Mercatorprojectie

Het Universal Transverse Mercator-stelsel verdeeld de wereld in 60 noord-zuidstroken van elk een 6 lengtegraden breed. Deze stroken worden zones genoemd en hebben ieder een identificatienummer. De eerste strook beschrijft de breedtes tussen 180°W en 174°W, de tweede tussen 174°W en 168°W, enzovoort.

Elk van deze stroken wordt van Zuid naar Noord ingedeeld in 20 banden, die elk 8° bestrijken. Zij worden aangeduid met de letters C tot en met X (met uitzondering van I en O). Strook C gaat van 80°S tot 72°S; strook X van 72°N tot 84°N.

Over de vakken die ontstaan wordt een grid gelegd met cellen waarvan de zijde 100 x 100 km zijn. De cellen worden aangeduid met een nummer gevolgd door een letter, een combinatie van de strook- en band-identificatie. Zo ligt België bijvoorbeeld in blok 31U en Nederland in zowel 31U als 32U.

Binnenin deze cellen wordt verder gewerkt met een code van een even aantal cijfers om de exacte plaats te bepalen. Deze geven de X/Y coördinaat aan; de oorsprong van het coördinatenstelsel ligt telkens in de linker onder (zuidwester) hoek van de cel. De code 3040 wil zeggen X = 30km naar Oost en Y = 40km. naar Noord 6 cijfers zoals 807237 maken het coördinaat preciezer X = 80,7 km Oost en Y = 23,7 km Noord.

Voor de pool gebieden wordt een ander systeem gebruikt, de UPS (Universele Polaire Stereografische coördinaten).