Reputatie van Baden-Powell

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken

Scouting had graag een biografie van Baden-Powell, de oprichter van de scoutingbeweging, maar Baden-Powell zelf zag daar niet veel in, wat wel voor de hand lag. Bij teruglezen van zijn oude boeken en brieven zou blijken dat hij wel eens een andere mening had in zijn jonge jaren en dat hij zijn avonturen met de nodige fantasie had opgetuigd. Feiten en verzinsels liepen bij Baden-Powell door elkaar heen, niet om zichzelf mooier te maken, maar om de jongens een mooier verhaal te bezorgen. Uiteindelijk schreef hij een eigen biografie (Lessons from the Varsity of Life) en Scouting een andere. In beide stond natuurlijk weinig kritiek.

Vanaf de zestiger jaren ging een aantal historici veel kritischer te werk en beschuldigden hem van diefstal van ideeën (ten behoeve van Scouting), racisme, massamoord, anti-semitisme, fascisme, sadisme, militarisme en homofilie. Zijn biograaf Tim Jeal heeft tegenargumenten gegeven voor alle beschuldigingen, omdat ze gebaseerd zijn op selectief selecteren van uitspraken.

Baden-Powell was een racist

BPkritiek1.jpg

Volgens de huidige kritische regels was iedereen vroeger een racist. Als jong officier in India deed hij wel minder-vleiende uitspraken in zijn logboeken. Maar op dat gebied is hij in de jaren veranderd. Als je zijn boeken leest, valt vooral op dat hij direct voor zijn mening uitkwam. Vondt hij de plaatselijke bevolking slap, dan liet hij dat duidelijk weten, maar tegelijk had hij groot gezag als zij (militaire) kennis en moed bezaten. Uiteindelijk is belangrijk dat Scouting met zijn steun in allerlei landen opkwam en dat hij altijd probeerde te voorkomen dat er verschillende organiaties ontstonden voor blank en zwart. In zijn scoutingboeken is hij juist heel positief over Afrikaanse stammen en stelt die vaak als voorbeeld. Duidelijk is zijn tekening in Aids to Scoutmastership, waarin een scout over een hek springt met de planken: egoïsme, rassen-jaloezie, religieuze verschillen, klassebewustzijn en klagerigerheid.

Baden-Powell gebruikte het hakenkruis

Het hakenkruis (de swastika) was een oud teken dat in de beginperiode ook door Scouting werd gebruikt, ver voordat het als teken van de Nazi's in de Tweede Wereldoorlog een gruwelijke betekenis zou krijgen. Bizar genoeg werd dit in Scouting het symbool van dankbaarheid in het dankbaarheidsinsigne. Toen de nazi's in de jaren dertig opkwamen, kreeg Scouting steeds meer protesten tegen dit teken. Maar Baden-Powell was gepikeerd dat de Nazi's dit mooie teken misbruikten en bleef het eigenwijs gebruiken tot 1935. Toen werd hem duidelijk gemaakt dat dit echt niet meer kon.

Baden-Powell zag wel iets in Hitler en Mussolini

Dat is zo, maar vóór de Tweede Wereldoorlog, en hij was in goed gezelschap van bijvoorbeeld Winston Churchill en Gandhi (wat Mussolini betreft). Beide dictators hadden stabiliteit gebracht hun landen en het communisme voorkomen, dat toen erg gevreesd werd. In Engeland was het regeringspolitiek om op goede voet met Hitler te blijven. Daarbij waren de dictators waarschijnlijk ook beinvloed door Baden-Powell. In Mein Kampf staan passages over jeugdopvoeding, die zo uit Scouting for Boys konden komen. Baden-Powell stond nooit sympathiek tegenover Nazi-ideeën. Maar hij had een positieve instelling tegen iedereen, vriend of vijand, waardoor hij dus de ware aard van Hitler later ontdekte dan anderen.

Baden-Powell wilde de Hitler-jugend onderdeel maken van Scouting

Scouting was een spel dat ook door andere jeugdbewegingen gebruikt kon worden en veel landen hadden hun eigen jeugdbewegingen. Baden-Powell probeerde altijd contact te houden met al die richtingen, zo ook met de Hitlerjugend. Daarbij vond hij dat de jeugd niet gestraft mocht worden voor de fouten van hun ouders. De Duitse scouting-achtige verenigingen waren internationaal al niet erkend als Scouting en bij de Hitlerjugend was dat ook niet de bedoeling. Na de beruchte Kristalnacht in 1938, waarin overal in Duitsland Joodse eigendommen werden aangevallen en waar ook de Hitlerjugend aan meedeed, was het contact wat Baden-Powell betreft definitief over. Het omgekeerde is overigens wél waar, althans in Nederland. De Hitlerjugend (voor jongens) en de Bund Deutscher Mãdel (voor meisjes) wilden de scoutingbeweging maar wát graag inlijven in de eigen organisatie. Iets waar scouting zelf absoluut niet op zat te wachten.

Voor meer informatie over de Nederlandse scouting in oorlogstijd, zie Scouting in Nederland

Baden-Powell was homofiel

Baden-Powell is nooit serieus beschuldigd van pedofilie, wel van homofilie al kan dit in Nederland niet meer als "beschuldiging" worden gezien. Dit is het enige punt waar zijn biograaf Tim Jeal het mee eens is, al heeft hij daarvoor een forse hoeveelheid twijfelachtige Freud nodig. Baden-Powell was wel als liefhebber van de natuur een bewonderaar van een gezond jongenslichaam. Maar dat was toch meer de lichaamscultuur zoals je ook tegenkomt bij van gewichtheffers. In die tijd was homofilie één van de ergste "ziekten". Een officier pleegde zelfmoord, toen hij daarvan beschuldigt werd. Dus ook al zou Baden-Powell homofiel zijn geweest, dan zou hij dat volkomen onderdrukt hebben en er absoluut niets van laten merken. Er is daarom geen enkel hard bewijs, alleen vage suggesties. Een mens zit ingewikkelder in elkaar dan het simpele hetero-homo en laat alleen naar buiten zien wat de maatschappij acceptabel vindt, dus is het vrijwel onmogelijk om nu nog te oordelen over iemand die leefde in een totaal andere cultuur.

Links en Bronnen

  • Het hakenkruis, (Engels) in "Johnny" Walker's Scouting Milestones Pages.
  • Wikipedia Over homofilie
  • The Boy-Man, the life of Lord Baden-Powell, biografie door Tim Jeal,
    • pag. 543-553 Over de dictators, anti-semitisme en hakenkruis.
    • pag. 74-109 Over homofilie
Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.