Gilwell-lied
Het Nederlandse Gilwelllied is een lied dat onder oudere gilwellians bekend is. Er is ook een internationale versie van het Gilwelllied, bekend als Gilwellsong. Het lied werd in ieder geval in de jaren '30 al geleerd aan deelnemers van de Gilwellcursus. Tot wanneer dit in stand is gebleven, is niet bekend, maar een deelnemer uit 1973 wist het zich niet te herinneren[1].
Nederlandse versie
De Nederlandse versie is als volgt[2]. Tussen haakjes de toevoegingen van een andere gilwellian die zich de tekst anders herinnerde[3]. Tussen haken met of: de wijzigingen in de teksten.
Couplet 1
Op een dag in mei liep verkenner vrij, met zijn rugzak stoer te hiken,
het was drukkend heet, badend in het zweet, liep hij bijna te bezwijken.
Op een koele plek, dacht hij “ik ben gek, ‘k doe het toch voor mijn genoegen.”,
en hij was zo loom en hij kreeg een droom, naar (of: na) zijn slaven en zijn zwoegen
Refr. 1
In Gilwell luilekkerland, groeien bladeren van fondant, aan een boom van chocolade
Bij een limonade bron staat een roomijs ton en een blik biscuit Verkade
Couplet 2
In een tent van zij, ston een hele rij van de allerfijnste spijzen,
een zigeunerband speelde in een tent op zoete toon zigeunerwijzen (of: allerzoetste zigeunerwijzen).
Wat hij nog niet zag, was een nummer van de lach, maar misschien kwam dat wel later.
(en hij dronk een glas uit de limonadeplas, dat smaakte koeler dan fris water).
Refr. 2
In Gilwell luilekkerland, groeien bladeren van fondant, aan een boom van chocolade
Bij een limonade bron staat een (grote) roomijs ton en een blik biscuit Verkade
Couplet 3
Elektrisch stroom was op elke boom, stopcontact op alle takken
bij inspectie daar leek hij al heel gauw klaar, door een stofzuiger te pakken. (bij schoonmaaktent was hij heel gauw klaar...)
Toen verkenner vrij in zijn tent van zij, wou gaan slapen arme stakker,
werd hij met een (flinke) schok, waar hij zelf (enorm) van schrok, in de plens-, plensregen wakker.
Refr. 3
Weg gilwell luilekkerland, wed de blad’ren van fondant, oh wat viel dat bitter tegen.
Weg de limondebron, weg de (grote) roomijston. Hij moest verder in de plens-, plensregen.
Internationale versie
De internationale versie van het Gilwellied gaat als volgt (het liedje gaat vaak vooraf door iemand die vraagt "Are there any Beavers in the house?").
Couplet
I used to be a Beaver, and a good old Beaver too.
But now I'm finished Beavering, I don't know what to do.
I'm growing old and feeble, and I can Beaver no more.
So I'm going to work my ticket if I can.
Refrein
Back to Gilwell, happy land, I'm going to work my ticket, if I can.
Het lied kan herhaald worden met andere Gilwell subgroepnamen (deze worden in Engelstalige landen vaak gebruikt) in de volgorde: Bobwhite, Eagle, Fox, Owl, Bear, Buffalo, Antelope, Crow and Wolf.
Noot: in de regel "I'm growing old and feeble, and I can Beaver no more." wordt de subgroepnaam vaak vervangen door een term die de actie van het betreffende dier beschrijft. Bijvoorbeeld voor de Eagle Patrol kun je "Eagle no more" vervangen door "soar no more" en voor de Antelope Patrol met "and I can lope no more".
