Scouting Prinses Irene

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken
Scouting Prinses Irene
Logo Scouting Nederland.svg
Scouting Nederland
Regio West-Brabant
nr.
 1708 
Roosendaal ­Noord-Brabant ­Nederland
Icon girl guide.svgIcon boy scout.svg Meisjes en Jongens
Opgericht
15 november 1975
Oprichter(s)
Paul Horsman, Wilma Hövelings  
Website
Bezig met het laden van de kaart...
51° 31' 27.37" N, 4° 29' 53.48" E
51.52427, 4.49819

RD:93 304-393 185
31U 603935m E 5709192m N

Scouting Prinses Irene is een scoutinggroep in Roosendaal.

Geschiedenis[bewerken | brontekst bewerken]

Eerste Irenetroep[bewerken | brontekst bewerken]

De geschiedenis van Scouting Prinses Irene is er een van vallen en opstaan. Net als de andere oorspronkelijke scoutinggroepen in Roosendaal dateert de oprichting van de eerste Irenetroep uit de tijd van de bevrijding van Zuid-Nederland, in 1944. De verkennerij beleefde toen een massale opbloei in het Brabantse en ook in Roosendaal zag een reeks van nieuwe troepen voor het eerst het daglicht. Enkele van hen bestaan nu nog: Scouting Sint Jan, Scouting Baden Powell (voorheen de St. Josephgroep en de St. Elisabethgroep) en Scouting Fridtjof Nansen (voorheen de St. Corneliusgroep). En natuurlijk was daar de Prinses Irenetroep, waarvan ons niets meer bekend is dan dat het een protestants-christelijke groep was, waarvan het bestaan nooit lang geduurd kan hebben. De naam Irene werd tenminste niet meer vernomen, tot 20 september 1962.

Tweede Irenetroep[bewerken | brontekst bewerken]

Op die datum ging een nieuwe verkennerstroep van start, eveneens onder de naam Prinses Irene. Deze (openbare) troep kwam 's zaterdags bij elkaar in Eurohonk aan het Ireneplein en was aangesloten bij de Nederlandse Padvinders (NPV). Enige jaren geleden kregen wij van een oud-bestuurslid van deze Irenetroep alle nog aanwezige correspondentie, waardoor wij een redelijk beeld hebben van de tweede poging tot een niet-Rooms-katholieke scoutinggroep in Roosendaal. Een weinig succesvolle poging, door gebrek aan leiding (de toenmalige hopman/groepsleider was het enige staflid en door zijn werk als machinist bij de NS kon hij niet regelmatig aanwezig zijn) was de discipline onder de jongens slecht, waardoor er een enorm ledenverloop was. Na enige jaren bleek het voortbestaan van deze Irenetroep niet meer haalbaar en in overleg met de NPV en het toenmalige districtsbestuur in Breda besloot men te stoppen. Op 5 september 1967 werd de Prinses Irenetroep opgeheven.

Scouting Prinses Irene[bewerken | brontekst bewerken]

Jaren 70 Scouting Prinses Irene (SPI) is, na eerdere gestrande pogingen, opnieuw opgericht op 15 november 1975. Onder leiding van akela Paul Horsman en baloe Wilma Hövelings kwamen de eerste 16 welpen bij elkaar. Voor de functie van groepsvoorzitter werd Albert Bolten aangetrokken, die indertijd nog een korte periode bij de tweede Irenetroep betrokken was geweest. Op 31 januari 1976 werden de welpen, en daarmee de groep, geïnstalleerd door de toenmalige voorzitter van het district Scouting Roosendaal, de heer Cor Klijntunte. Deze ceremonie vond plaats in het tijdelijke onderkomen van de groep in zaal De Burcht, het gebouw van de Nederlands-hervormde gemeente in Roosendaal. Jammer genoeg duurde het verblijf daar niet zo lang; in het voorjaar van 1976 werd het gebouw grondig opgeknapt en daarna was er geen plaats meer voor de welpen van SPI. Nu braken er moeilijke tijden aan. Tot half november 1976 draaide de horde op straat. Iedere zaterdag verzamelden de jongens en hun leiding zich bij een aanplakzuil op het parkeerterrein van winkelcentrum De Lindenburg in Langdonk. Het programma kende veel stadsspelen, men ging regelmatig naar het bos en bij regen of ander slecht weer speelden de welpen in een voetgangerstunneltje, of "kraakte" men de fietsenstalling van een nabij gelegen basisschool. En het klinkt onvoorstelbaar, maar in deze maanden groeide de horde van 16 naar 27 welpen! Gelukkig kwam er hulp. De gemeente besloot ons onderdak te bieden op de hooizolder van een sinds kort in gemeentelijk bezit zijnde boerderij aan de Driehoekstraat (nu Flintdijk). Op dit zelfde terrein hadden ook de verkenners en gidsen van Scouting Baden Powell een gebouwtje ter beschikking gekregen en de bekende, inmiddels opgeheven, jeugdsoos 't KROS was de stalruimte toegezegd onder de zolder. Alleen, alles moest nog geheel worden verbouwd en de winter stond voor de deur. Buurthuis Keyenburg bracht uitkomst. In afwachting van de oplevering van het nieuwe groepshuis stelde het bestuur van het buurthuis onze horde belangeloos een zaaltje ter beschikking, voor twee uurtjes op de zaterdagmiddag. Daar brachten de welpen van SPI de winter van '76-'77 door. Op 3 mei 1977 werd eindelijk het huurcontract voor het nieuwe groepshuis ondertekend door de bestuursleden A. Bolten (voorzitter), A. Westerveld (secretaris) en mevrouw L.J. Horsman-Mulder (penningmeester) voor de stichting Scouting Prinses Irene enerzijds en de directeur van de Dienst Stadsontwikkeling, de heer J.C.F. van Bergen, anderzijds. Er moest nog het een en ander aan het onderdak worden vertimmerd, maar men kon erin! Het nieuwe scoutingjaar 1977 begon op 20 augustus met een groot postenspel op de Oude Konijnenberg (een locatie nabij de Schietbaan in de Rucphense bossen, die recentelijk is herbeplant en als speelterrein niet meer bestaat). Het thema van dit spel was Brownsea Island, een eiland waarop Lord Baden Powell in 1907 een zomerkamp organiseerde. In de loop van dit spel gingen de oudste welpen over, waarmee de oprichting van de verkennerstroep van SPI een feit was. Hopman Bolten nam de leiding over deze troep op zich en met 11 verkenners had de groep zich in één klap verdubbeld. De officiële opening van het groepshuis vond plaats op zaterdag 10 december 1977. 's Morgens in alle vroegte verzamelden de welpen en verkenners nog eenmaal op hun vertrouwde plekje bij de reclamezuil op De Lindenburg, om vandaar onder muzikale begeleiding van de Scouting Kizitoband uit Bergen op Zoom naar de Driehoekstraat te lopen. Hier aangekomen stelden zij zich op en na enkele toespraken van bestuursleden van SPI en van pastor Toon Hommel, toen voorzitter van de gemeentelijke Jeugd- en Jongerencommissie en sterk pleiter voor een eigen onderdak voor onze scoutinggroep, verrichtte de wethouder voor Jeugdzaken, de heer Theo Oostendorp, de feestelijke opening. Een nieuwe fase in het bestaan van Scouting Prinses Irene was begonnen. Nu de groep eenmaal onder dak was, groeide zij snel. In september '79 zag de kabouterkring het daglicht.

