Scouting Jeanne d'Arc (Halsteren)

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken
Scouting Jeanne d'Arc
Logo Scouting Nederland.svg
Scouting Nederland
Regio West-Brabant
nr.
 1489 
Halsteren ­Noord-Brabant ­Nederland
Icon girl guide.svgIcon boy scout.svg Meisjes en Jongens
Opgericht
1 mei 1945
Oprichter(s)
aalmoezenier E. van Wees en mevrouw A. Mens  
Website
Bezig met het laden van de kaart...
51° 32' 0.20" N, 4° 16' 47.65" E
51.533388, 4.279903

RD:78 171-394 406
31U 588774m E 5709918m N

Scouting Jeanne d'Arc (Halsteren) is een scoutinggroep in Halsteren.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

De oprichting[bewerken | brontekst bewerken]

In mei 1945 namen aalmoezenier E. van Wees en mevrouw A. Mens het initiatief om een gidsengroep op te richten in Halsteren. Mevrouw Mens volgde een cursus om leiding te mogen geven en er werd begonnen met leden werven. Al spoedig kwamen de eerste 24 leden wekelijks in de meisjesschool aan de Dorpsstraat bijeen. De contributie was 5 cent per opkomst en om de kas extra te spekken werden er toneeluitvoeringen gegeven. Iedere maand werd door de leden wat opzij gelegd om te sparen voor een uniform. Het heeft tot 1946 geduurd voordat de groep officieel geïnstalleerd werd. In 1947 werd het eerste gidsenkamp gehouden in Bavel. Er werd door leden en leiding gefietst en de bagage ging achterop de bagagedrager. De rondekisten kwamen per vrachtwagen.

Opnieuw gidsen[bewerken | brontekst bewerken]

Het was een tijdje stil rond de gidsengroep totdat kapelaan Luyckx in 1951 er nieuw leven in blies. Dit keer onder leiding van o.a. een zus van mevrouw Mens. De groep bestond uit 18 leden die elke week boven het parochiehuis bij elkaar kwamen. Voordat je geïnstalleerd mocht worden moest je een aantal insignes gehaald hebben. Het uniform bestond destijds uit een marineblauwe jurk en een lichtblauwe das. Bij aanvang van de opkomst werd de vlag gehesen en gesalueerd, als afsluiting werd de vlag weer gestreken. De contributie bedroeg 25 cent per week. Er werden in deze periode ook weer zomerkampen gehouden, te weten in Rucphen, Ossendrecht en Huijbergen. Ook werden de jaarlijkse districtsactiviteiten bezocht, waaronder de fietstocht naar de Kapelber’ in Roosendaal.

Kabouters[bewerken | brontekst bewerken]

Op Aswoensdag 1955 werd de groep uitgebreid met 25 kabouters. Een tweede zus van mevrouw Mens leidde de kring, die uit groepjes van ongeveer 6 kinderen bestond. Het uniform was een lichtbruine jurk met een gele das. Ook zij moesten eerst insignes verdienen voordat ze geïnstalleerd werden.

Kabouters groeien, gidsen stoppen[bewerken | brontekst bewerken]

Het laatste gidsenkamp werd in Renesse gehouden, met buitengewoon strandweer. Daarna stopte de groep voor een lange tijd. De kabouters draaiden op volle toeren door en bestonden inmiddels uit 3 kringen met 3 verschillende leeftijdsgroepen. Ook voor hen werden districtsactiviteiten gehouden. De kabouters hielden elk jaar een kringvakantie, o.a. in Breda, Sprundel, Ossendrecht en Hoeven.

Alleen kabouters[bewerken | brontekst bewerken]

De kabouters gingen door met hun wekelijkse bijeenkomsten en begonnen altijd door in een halve kring te staan en 2 leden bij de totem de opkomst te laten openen. De jongere kabouters gingen op kringvakantie in vakantiehuis Samarbete of naar de kampeerboerderij van Moeke Paulus op de Melanen. De oudste kabouters gingen op de fiets of met de bus naar bijv. Ossendrecht. De middengroep ging o.a. naar de Wouwse Plantage en van daar uit met de fiets naar speeltuin De Vrouwenhof in Roosendaal. De aalmoezeniers Luyckx en Rombouts waren graaggeziene gasten op kringvakanties en tijdens installaties. Ze deden dan ook graag een spelletje mee.

