Colonel Dunlop Stam: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 26: | Regel 26: | ||
==Speltakken== | ==Speltakken== | ||
[[Bestand:Kaart thailand.jpg|miniatuur]] | |||
De groep bestond uit [[voortrekkers]] ([[roverscouts]]). | De groep bestond uit [[voortrekkers]] ([[roverscouts]]). | ||
{{Project Scouts in de oorlog}} | {{Project Scouts in de oorlog}} | ||
Versie van 3 mrt 2023 23:41
Colonel Dunlop Stam is voortrekkersstam tijdens de Tweede Wereldoorlog die bestond uit krijgsgevangenen die aan de Birmaspoorweg werkten.
Achtergrond
Nederlandse burgers en militairen werden in de Tweede Wereldoorlog in Zuidoost Azië door de Japanners geïnterneerd in kampen. In veel van deze kampen begonnen de scouts met ondergrondse bijeenkomsten. Militairen in de werkkampen langs de Birmaspoorlijn en in kampen in Nederlands Indië richtten stammen op en in de burgerkampen begonnen scoutingvrijwilligers met het organiseren van activiteiten voor de daar aanwezige kinderen.
De Birmaspoorweg werd in de Tweede Wereldoorlog door geallieerde krijgsgevangenen aangelegd tussen Nong Pladuk in Thailand en Thanbyuzayat in Myanmar (Birma). Het werk aan de spoorlijn begon op 16 september 1942 en werd 16 maanden later voltooid. De spoorlijn was 415 kilometer lang. Tijdens de aanleg stierven per dag gemiddeld 75 arbeiders; 15.000 krijgsgevangenen stierven aan uitputting, ziekte en ondervoeding. Onder hen waren bijna 3.000 Nederlanders. Onder de westerse krijgsgevangenen waren veel KNIL-militairen en Nederlanders uit Nederlands-Indië. Ook stierven ongeveer 100.000 Thaise en Indonesische romoesja's en ook Birmaanse en Maleisische dwangarbeiders bij de aanleg door het moeilijke gebied. Na de voltooiing van de spoorweg in december 1943 bestond het werk uit onderhoud en reparatie van schade door geallieerde bommenwerpers. De werkkampen lagen vaak naast vitale punten van de spoorweg, waardoor bombardementen ook veel slachtoffers en gewonden onder de dwangarbeiders veroorzaakten. Toen de spoorlijn klaar was, hadden de Japanners veel minder mensen nodig. Van de oorspronkelijk 60.000 gevangenen werd de helft uitgezocht om naar Japan te gaan voor werk in de kolenmijnen.
Kamp Tamuan lag 39 km van Non Pladuk. Het kamp werd in april 1944 het grote hospitaalkamp (in plaats van Tarsao-130). Het bestond uiteindelijk uit 30 barakken, met een omheining en een diepe gracht er om heen; iedere barak had toen schuilloopgraven. In augustus 1945 werden in dit kamp alle krijgsgevangenen uit de omgeving verzameld.
Geschiedenis
In Kamp Tamuan werd op 18 mei 1944 de Colonel Dunlop Stam opgericht. Frans van der Veer, Johannes van der Zant en Leo ter Braake werden hier Oubaas. Als Oubaas voor de Engelsen en Aussies werd gekozen voor Lt. Alex M. Service. In totaal hebben hier 64 stamleden aan deel genomen, onder wie Frederic Bert Sanders en Johannes Gerardus Gerdez, het aantal varieerde per week, want vaak werden de jongens weer overgeplaatst. Bij regen kwamen ze bijeen in de stores van Luitenant Sanders. Bij droog weer buiten. De stam heeft 13 maanden bestaan en is opgeheven 12 juni 1945, door vertrek naar andere kampen. Het werk was nuttig en de geest bijzonder kameraadschappelijk. Samen werd Kerstmis en Nieuwjaar gevierd, terwijl ook B.-P. en St. Jorisdag werden herdacht. Er werden 11 personen geïnstalleerd.
De stam is vernoemd naar Lt. Col. Dunlop, een Australische chirurg, die door zijn bijzondere bekwaamheid, wilskracht en opgewektheid, voor velen een held was geworden en graag bereid was zijn naam aan de stam te geven. Ere-groepsleider werd Lt. Col. Knights[1]
Speltakken
De groep bestond uit voortrekkers (roverscouts).
