Buitenleven: verschil tussen versies

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken
k (Bot: automatisch tekst vervangen (-{{scoutingmethode}} +{{scoutingprincipes}}))
(klein beetje anders opgeschreven)
 
(Een tussenliggende versie door een andere gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{scoutingprincipes}}
{{scoutingprincipes}}


{{scoutingmethode2}}
{{scoutingmethode}}


Het '''buitenleven''' is een deel van de [[scoutingmethode]]. Het Scoutingspel speelt zich meestal buiten af, maar het buitenleven is ook een deel van de scoutingmethode vanwege de verborgen opvoedende waarde. Baden-Powell koos het avontuurlijke leven van de toenmalige woudloper /verkenner omdat hij wist dat dit grote aantrekkingskracht heeft op jongens (en hij was er natuurlijk zelf gek op, was het zelf geweest). Maar de natuur trekt jongens om het avontuur, omdat het gevaarlijk is, zodat hij zo zichzelf en anderen kan bewijzen. De opvoeding zit er in dat de verkenner zich leert te redden in de harde natuur, met als uiteindelijke test (als [[verkenner eerste klas]]) een zwerftocht in je eentje. Dan is er niemand om te helpen en leer je beslissingen nemen zonder hulp van vrienden of leiders, dus zonder de kudde te volgen. Daarom moet het ook primitief zijn, met zo min mogelijk luxe hulpmiddelen. En het moet uitdagend zijn, dus met risico's. Interresse in de natuur zelf is niet het hoofddoel en is in de verkennerleeftijd ook nog niet zo groot, maar komt daarna meestal vanzelf.  
Het '''buitenleven''' is een deel van de [[scoutingmethode]]. Het Scoutingspel speelt zich meestal buiten af, maar dat is niet de enige reden. Het buitenleven is namelijk ook een deel van de scoutingmethode vanwege de verborgen opvoedende waarde die het heeft.


Omdat deze manier van opvoeden vooral aanspreekt op de interesse van jongens in de verkennersleeftijd, is het buitenleven bij meisjes of jongere speltakken soms minder belangrijk, alhoewel ook daar het spel zich vaak buiten speelt.  
Robert Baden-Powell, de oprichter van Scouting, koos het avontuurlijke leven van de toenmalige woudloper/verkenner, omdat hij wist dat dit grote aantrekkingskracht heeft op jongens (en hij was er natuurlijk zelf gek op, want was het zelf van beroep geweest). Een jonge vindt de natuur aantrekkelijk vanwege het avontuur: het kan gevaarlijk zijn, zodat hij zichzelf kan bewijzen, aan zichzelf én aan anderen. De opvoedende waarde zit hem hierin dat een verkenner zich leert redden in de harde natuur, met als uiteindelijke test (als [[verkenner eerste klas]]) een zwerftocht in je eentje. Dan is er niemand om te helpen en leer je zelf beslissingen nemen, zonder hulp van vrienden of leiders, dus zonder de kudde te volgen. Daarom moet het buitenleven ook primitief zijn, met zo min mogelijk luxe hulpmiddelen. En het moet uitdagend zijn, dus met risico's. Interresse in de natuur zelf is niet het hoofddoel en is in de verkennerleeftijd ook nog niet zo groot, maar dat komt daarna meestal vanzelf.
 
Omdat deze manier van opvoeden vooral inspeelt op de interesse van jongens in de verkennersleeftijd, is het buitenleven bij meisjes of jongere speltakken soms minder belangrijk, alhoewel ook daar het spel zich vaak buiten speelt.  


[[categorie:scoutingmethode]]
[[categorie:scoutingmethode]]

Huidige versie van 30 nov 2009 om 16:23

De scoutingprincipes van Robert Baden-Powell:

Scoutingprincipes Scoutingmethode Buitenleven

Het buitenleven is een deel van de scoutingmethode. Het Scoutingspel speelt zich meestal buiten af, maar dat is niet de enige reden. Het buitenleven is namelijk ook een deel van de scoutingmethode vanwege de verborgen opvoedende waarde die het heeft.

Robert Baden-Powell, de oprichter van Scouting, koos het avontuurlijke leven van de toenmalige woudloper/verkenner, omdat hij wist dat dit grote aantrekkingskracht heeft op jongens (en hij was er natuurlijk zelf gek op, want was het zelf van beroep geweest). Een jonge vindt de natuur aantrekkelijk vanwege het avontuur: het kan gevaarlijk zijn, zodat hij zichzelf kan bewijzen, aan zichzelf én aan anderen. De opvoedende waarde zit hem hierin dat een verkenner zich leert redden in de harde natuur, met als uiteindelijke test (als verkenner eerste klas) een zwerftocht in je eentje. Dan is er niemand om te helpen en leer je zelf beslissingen nemen, zonder hulp van vrienden of leiders, dus zonder de kudde te volgen. Daarom moet het buitenleven ook primitief zijn, met zo min mogelijk luxe hulpmiddelen. En het moet uitdagend zijn, dus met risico's. Interresse in de natuur zelf is niet het hoofddoel en is in de verkennerleeftijd ook nog niet zo groot, maar dat komt daarna meestal vanzelf.

Omdat deze manier van opvoeden vooral inspeelt op de interesse van jongens in de verkennersleeftijd, is het buitenleven bij meisjes of jongere speltakken soms minder belangrijk, alhoewel ook daar het spel zich vaak buiten speelt.

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.