Verandering op komst[bewerken | brontekst bewerken]

De landelijke verenigingen de Nederlandse Gidsen, De Nederlandse Padvinders, Het Nederlandse Padvindstersgilde en de Katholieke Verkenners gingen in 1973 op in een nieuwe vereniging met de naam Scouting Nederland. Ook de verenigingsemblemen werden samengesmolten tot een nieuw embleem en er kwamen nieuwe spelideeën en uniformen. In deze tijd startte Peter Geerts de gidsengroep opnieuw op. Dit was een welkome daad die meteen 17 leden opleverde. Contributie lag toen op ƒ 4,- per maand. De kas werd jaarlijks gespekt door acties zoals Heitje voor een Karweitje.

De jongens komen[bewerken | brontekst bewerken]

Vanwege de landelijke fusie was er nu ook de mogelijkheid ontstaan om een jongensgroep te beginnen. In 1976 richtte Mart Kamstra de eerste welpengroep op met 15 leden. Door het groeiende ledental werd het lokaal te klein. Dit was aanleiding om in 1977 te verhuizen naar de oude MAVO in de Dorpsstraat. Hier had iedere speltak een eigen ruimte. Nieuwe ruimte bleek nieuwe leden aan te trekken. Hetzelfde jaar nog werd de groep namelijk uitgebreid met verkenners en sherpa’s. De 9 verkenners noemden zichzelf de Leeuwentroep en werden geleid door Emmie Gulickx en John Sep. Hans Respen richtte hetzelfde jaar de sherpa’s op. Naast de zomerkampen, die door alle speltakken werden gehouden, werd er ook wel eens een weekendkamp gehouden. In 1978 werd voor Wiltz gekozen als kampbestemming voor de gidsen, verkenners en de sherpa’s. In dit jaar werd ook het voorzitterschap overgedragen aan Marijke Keijsers (later Respen) en werd een stichting opgericht om geld- en materiële zaken te regelen.

De laatste verhuizing[bewerken | brontekst bewerken]

Mart Kamstra nam de voorzittershamer over en Wilma van Meel startte met Louise Koevoets opnieuw de sherpa-afdeling op. Ook werd een afdeling rowans gestart, dit door Toon de Koning. In 1982 werd een tweede verkennerstroep, genaamd de Fort de Rovere opgericht. In datzelfde jaar werd de oude MAVO afgekeurd door de brandweer. Als tijdelijk onderkomen werden houten barakken achter het postkantoor gebruikt. Omdat de Jeanne d'Arcgroep bleef groeien, werd naar een nieuw onderkomen gezocht. Dit werd gevonden toen in 1984 Samarbete aan de groep toegewezen werd door de gemeente Halsteren. Door wederom een overvloed aan ruimte groeide het ledenaantal naar 180. De contributie bedroeg inmiddels ƒ 10,- per maand. In 1985 gingen de rowans en de sherpa’s samen in een nieuwe speltak: de pivo’s.

Nog meer uitbreidingen[bewerken | brontekst bewerken]

Het ledenaantal bleef stabiel en de normale programma’s werden gedraaid. In 1985 wordt een gemengde rowan/sherpa-afdeling opgericht door Hans Respen en John Poots. Later splitste deze groep zich in pivo’s en rowans. In 1986 werd Hans Respen voorzitter. Vanaf die tijd werd serieus meegedaan met de wereldwijd gehouden activiteit Jamboree On The Air, afgekort tot JOTA. Voor deze activiteit werd hulp gezocht bij de zendamateurs Ton Loeff, Arno Asselbergs en later ook Leo de Weert. De belemmeringen van de hoge bomen rondom Samarbete werden vanaf 1988 jaarlijks bestreden door de antennes in een mobiele kraan van de firma Coppens te hangen. Vanaf toen waren contacten met Amerika, Rusland, Brazilië, Nepal en Andorra te realiseren. De zomerkampen van de rowans kregen vanaf 1988 een ander karakter. Dit jaar werd voor het eerst een trektocht gehouden, en wel van Oost-Brabant terug naar Halsteren. In 1989 zochten leden die de rowans ontgroeiden vertier en richtten de XietPoeskeNetNie-stam op. De installatie van nieuwe leden werd tijdens een etentje verricht en het uniform was dan ook een das en een slabbetje. Om het spelaanbod helemaal compleet te maken werd in 1989 een beverkolonie opgericht. De speltak startte met 12 jongens en meisjes en groeide snel uit naar 24 leden. Het toch vrij grote gebouw Samarbete werd wat krap en dus werd een houten barak gebouwd voor de rowans, pivo’s en de stam.

