Arnaud Diemont

Kolonel Arnaud Diemont was een Nederlandse beroepsmilitair en ondervoorzitter/waarnemend-hoofdcommissaris/waarnemend-hoofdverkenner van de NPV in de periode voor de Wereldjamboree 1937.

Levensloop

In het dagelijks leven was hij kolonel van het 2e Regiment Huzaren en ging op 1 november 1936 met eervol ontslag. In augustus 1937 werd hem als gepensioneerd militair bij Koninklijk Besluit de titulaire rang van generaal-majoor verleend.

In november 1939 trad hij aan als voorzitter van het comité voor het stichten van een Algemeen Militair Tehuis in Bussum en was hij bestuurslid bij het Luchtverdedigingsfonds.

In april 1940 zorgde hij nog voor enige oproer als hij als secretaris van de Vereeniging voor Nationale Veiligheid, in een voordracht op 18 april in Alkmaar, het volgende verklaarde „Er is het gevaar van de sterker wordende organisatie van vreemdelingen binnen onze grenzen, die, wij moeten het helaas erkennen, gesteund wordt door Nederlanders, die niet waard zijn dien naam te dragen en den kogel verdienen". Over deze uitspraak werden door het Tweede Kamerlid voor de NSB, graaf de Marchant et d'Ansembourg, vragen aan de regering gesteld.

Op 23 november 1944 overleed hij op 68-jarige leeftijd in Bussum.

Scouting

Hij was districtscommissaris in Breda en hoofd van het Nederlandse contingent op de wereldjamboree in Birkenhead ­ (Engeland). In juni 1931 werd zijn naam genoemd als mogelijk lid van het hoofdbestuur van de NPV en in september 1931 werd hij benoemd tot hoofdkwartiercommissaris voor verkenners en voortrekkers bij de NPV en in december van dat jaar volgde zijn benoeming tot waarnemend-hoofdcommissaris. In maart 1932 werd hij benoemd tot vertegenwoordigend lid van de NPV in het algemeen bestuur van de Tucht Unie. Hij was de kampleider van het Nationale Padvinderskamp bij Wassenaar in 1932. In 1933 was hij de contingentsleider voor de wereldjamboree in Gödöllö (Hongarije). Eind 1936 droeg hij het waarnemend hoofdverkennerschap over aan generaal b.d. Henri Behrens; zijn werkzaamheden als kampleider van de wereldjamboree eisten te veel tijd voor een dubbelfunctie. Tijdens de ziekte van Jean Jacques Rambonnet in de eerste maanden van 1937 ontstond een conflict over wie de leiding zou moeten hebben over de organisatie van de Wereldjamboree, hij of Henri Behrens.

Onderscheidingen en eretitels

Hij was onderscheiden als Officier in de Orde van Oranje-Nassau met de zwaarden.

Bronnen en referenties

• Vlissingse Courant, 30 augustus 1937
• WieWasWie

De Nederlandse Padvinders

Neutrale Padvinders Vereeniging