Iet Stants

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken


Hendrika Henriëtte Cornelia (Iet) Sillevis - Stants
 Hopfriet 
Icon girl guide.svg
Geboorteplaats
Utrecht ­Utrecht ­Nederland
Geboortedatum
17 januari 1903
Overlijdensplaats
Culemborg ­Gelderland ­Nederland
Overlijdensdatum
3 februari 1968
Bezig met het laden van de kaart...
Waarderingsteken(s)
 Zilvervis‎‎ 

Iet Stants was componiste en lid van het hoofdbestuur en lid van de Nationale Hoofdkwartiercommissie van het Nederlandse Padvindstersgilde voor muziek, zang, toneel, dans en de diepere waarden van het spel (culturele en geestelijke commissie).

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Ze was de dochter van een huisarts die in Utrecht bekend stond als ‘dokter van de armen’. Ze zat op het Stedelijk Gymnasium in Utrecht, maar na de vierde klas ging ze van school om zich geheel aan de muziek te wijden. Vanaf 1919 studeerde Iet Stants muziektheorie aan de Toonkunstmuziekschool in Utrecht. In de zomer van 1921 slaagde ze voor haar theorie-examen. Een toekomst als ‘pianojuf’ was haar een gruwel, maar op aanraden van de componist Willem Pijper ging ze hierna toch piano studeren. Intussen was ze ook begonnen met componeren. Haar composities werden ook uitgevoerd en de reacties welwillend positief, al vonden sommige critici de twintigjarige componiste nog wat jong. Men noemde haar werk ‘modern’, ‘verrassend’, ‘niet altijd even boeiend’, ‘kleurrijk’, maar over één ding was men het eens: het talent van de jeugdige componiste was veelbelovend. Iet Stants verkeerde in kunstenaarskringen – ze was onder meer bevriend met de dichter Hendrik Marsman, de architect Ben Merkelbach en de schilderes Charley Toorop – en was extravagant in haar gedrag en haar kleding. Van huis uit had ze ook connecties met de sociaal-democratie. Dat verklaart waarom ze in 1924 meedeed aan het pinksterkamp van de Arbeiders Jeugd Centrale (AJC), waar ze tot haar eigen verbazing van had genoten. Na in 1924 cum laude te zijn geslaagd voor haar piano-examen ging Iet Stants ondanks haar eerder geuite bezwaren toch werken als pianolerares. In oktober 1938 trouwde Iet Stants met de veertien jaar oudere weduwnaar Leendert Sillevis uit Culemborg. Door dit huwelijk werd ze stiefmoeder van twee opgroeiende kinderen. Na haar huwelijk gaf Iet Stants piano- en muzieklessen en ging ze weer componeren. In 1954 verhuisde ze met haar echtgenoot naar Culemborg, waar ze werkte bij de plaatselijke ziekenhuisomroep. Na ‘een lang, smartelijk ziekbed’, aldus de rouwadvertentie, stierf Iet Sillevis-Stants op 3 februari 1968 in de ouderdom van 65 jaar.

Scouting[bewerken | brontekst bewerken]

Na 1945 was zij op landelijk niveau actief bij de NPG en bij landelijke bijeenkomsten van padvindsters trad ze op als dirigent. Ook werkte ze mee aan de derde en vierde druk van de Padvindstersliederenbundel (1946 en 1952).

Onderscheidingen en eretitels[bewerken | brontekst bewerken]

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.