Waterscouting Kaŝtanujo
Waterscouting Kaŝtanujo is een waterscoutinggroep voor meisjes in Reeuwijk.
Groepsnaam[bewerken | brontekst bewerken]
De Kaŝtanujogroep is in de jaren 30 opgericht. De oprichters vergaderden buiten en dachten na over een groepsnaam. Een van hen had een voorliefde voor Esperanto, een taal speciaal ontworpen om mensen uit verschillende culturen met elkaar te laten communiceren. Toen zij omhoog keek en de kastanjeboom zag waaronder zij vergaderden, schoot haar de Esperanto-vertaling voor deze boom binnen: Kaŝtanujo mét een dakje op de s (de hacek).
Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]
In 1930 werd in Gouda “Groep één” opgericht[1]. Daar gaf mevrouw Kortenoever vanaf 1932 leiding aan; zij was toen 18 jaar. In 1932 werd de Gaarlandtgroep opgericht voor fabrieks- en arbeidersmeisjes, maar door leidinggebrek was deze groep geen lang leven beschoren. In september 1932 werd de groep al opgeheven. De enkele meisjes die hiervan overbleven kwamen samen als een ronde bij “Groep één”. In 1932 werd een watergroep opgericht, die ook niet lang bestond. Hier bleef één meisje van over, Riny Leefsma, die ook naar “Groep één” ging.
Op 16 mei 1934 werd “Groep één” omgedoopt tot Kaŝtanujogroep. Kaŝtanujo betekent Kastanjeboom in het Esperanto en die taal stond in die jaren erg in de belangstelling. Mevrouw Kortenoever had wat kennis van het Esperanto. De naamgeving vond plaats onder de Kastanjeboom in de tuin van haar ouderlijk huis van aan de Fluwelensingel. De naamdag werd elk jaar gevierd. Dit jaar wordt ook besloten om zo snel mogelijk tenten te regelen om te kunnen kamperen.
In 1938 werd de groep gesplitst in een landgroep en een watergroep. De watergroep wordt tot Cornelis de Houtmangroep gedoopt. De watergroep kreeg een landje aan de plas tot haar beschikking. De landgroep kwam op de zolder van het kazernegebouw bijeen.
De Tweede Wereldoorlog[bewerken | brontekst bewerken]
Op 2 april 1941 werd de padvinderij verboden, de groep werd ontmanteld en haar bezittingen moesten worden ingeleverd. De tenten zijn de hele oorlog onvindbaar gebleven, maar kwamen na de oorlog gelukkig weer boven water. Na de oorlog werd in Reeuwijk een leidsterskamp gehouden om de heroprichting van de groepen te organiseren. De watergroep van mevrouw Kortenoever werd heropgericht en Greet Bokhoven-Hulleman werd leidster. Ook de landelijke koepelorganisatie, het Nederlandse Padvindstersgilde (NPG) werd heropgericht. Er vinden rondeleidsterstrainingen plaats in Ommen (1948) en bij de padvindersband wordt een meisjesband opgericht.
De jaren vijftig[bewerken | brontekst bewerken]
In 1952 heeft de Kaŝtanujogroep twee watervendels: IVAG (Ik vind alles goed) en Brezowajko (Breng zon waar je komt). Er zijn samen 30 leden. Een jaar later organiseren de Kaŝtanujogroep en de Cornelis de Houtmangroep voor het eerst samen het padvindstersbal in Kunstmin. Het doel was om geld te verdienen. Leidingtekort was ook toen een onderwerp wat aangestipt werd en er bood zich spontaan iemand uit het publiek aan voor deze taak. In februari 1953 meldt het logboek van de Kaŝtanujogroep / IVAG-vendel dat ze 23 jaar bestaan.