Op naar de 50 jaar[bewerken | brontekst bewerken]

De naam kabouters verdween bij de groep, niet vanwege een ledentekort maar omdat de speltak onder de noemer esta’s doorging. Door dit nieuwe spelaanbod van Scouting Nederland maakten zij kennis met Het Kind met de Hoge Hoed. In 1992 wilde de XPNN-stam de aandacht op de groep vestigen door een groot vlot te bouwen en erop te overnachten, met succes overigens. Vanaf die tijd werd het een traditie om jaarlijks de krant te halen met een stunt. Op 3 september 1994 werd wegens groot succes de tweede rowan/sherpa-afdeling gestart en gingen na deze eerste clubdag door het leven als RSA660. In 1995 was het dan zover: de groep bestond 50 jaar. Een groep, begonnen met één speltak en 24 leden groeide uit tot een groep met 9 speltakken en meer dan 200 leden. Het jubileum werd dan ook uitbundig gevierd dat jaar, met als hoogtepunten het feest voor de leden op 13 mei en de officiële receptie op 20 mei.

De groei blijft doorgaan[bewerken | brontekst bewerken]

In 1997 werd naast de XPNN-stam een tweede jongerengroep opgericht: de pivo’s. In deze groep die nu voor de derde maal de naam pivo’s koos, konden oudgediende explorers hun energie kwijt in eigen programma’s. De JOTA werd vanaf dit jaar vergezeld van de eerste JOTI (Jamboree On The Internet). Met op internet aangesloten PC’s kunnen de Halsterse scouts nu chatten en surfen met en naar andere scoutinggroepen over de hele wereld. In 1998 was de groei nog steeds niet te remmen, zelfs niet doordat het gebouw zeer nodig aan groot onderhoud toe was. De twee welpenhordes en de esta’s werd door elkaar gehusseld en er ontstonden drie speltakken: welpen, kabouters en esta’s. Na vele jaren onderhandelen in district en regio kregen de groep in 1999 eindelijk de gelegenheid om de Scoutmars te organiseren. De opkomst was overweldigend.

Samarbete verbouwd[bewerken | brontekst bewerken]

Tussen 1999 en 2001 daalde het ledenaantal tot 144. Tijd voor actie dus. Meer aandacht werd besteed aan de werving van nieuwe leden en leiding. Er kwam een PR-team, wat allerlei activiteiten bedacht om nieuwe leden te werven. En met succes! De opeenvolgende jaren bleef het ledenaantal stijgen tot over de 200 in 2005! Deze enorme ledengroei, voornamelijk bij de jonge speltakken, zorgde ook voor enorme wachtlijsten. De kans was klein dat je bij de Bevers terecht kon. Een nieuwe Bevergroep (’s ochtends) was dan ook hard nodig. Nu nog een lokaal en leiding. Leiding was gelukkig snel gevonden met een mix van (oud-)leiding en Pivo’s. En het lokalenprobleem werd ook opgelost met de uitbreiding en verbouwing van Samarbete. Op de begane grond werd een extra lokaal aangebouwd en een groot magazijn. Tevens werd de begane grond helemaal opnieuw ingedeeld. Hierdoor kwam er een grotere leidersruimte en een mooie entree in het midden van het gebouw. In 2005 vierde de groep het 60-jarig jubileum. Er werd een feest georganiseerd voor de regio, organisatie van de Scoutmars en als afsluiting van het seizoen werd er een gezamenlijk weekend gehouden op Buitenlust.

Speltakken[bewerken | brontekst bewerken]

De groep heeft de volgende speltakken:

Activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]

De groep doet mee aan ... en organiseert ...

Bronnen en referenties

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.