Nederlandsche Padvindersbond

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken
Nederlandsche Padvindersbond
Afkorting
 NPB 
Nederlandsche Padvindersbond.svg
Icon boy scout.svg Alleen jongens
Nederland
Leden
"(bijoprichting)" kan niet worden toegewezen aan een gedeclareerd getaltype met waarde 2100. 2100 (bij oprichting) 
Opgericht
10 maart 1912 “Fout: ongeldige tijd.” bevat een extrinsiek streepje of andere tekens die ongeldig zijn voor een datuminterpretatie.
Opgeheven
11 december 1915
Opgegaan in
 De Nederlandsche Padvinders 

De Nederlandsche Padvindersbond (NPB) werd, op 10 maart 1912 in Den Haag, door onder andere W.J. van Hoytema opgericht omdat men in Rotterdam (ook wel elders) niet zo gelukkig was met de uit Engeland overgenomen belofte van trouw, door de jonges af te leggen. De "Centrale in Den Haag" aanvaardde geen wijziging van de belofte. Op initiatief van Rotterdam is toen in Den Haag een zelfstandige landelijke vereniging opgericht. Hierin op gingen onder andere de eerder opgerichte Bond Voor Jonge Verkenners (opgericht 7 januari 1911), Algemeene Nederlandsche Scout-Vereeniging en de Nederlandsche Padverkenners Organisatie[1]. De NPB had bij oprichting 29 plaatselijke afdelingen: Amsterdam, Rotterdam, Den Haag, Utrecht, Groningen, Leeuwarden, Leiden, Arnhem, Haarlem, 's-Hertogenbosch, Apeldoorn, Deventer, Zutphen, Breda, Middelburg, Vlissingen, Enschede, Almelo, Gorinchem, Alkmaar, Zaandam. Zeist, Delft, Lochem, Den Briel, Bergen op Zoom, Winschoten, Wageningen en Rijswijk, tezamen ongeveer 2100 jongens. Samenwerking werd gezocht met de Nederlandsche Bond voor Lichamelijke Opvoeding. Het voorlopig Hoofdbestuur bestond uit viceadmiraal Ellis, dr. G.W.S. Lingbeek, dr. H.R. de Raaf, jhr. mr. J.W. Schorer, mr. J.R. Goddard en H.W. van Kapelle.

Gelijk al in zijn openingstoespraak werd door de nieuwe voorzitter, mr. John Robert Goddard, neergelegd de hoop en de bedoeling dat de vereniging zo spoedig mogelijk tot samenwerking met de andere organisatie zou komen. Dat bleek niet zo eenvoudig. Uiteindelijk werd het mogelijk door een zekere vrijheid toe te staan in de redactie van de belofte, echter met behoud van de geestelijke inhoud.

De vereniging fuseert in 1915 onder leiding van Prins Hendrik met de Nederlandsche Padvindersorganisatie (NPO) tot de Vereniging De Nederlandsche Padvinders (NPV).

In de NPB was men in vergelijking tot de NPO meer nationalistisch ingesteld. Tijdens de 2e Boeren Oorlog (1899-1902) in Zuid-Afrika, toen de "stamverwante" Boerenrepublieken Transvaal en Oranje Vrijstaat, door Groot-Brittannië werden veroverd en ingelijfd, was men in Nederland tamelijk anti Brits. Dit was in 1912 nog niet door iedereen vergeten en zo waren er mensen die Scouting op zich wel waardeerden maar niet zijn stichter Robert Baden-Powell, de Engelse held uit de Boeren Oorlog. Daarom ontwierp de NPB een eigen systeem en een eigen lidmaatschapsinsigne met de Nederlandse Leeuw.

De leden van de troepen die bij de bond waren aangesloten, droegen een groene das. Dit in tegenstelling tot de groepen die lid waren bij de NPO, die diverse kleuren dassen droegen.

Verder konden van de NPB alleen jongens lid zijn, terwijl de NPO ook meisjes toeliet.

Heroprichting[bewerken | brontekst bewerken]

Na de fusie van de NPO en de NPB richten een aantal ontevreden leden een nieuwe NPB op. Deze organisatie stond in 1933 onder leiding van L.H. Wolters en fuseerde toen met een aantal andere tot de Unie van Nederlandsche Padvinders[2]

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.