Nel Lind

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken


Nelly Elisabeth (Nel) Lind
Icon girl guide.svg
De Nederlandse Padvinders klein.png
De Nederlandse Padvinders
Johan de Wittgroep (Utrecht)
Geboorteplaats
Alkmaar ­Noord-Holland ­Nederland
Geboortedatum
12 oktober 1913
Overlijdensplaats
Utrecht ­Utrecht ­Nederland
Overlijdensdatum
22 mei 1997
Bezig met het laden van de kaart...

Nel Lind was sociaal raadsvrouw in Amsterdam, tijdens de Tweede Wereldoorlog een Nederlandse verzetsstrijdster en hoofdkwartiercommissaris bij De Nederlandse Padvinders.

Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]

Zij werd geboren als de tweede dochter van Jacob Lind en Anna Elizabeth Pronk uit Alkmaar[1]. Het echtpaar runde een zadelmakerij en een tassenwinkel in de Heerenstraat. Op de HBS zat zij in het bestuur van de schoolvereniging.

Haar verzetswerk[2][3] begon met het rondbrengen van illegale krantjes. Al snel raakte ze betrokken bij het helpen van onderduikers. Zij werd koerierster voor de groep Fiat Libertas, die ontsnapte krijgsgevangenen en geallieerde piloten over de grens hielp op weg naar Zwitserland of Spanje, zodat zij vanuit neutraal gebied konden terugkeren naar Engeland. In september en oktober 1943 werden meerdere arrestaties verricht en werd Fiat Libertas langzaam maar zeker opgerold. Op 27 september 1943 werden de Alkmaarse leden van Fiat Libertas van hun bed gelicht en opgesloten. Ze werden gevangen gezet in het Oranjehotel in Scheveningen. Op 4 juli 1944 moesten de gearresteerde leden van Fiat Libertas verschijnen voor het Feldgericht van de Duitse luchtmacht in Utrecht. Nel Lind, Bob en medeverzetsstrijders Joke Folmer en Henriëtte Roosenburg werden ter dood veroordeeld. De vonnissen van dit Kriegsgericht moesten eerst nog door hogere instanties in Berlijn worden bekrachtigd. Dus werden de documenten daarheen gestuurd. In afwachting daarvan werden de Fiat Libertas als Todeskandidaten opgesloten in Kamp Haren. Toen dit kamp op Dolle Dinsdag werd ontruimd, gingen ze als Nacht-und-Nebelgevangenen naar een Duitse gevangenis in Waldheim. De gevangenen uit Waldheim werden op 6 mei 1945 bevrijd door de Russen. Op de terugreis naar Nederland, die vijf weken duurde, woog Nel Lind nog maar 35 kg en was zo verzwakt dat ze niet meer kon lopen en het laatste deel van de reis op een bolderkar moest zitten. Na een conflict binnen de top van de NPV[4] verliet Nel Lind rond 1950 de padvinderij, volgde een opleiding voor maatschappelijk werk aan De Horst in Driebergen en werd sociaal raadsvrouw in Amsterdam (1964-1977). Samen met Joke Folmer was ze lid van de RAF Escaping Society en heeft ze verschillende reünies georganiseerd waarbij Britse en Canadese luchtmachtveteranen nog eens de vluchtroutes aflegden van Nederland naar de Zwitserse of Spaanse grens.

Scouting[bewerken | brontekst bewerken]

Zij werd in 1925 lid van een vendel in Alkmaar van het Nederlandse Padvindstersgilde (NPG)[5]. Toen zij ouder werd en de leeftijd van de Pioniersters bereikte voelde zij zich meer aangetrokken tot de welpen. In 1933 werd ze assistent welpenleidster en een jaar later akela bij de 1e Groep in Alkmaar. Twee jaar later werd ze assistent districtscommissaris Welpen van district Alkmaar, het district waar Doeko Bosscher districtscommissaris was. Ze had een belangrijke rol bij de organisatie en uitvoering van de twee Welpendagen tijdens de Wereldjamboree in Vogelenzang in 1937. Na de oorlog hervatte Nel Lind haar activiteiten voor de NPV en op het Nationaal Hoofdkwartier in Den Haag. Ze was onder meer verantwoordelijk voor de organisatie van de Gilwellcurssusen in Ommen. In 1950 bedankte zij/werd zij ontslagen[6] als AHKC-BE en als waarnemend HKC-Welpen, op hetzelfde moment dat Harry Spijkerman ontslagen werd. Dat viel haar zwaar en ze werd opgevangen door vele scoutingvrienden, zoals de beheerder van Gilwell Park, John Thurman, en de oud-hoofdcommissaris van de NPV, Jacques Zaneveld. In 1957 zat zij in de organisatie van de negende Wereldjamboree in Sutton Coldfield. Zij raakte bevriend met leden van de familie van de Chief Scout. De laatste scoutingtijd was zij akela bij de Johan de Wittgroep in Utrecht. Deze groep heeft bestaan tot 1974.

Onderscheidingen en eretitels[bewerken | brontekst bewerken]

  • Verzetsherdenkingskruis (Koninkrijk der Nederlanden)
  • Silver Acorn (The Scout Association)
Category edit nl.svg Dit artikel is een beginnetje. U wordt uitgenodigd op Bewerk te klikken om uw kennis aan dit artikel toe te voegen.
Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.