Nederlandse vlag
De Nederlandse vlag is de vlag van Nederland. Dit artikel beschrijft de geschiedenis van de Nederlandse driekleur, en de manier waarop de vlag behandeld dient te worden.
Het ontstaan van het rood-wit-blauw
De Nederlandse vlag is ontstaan tijdens de tachtigjarige oorlog. De Nederlandse vlag werd voor het eerst gebruikt op 1 april 1572 toen de watergeuzen onder leiding van Lumey via een list Den Briel innamen. Voor de kleuren van de vlag is gebruik gemaakt van de kleuren die voorkwamen in het wapenschild van Willem van Oranje. De oorspronkelijke kleuren waren oranje-blanje-bleu ofwel oranje, wit en blauw, maar het oranje werd al snel rood, of omdat de kleur van de Staten Generaal rood was of omdat een goede oranje kleurstof niet makelijk te maken was. Maar de kleuren zijn pas 1937 officeel vast gelegd, voor die tijd werden beide versie's gebruikt .
In het begin had de Nederlandse vlag 18 smalle banen. Op enige afstand leek dit paars. Vandaar dat het aantal banen tot 9 en nog later tot 3 werd teruggebracht.
Betekenis van de Nederlandse driekleur
De Nederlandse vlag is het symbool van de eenheid en de onafhankelijkheid van het Koninkrijk der Nederlanden. De vlag behoort overal waar zij op het Nederlands grondgebied wordt ontplooid de ereplaats te hebben.
Oranje wimpel
Boven de vlag kan, op verjaardagen van leden van het Koninklijk Huis en op Koninginnedag, een oranje wimpel worden gehesen. Op andere vlaggedagen wordt de vlag zonder wimpel gehesen. Een oranje wimpel wordt nooit bij een halfstok gehesen vlag gebruikt. Bij het overlijden van een lid van het Koninklijk Huis strekt men de vlag halfstok "zonder wimpel" of in top met zwarte wimpel, ten teken van rouw.
