Das: verschil tussen versies

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 12: Regel 12:
hun gezicht te doen bij zandstormen. In die uitrusting is hij ook populair geworden bij struikrovers (om anderen redenen). De das werd daarom met de grote punt naar voren gedragen en de uiteinden met een knoopje aan elkaar vastgemaakt.
hun gezicht te doen bij zandstormen. In die uitrusting is hij ook populair geworden bij struikrovers (om anderen redenen). De das werd daarom met de grote punt naar voren gedragen en de uiteinden met een knoopje aan elkaar vastgemaakt.


Bij Scouting werd de das(kleur) een groepsherkenningsteken. Oorsponkelijk had ook scouting had het knoopje aan het eind en de das werd strak gezet met een schuifknoop (een enkele Turkse knoop, vaak van leer) zodat de das niet rommelig om de nek slingerde en bij gevaar snel losgehaald kon worden. Het knoopje in de punt verdween. De das kon ook nuttig gebruikt worden, waarvoor een enorm aantal toepassingen werd verzonnen.
Bij de [[NPV]] en de [[KV]] gaf de das aan tot welke groep iemand behoorde. Elke groep had zijn eigen kleur. Als er meer groepen in een district waren dan kleuren, koos men vaak voor een rand in een andere kleur. Bij fusies van groepen werd de das vaak in tweeën gedeeld en zo kreeg men een nieuwe das van twee kleuren.
De wijd-open-boordenmode zorgt tegenwoordig weer voor dassen zonder dasring, terwijl merkwaardig genoeg daardoor het oude knoopje aan de punten weer terug is. Ook wordt hij wel over de schouder onder een epaulet gedragen.
Vanaf de jaren dertig werd het mode om om Schotse ruiten te gebruiken in de groepsdas. Veel KV-groepen kozen voor deze moderne en opvallende variant van de das.
Ten slotte kregen veel groepen hun eigen groepsbadge die achterop de das werd geplaatst. Een luxe toevoeging waarmee de das zijn oorsprong als ademmasker bij branden en zandstormen, als mitella of als foeragetas verloren.
 
Bij de [[NGB]] en de [[NPG]] waren er geen groepsdassen. Elke padvindster of gids droeg dezelfde das. Vanuit dit gebruik kennen we in Nederland nog de landelijke das. Deze das, van oorsprong dus een das voor meisjes en vrouwen, wordt nog door een aantal groepen gebruikt, maar ook door vrijwilligers op een niveau of team waar mensen geen eigen dassen hebben. Bijvoorbeeld regio's die geen eigen das hebben, maar waarbij de regio-organisatoren wel een uniform willen dragen. Er zijn diverse landelijke dassen, maar het model is hetzelfde: Een effen gekleurde das met een andersgekleurde bies.  
De kleuren van landelijke dassen zijn als volgt:
Voor bevers:                            marineblauw met een groene bies
Voor welpen, esta's en kabouters:      oranje met een groene bies
Voor dolfijnen, lucht- en waterscouts:  lichtblauw met een oranje bies
Voor scouts, explorers en jongerentak:  groen met een oranje bies
 
Voorts kennen we nog de nationale das. Deze das is zo goed als in onbruik geraakt, maar de das is oranje en achterop zit een zwarte badge met een oranje leeuw. Eronder een banier waarop "Nederland" staat te lezen. Deze das mag enkel door Nederlandse scouts in het buitenland gedragen worden.
 
Dan is er nog de admiraliteitsdas. De leden van een [[admiraliteit]] mogen deze dassen dragen. Hij is landelijk hetzelfde, dus het is geen groepsdas.
 
Veel regio's hebben voor hun bestuur, trainers en organisatoren een das. Deze das kan gezien worden als groepsdas.
 
Als laatste is er nog de gilwelldas die gedragen mag worden door de [[gilwellians]]. Tesamen met de [[woodbadge]] en de gilwelldasring vormen ze de uniformstukken van hen die de [[gilwelltraining]] met succes hebben afgerond. De Gilwelldas is eigenlijk de groepsdas van Gilwell Troop 1.


== Externe links ==
== Externe links ==

Versie van 11 jul 2007 20:51

De das is een driehoekige gekleurde doek van een stevig materiaal die door leden van scouting worden gedragen. De das wordt vastgezet met een dasspeld, een dasring of met een platte knoop. Op de driehoekige achterflap die achter de nek uitsteekt wordt in Belgiē vaak de totem (beschermdier) van het scoutinglid genaaid, in Nederland bevindt zich daar vaak een badge van de eigen groep.

