Johanna, het meisje voor halve dagen

Johanna (het meisje voor halve dagen)

Johanna, een meisje van zeventien jaren, dat was zo'n aardig ding.
Maar had op het gebied van de liefde totaal geen ervaring.
Ze was zo'n aardig meisje, bedrijvig als een hen.
Ze diende bij een gegoede familie als meisje voor halve dagen,

Refrein:
Johanna, Johanna, het meisje voor halve dagen. (2x)

Toen is voor haar een vrijer gekomen, van heinde en van ver.
Hij was van beroep schoenmakersknechie en stonk naar jenever.
Hij had zijn laatste centjes aan pilsjes neergeteld,
En loerde, hoewel hij Johanna beminde op 't meisje haar spaargeld.

Refrein:

Toen zij hem dit niet wilde geven, dreigde hij haar met zijn els.
En stal uit het buffet der gegoede familie, de zilveren eetlepels.
Toen nu de misdaad uitkwam, verdacht men 't arme wicht.
Met schade en schande werd zij toen verdreven, al was zij ook onschuldig.

Refrein:

Zij stak zich toen door wanhoop gedreven een scheermes in haar vel.
En spleet zich zo totaal in twee delen, het bloed spoot ten hemel.
Daar lag zij nu in tweeën, toch was zij slechts één lijk.
De minnaar kwam de helften bekijken en bibberde vreselijk.

Refrein:

Hij kon de misdaad niet langer verhelen, men sleurde hem naar het hok.
En daar de galg toevallig bezet was, stierf hij op het hakblok.
En wat is nu tenslotte de moraal van dit vers?
Ga altijd eerlijk en deugdzaam door 't leven en hoedt u voor schoenlappers!

Refrein: