De Nederlandse Padvinders
De Vereeniging der Nederlandse Padvinders (NPV) ontstond in 1915, als fusie tussen de NPO en de NPB. De fusie ontstond door toedoen van Prins Hendrik, die koninklijk commissaris werd van de nieuwe vereniging.
In 1920 krijgt de NPV een nieuwe voorzitter: vice-admiraal, oud-minister van Marine en Staatsraad J.J. Rambonnet. In 1928 krijgt hij de titel Hoofdverkenner. Onder zijn leiding groeit de NPV flink. Hij weet de vereniging in korte tijd zowel organisatorisch als financieel gezond te maken met als resultaat een forse groei van het ledental. In 1927 werden organisatie en insignesysteem naar Brits voorbeeld veranderd. Zowel de leiderstraining in Ommen als de training van de verkenners, die vanaf 1924 tijdens de patrouillewedstrijden naar voren kwam, waren zaken die de Hoofdverkenner zeer na aan het hart lagen.
In de Christelijke Jonge Mannen Vereniging (CJMV) zijn padvindersgroepen ontstaan, die zich in 1930 federatief aansluiten bij de NPV. Federatieve aansluiting wordt dat jaar ook gezocht door rooms-katholieke verenigingen. Met instemming van het Rooms Katholiek Episcopaat komt de Vereniging der Katholieke Verkenners KV tot stand en ook deze vereniging sluit zich aan bij het NPV.
Hoofdverkenner Rambonnet treedt in 1937 af en de NPV en KV richten samen de Nationale Padvindersraad op, waarvan Prins Bernhard voorzitter wordt. A.E. Oosterlee wordt hoofdkwartiercommissaris van de NPV en mr. Ben Hoppener van de KV. De functie van Hoofdverkenner blijft daarmee dus vacant.
Vereniging in oorlogstijd[bewerken | brontekst bewerken]
Na de Duitse inval in 1940 bleef het NPV, samen met de andere Nederlandse padvind(st)erverenigingen zo goed als het ging verder functioneren. Activiteiten buiten waren echter nagenoeg niet mogelijk. Medio 1941 werden de padvind(st)ersverenigingen door de Duitse bezettingsautoriteiten verboden. Uniformen en materialen moesten worden ingeleverd. Hoofdbestuursleden werden gearresteerd en geinterneerd.
In het najaar van 1944 herrijst de padvindersbeweging in het reeds bevrijde zuiden van het land. A.E. Oosterlee en mr. Jo Cals (de latere minister van Onderwijs en Minister-president) nemen de leiding in handen. Mevrouw E. van den Bosch-de Jongh neemt de leiding weer op zich van het NPV.
Fusie in 1973[bewerken | brontekst bewerken]
Op 6 september 1973 fuseert de vereniging met de NPG, de KV en de NGB tot Scouting Nederland.