Of de das onder of over de kraag gedragen wordt is aan de groep om te kiezen, het officiele advies is: over de kraag, tenzij groepstraditie anders is. Uit oude foto's blijkt dat oorspronkelijk jongens de das over de kraag droegen en meisjes onder de kraag. De das is een kenmerk van de scoutinggroep. In Nederland en Belgiē heeft meestal elke groep eigen daskleuren en patronen, maar er zijn ook landelijke dassen die afhankelijk zijn van de speltak en scoutingorganisatie. Een bijzondere das is de Gilwelldas die je krijgt als je die cursus hebt gedaan. Deze wordt gedragen in plaats van de groepsdas.

Voor een overzicht van alle kleuren die dassen kunnen hebben, zie dassencatalogus

Historie[bewerken | brontekst bewerken]

Das1.jpg

De das was oorspronkelijk een halsdoek, die militairen (en cowboys) te paard droegen om voor hun gezicht te doen bij zandstormen. In die uitrusting is hij ook populair geworden bij struikrovers (om anderen redenen). De das werd daarom met de grote punt naar voren gedragen en de uiteinden met een knoopje aan elkaar vastgemaakt.

Bij de NPV en de KV gaf de das aan tot welke groep iemand behoorde. Elke groep had zijn eigen kleur. Als er meer groepen in een district waren dan kleuren, koos men vaak voor een rand in een andere kleur. Bij fusies van groepen werd de das vaak in tweeën gedeeld en zo kreeg men een nieuwe das van twee kleuren. Vanaf de jaren dertig werd het mode om om Schotse ruiten te gebruiken in de groepsdas. Veel KV-groepen kozen voor deze moderne en opvallende variant van de das. Ten slotte kregen veel groepen hun eigen groepsbadge die achterop de das werd geplaatst. Een luxe toevoeging waarmee de das zijn oorsprong als ademmasker bij branden en zandstormen, als mitella of als foeragetas verloren.

Bij de NGB en de NPG waren er geen groepsdassen. Elke padvindster of gids droeg dezelfde das. Vanuit dit gebruik kennen we in Nederland nog de landelijke das. Deze das, van oorsprong dus een das voor meisjes en vrouwen, wordt nog door een aantal groepen gebruikt, maar ook door vrijwilligers op een niveau of team waar mensen geen eigen dassen hebben. Bijvoorbeeld regio's die geen eigen das hebben, maar waarbij de regio-organisatoren wel een uniform willen dragen. Er zijn diverse landelijke dassen, maar het model is hetzelfde: Een effen gekleurde das met een andersgekleurde bies. De kleuren van landelijke dassen zijn als volgt: Voor bevers: marineblauw met een groene bies Voor welpen, esta's en kabouters: oranje met een groene bies Voor dolfijnen, lucht- en waterscouts: lichtblauw met een oranje bies Voor scouts, explorers en jongerentak: groen met een oranje bies

Voorts kennen we nog de nationale das. Deze das is zo goed als in onbruik geraakt, maar de das is oranje en achterop zit een zwarte badge met een oranje leeuw. Eronder een banier waarop "Nederland" staat te lezen. Deze das mag enkel door Nederlandse scouts in het buitenland gedragen worden.

Dan is er nog de admiraliteitsdas. De leden van een admiraliteit mogen deze dassen dragen. Hij is landelijk hetzelfde, dus het is geen groepsdas.

Veel regio's hebben voor hun bestuur, trainers en organisatoren een das. Deze das kan gezien worden als groepsdas.

Als laatste is er nog de gilwelldas die gedragen mag worden door de gilwellians. Tesamen met de woodbadge en de gilwelldasring vormen ze de uniformstukken van hen die de gilwelltraining met succes hebben afgerond. De Gilwelldas is eigenlijk de groepsdas van Gilwell Troop 1.

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

  • Scouting With a Neckerchief, artikel door W.E. Longefellow over het dragen van de scoutingdas, geschreven in 1927
  • Groepsdassen (scouting.nl) een overzicht van scoutingdassen die bij de Nederlandse scoutshop te krijgen zijn, met een lijst met een aantal van de groepen die ze dragen.
Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.