Tirso Sprockel
Tirso Sprockel was taalkundige, districtscommissaris en Deputy Camp Chief bij de Katholieke Verkenners op de Nederlandse Antillen en Hoofdcommissaris van de Antilliaanse Katholieke Verkenners
Levensloop[bewerken]
Sprockel verhuisde naar Nederland toen hij 15 was en voltooide daar zijn opleiding. Op 5 mei 1942 trouwde hij in Tilburg met Wilhelmina (Minette) G.M. Dudar. Hij was toen onderwijzer en zij stenotypiste[1]. Sprockel studeerde in Nederland.
Zijn huis werd in de oorlog een onderduikadres voor Joden en geallieerde piloten. Hij werkte onder meer samen met twee medestudenten uit de Antillen: Boy Ecury en Delfincio Navarro. Het huis was een schakel op de vluchtroute via Spanje naar Engeland. Sprockel werd een aantal malen door de Sicherheitsdienst gearresteerd, maar vrijgelaten wegens gebrek aan bewijs[2].
Sprockel zette zich na de Tweede Wereldoorlog als taalkundige in voor de erkenning en bestudering van het Papiamentu.
Jeugdwerk[bewerken]
In 1953 was Sprockel mede-oprichter van de Federatie van Antilliaanse Jeugdzorg en heeft gedurende 35 jaar een bestuursfunctie bekleed. De federatie richtte zich op het buurthuiswerk en in het bijzonder op de padvinderij en verkennerij.[3] Hij zette zich ook samen met zijn nicht Aminta Da Costa Gomez-Sprockel in voor gehandicapte jongeren op Curaçao. Op Curaçao werd in 1986 een vormingscentrum voor verstandelijk gehandicapte jongeren naar hem genoemd: het Sentro pa Formashon Laboral "Tirso Sprockel".
Scouting[bewerken]
Tirso Sprockel werd in 1936 te Tilburg geïnstalleerd als leider bij de Katholieke Verkenners. In 1940 behaalde hij het certificaat van de Gilwellcursus. Na de Tweede Wereldoorlog kwam hij terug op Curaçao en werd hier in de staf opgenomen. Spoedig daarna werd hij als eerste Antilliaan door de KV benoemd tot districtscommissaris voor Curaçao. In 1948 werd hij door het Boy Scouts International Bureau te Londen aangesteld tot Deputy Camp Chief, waardoor hij de enige werd, die op de Antillen de bevoegdheid, kreeg om Gilwellcursussen te geven. Bij gelegenheid van het St. Jorisfeest in 1955 op Curaçao werd hem namens de hoofdcommissaris de Jacobsstaf uitgereikt voor zijn bijzonder verdienstelijk werk[4]. In 1969 worden de katholieke scoutinggroepen op de Nederlandse Antillen zelfstandig; Sprockel wordt dan Hoofdcommissaris van de Antilliaanse Katholieke Verkenners.
Onderscheidingen en eretitels[bewerken]
- Zilveren St. Jorisstaf (1955)[5]
- Zilveren Gaai (12 oktober 1963)
- Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw (1983)
- Commandeur in de Orde van St. Silvester[6] (1988)
- Doctor honoris causa aan de Universiteit van de Nederlandse Antillen voor zijn inzet voor het Papiamentu.
Bronnen en referenties
- ↑ Huwelijksregister 1942 Tilburg
- ↑ Antillen en WO II (bevrijdingintercultureel.nl)
- ↑ "Federatie Antilliaanse Jeugdzorg bestaat 35 jaar", Amigoe, 9 november 1988. Geraadpleegd op 24 april 2020.
- ↑ Amigoe di Curaçao, 14 oktober 1963
- ↑ Amigoe di Curaçao, 23 april 1955
- ↑ "Mgr. Ellis: met talenten door Sprockel gewoekerd", Amigoe, 16 juni 1988. Geraadpleegd op 23 april 2020.