Het plashuisje[bewerken | brontekst bewerken]
De ouders van Alie Leest-Bouwmeester stellen in februari 1953 hun plashuis aan de (verlengde) Groene Ree beschikbaar voor de Kaŝtanujogroep : “Het is 3 bij 4 meter groot en staat op een stuk land van 45 bij 45 meter” aldus het programmaschrift van de Kaŝtanujogroep / IVAG-vendel. Het werd op 2 mei geopend. Er werden kano’s opgeknapt en soms ook boten gehuurd. In de winter vonden de opkomsten plaats in de Peperstraat. De kabouters kwamen altijd op dit adres samen. ’s Zomers slapen de padvindsters ook regelmatig bij het plashuisje. ’s Nachts kwam ook de leiding er slapen, maar ze bemoeiden zich dan niet met het programma. In 1954 mag Anneke Mans als hoogste vertegenwoordiger van Zuid-Holland naar de wereldconferentie in Woudschoten.
In 1957 vindt de landelijke herdenking van 25 jaar waterwerk in Gouda plaats in jeugdherberg “De Waterhaan” aan de ’s-Gravenbroekseweg in Sluipwijk. Het gebruik van het plashuis stopte in 1959, maar in 1960 wordt er een stukje grond aan de Twaalfmorgen / hoek Vlietdijk gevonden.
In 1961 bestaat de Kaŝtanujogroep 30 jaar en de Cornelis de Houtmangroep 15 jaar (25 maart 1961). Samen organiseren ze een showavond. De eerste eigen boot van de Kaŝtanujo heet “Ojunatsak” (het omgekeerde van Kaŝtanujo). In 1961 verkoopt de Cornelis de Houtmangroep loten om een nieuw clubhuis te kunnen bouwen. In 1965 neemt deze groep hun oude clubhuis van de Bodegraafsestraatweg mee naar de Platteweg. In de jaren daarna worden hier een troeplokaal, een botenloods en een bouwkeet gezet.
In 1968 wordt de eerste waterpadvindstersgroep (opgericht in 1932), de Gemma Galganigroep opgeheven, omdat hun huurcontract niet wordt verlengd. De leden van deze groep komen naar de Kaŝtanujogroep. Ze namen twee roeivletjes mee. Hilda van der Kemp is dan leidster van de Kaŝtanujo en Marian Bakker-van de Berg was voormalig lid van de Gemma Galganigroep.
Eigen terrein[bewerken | brontekst bewerken]
In juni 1968 heeft de groep de beschikking over een stuk grond aan de Platteweg. Er worden twee lelievletten besteld door het bestuur en er komt een directiewagen als clubhuis. De boten arriveren in oktober; Poseidon met nummer 480 en Aeolus met nummer 481. Ondertussen zijn de welpen van de Cornelis de Houtmangroep naar de Platteweg verhuisd zodat de kabouters van Jeruzalemstraat 11- 2 hoog naar 1 hoog konden verhuizen. In 1969 zijn er twee directiewagens; een voor de opkomsten en een voor het materiaal.
Huidige clubhuis[bewerken | brontekst bewerken]
Bij de Kaŝtanujogroep worden twee lelievletten worden aangeschaft: de Aphrodite met nummer 747 en de Ino met nummer 794. In 1980 worden de directiewagens, in de wandeling “de woonwagens” genoemd, gesloopt, net als de bouwkeet van de Cornelis de Houtmangroep, om plaats te maken voor de bouw van het stamlokaal van de Cornelis de Houtmangroep en het clubhuis voor de padvindsters. De padvindsters draaien tijdelijk bij de troep tot ze in 1981 ook een eigen clubhuis krijgen op de plek waar het op dit moment nog staat. Het clubhuis staat in Gouda, tegen de grens met de toenmalige gemeente Reeuwijk. In 1984 wordt de lelievlet Najade met nummer 1141 aangeschaft. De eerste sleper “Het kratje” kreeg de groep van iemand die aan de plas woonde. Het was een overnaadse sloep met een motor er in. In 1991 bouwde Erik Haxe de huidige sleper: de Surya.
Speltakken[bewerken | brontekst bewerken]
De groep heeft de volgende speltakken:
- Welpen- ... tot ... jaar
- Padvindsters- ... tot ... jaar
- Wilde Vaart- ... tot ... jaar
- Stam- ... tot ... jaar
Activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]
De groep doet mee aan ... en organiseert ......