Jaren 80 In 1980 gevolgd door de Rowans en het jaar daarna door de Gidsen. In 1983 gingen de oudste rowans over naar de Pivostam van het district, terwijl vanuit de verkenners en de gidsen overgekomen jeugdleden samen een gemengde rowan/sherpa-afdeling vormden: Shero Afdeling De Survivors genaamd. Voor hen was er inmiddels een derde ruimte gecreëerd, waarvoor buurman en hoofdbewoner van de boerderij, oud-wethouder Pierre de Jong, een deel van zijn eigen zolder had afgestaan. In 1986 tenslotte startte SPI een speltak voor de allerjongste scouts: de Bevers, jongens en meisjes van 5-7 jaar. Toen brak er een zeer enerverende periode aan voor SPI: de bouwjaren. Al enige tijd was het bekend dat ons vertrouwde onderkomen aan de Flintdijk eens zou moeten gaan verdwijnen. Er moest dus een nieuw groepshuis komen. Het dagelijks stichtingsbestuur van SPI ging met grote voortvarendheid aan het werk en slaagde erin om in overleg met de gemeente Roosendaal, de Stichting Jongeren Bouwen voor Jongeren (van het Ministerie van WVC), het Nationaal Jeugdfonds Jantje Beton een groot aantal fondsen en (particuliere) sponsors voldoende geld bijeen te krijgen om een nieuw groepshuis te laten bouwen.

Jaren 90 Op 11 juni 1992 ging dan de eerste officiële (en enige) paal de grond in; de bouw was gestart. Ook daarna zat het stichtingsbestuur niet stil. Onder de bezielende aanvoering van voorzitter en bouwheer C.C. (Karel) van de Loo, secretaris mw. C.A. (Ineke) Otten, en de opeenvolgende penningmeesters M.G.C.M. (Marcel) de Beer, J.N.E.C. (Hans) van den Burgt en H.F. (Hans) Beerling, gingen de leden aan de slag om nog meer geld en bouwmaterialen bijeen te brengen. De bouw vorderde gestaag en al snel begon het fraaie ontwerp van de Roosendaalse architect M. Onrust, van architectenbureau Wierikx en Onrust, vorm aan te nemen. Op zaterdag 14 november 1992 werd het hoogste punt bereikt, bij welke gelegenheid stichtingsvoorzitter Karel van de Loo en wethouder A. de Bruyn zich door een hoogwerker tot in de nok lieten tillen om daar de verenigingsvlag te plaatsen. Ook in de zachte wintermaanden van '92-'93 ging de bouw verder en eindelijk, op 24 april 1993, kwam het ogenblik dat het Sprundelse bouwbedrijf De Rooy het nieuwe groepshuis opleverde. De opening werd in het bijzijn van honderden belangstellenden een feestelijke gebeurtenis die SPI zich nog lang zal herinneren. Sinds die dag ook prijkt trots de naam van het groepshuis aan de gevel: De Spinel. Dit is de naam van een edelsteen, die de kleur heeft van de buitenmuren van het groepshuis en die de bijnaam SPI in zich draagt.

Groepsnaam[bewerken | brontekst bewerken]

De groep is vernoemd naar het plein waar de tweede Irenetroep actief was, het Ireneplein. Het plein was vernoemd naar HKH prinses Irene der Nederlanden[1].

[bewerken | brontekst bewerken]

Het groepslogo bestaat uit het installatieteken van Scouting Nederland waarvan de rechterhelft vervangen is door een gestileerde SPI.

Groepsdas[bewerken | brontekst bewerken]

De das van de groep is oranje met in de punt van de das een Nassaublauwe I.

Speltakken[bewerken | brontekst bewerken]

De groep heeft de volgende speltakken:

Activiteiten[bewerken | brontekst bewerken]

De groep doet mee aan ... en organiseert ......

Bronnen en referenties

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.