijk werd dit lichtgrijs met geel, omdat wit wel heel licht is. Al na een paar jaar werd de das gewisseld voor een Schotse ruit, omdat deze veel minder besmettelijk was. Men koos toen voor de kleuren van de clan Cameron, de tartan Cameron Erracht.
Groepslogo[bewerken | brontekst bewerken]
Het embleem van de groep is ontleend aan oude scoutingsymbolen uit de begintijd van de groep. Op een gegeven moment in de geschiedenis kwam men erachter dat een grootvader van een van de leden van de groep aan de wieg van de groep gestaan had. Er kwamen foto’s uit de beginperiode boven water. Op een van deze foto’s stond een vlag. Deze vlag werd door een van de ouders nagemaakt.
Op de vlag stond het gele kruis op een lichtgrijze achtergrond. In het midden van het kruis stond een rood schild met een Franse lelie. De cirkel is het symbool voor éénheid. Waar de kleur rood vandaan komt, weet men bij de groep niet. Misschien is het wel een verwijzing naar het rood van het bloed uit het Sint Jorisverhaal, de beschermheilige van Scouting.
Omdat de groep nog geen echt logo voerde, werd dit logo aan het eind van de 20ste eeuw als groepslogo ingevoerd. Omdat het zo strak is uitgevoerd is het gemakkelijk te reproduceren: Als zeefdruk op een T-shirt, als badge op de groepsdas en als brandstempel.
Groepshuis[bewerken | brontekst bewerken]
Na onderkomens in De Slof en bij Wolfs ijzergieterij, kreeg de groep in 1967 twee lokalen in de kelder van het nieuwe jeugdhuis De Brink aan de Padberglaan. Door brand in 1971 werd dit gebouw met de grond gelijk gemaakt. In 1972 werden de opkomsten in het nu stenen gebouw gehouden. De groep kreeg in 1983 het onderkomen waar jarenlang naar uit was gekeken: een eigen blokhut! De groep verhuisde naar de Bosrand 21, waar de oude kantine van de hockeyclub gekocht was en verbouwd tot een echte blokhut. De blokhut werd De Pieper. Begin jaren 90 jaren waren er plannen voor nieuw- of verbouw omdat het bestaande onderkomen te klein leek te worden. Een en ander kwam niet van de grond, door onder andere vertraging in het bestemmingsplan Bosrand. In 2001 werd er weer aanvang gemaakt met ontwikkelen van het bosrandgebied en werd er een nieuwbouwcommissie ingesteld die voortvarend te werk ging. Programma van eisen, financiële haalbaarheid en bestemmingsplan werden gekoppeld en uiteindelijk was in december 2004 een goedgekeurd bestemmingsplan Bosrand. Na veel werk verzet te hebben, stond er een nieuw, nu stenen onderkomen. In juli 2006 betrok de Tarcisiusgroep dan uiteindelijk haar nieuwe onderkomen, De Wildenburg, op een steenworp afstand van de oude locatie waarna op 1 juli de officiele opening door burgemeester van Ede volgde.
Speltakken[bewerken | brontekst bewerken]
De groep heeft de volgende speltakken:
- Bevers - Rivierbevers - 5 t/m 7 jaar (gemengd)
- Welpen - Sioniehorde - 7 t/m 11 jaar (jongens)
- Welpen - Tonttuhorde - 7 t/m 11 jaar (meisjes)
- Scouts - Krevelscouts - 11 t/m 15 jaar (jongens)
- Scouts - Jeanne d' Arc Vendel - 11 t/m 15 jaar (meisjes)
- Explorers - RSA 317 - 15 t/m 18 jaar (gemengd)
- Roverscouts - OHIO Stam - 18 t/m 21 jaar (gemengd)
- Blauwe Vogels - IJsvogels - (gemengd)
- Plusscouts - OLC - Veelal oud leiding en -leden.
- Plusscouts - WOT@ - Werkgroep Ondersteuning Technische Activiteiten.
Bronnen en referenties
- Lelie- en klaverblad, clubblad van de Nederlandse Vereniging van Verzamelaars Scouting Objecten
- Geschiedenis Tarcisius op www.tarcisius-ede.nl
