Sint Bernardusgroep Lichtenvoorde: verschil tussen versies

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Ga naar:navigatie, zoeken
Geen bewerkingssamenvatting
Geen bewerkingssamenvatting
Regel 16: Regel 16:


==Geschiedenis==
==Geschiedenis==
Scouting Sint Bernardusgroep is op 28 februari 1946 opricht door Anton Hund onder de naam R.K. Verkennersbeweging de “Sint Bernardusgroep” Lichtenvoorde. De groep nam zijn intrek in het voormalige KJC-huis aan de Patronaatstaat, waar drie zaaltjes beschikbaar waren voor de verkenners. Al snel bleek dat dit geen ideale huisvesting was voor een verkennersgroep.
===Het begin===
In 1948 kreeg de groep de beschikking over een terrein van de heer Eekelder op de Heringsa aan de Lieveldeweg. Na goedkeuring van de gemeente werd in 1950, met maar 180 gulden in kas, begonnen aan de bouw van een eigen onderkomen. In december van dat jaar werd de eerste blokhut in gebruik genomen met de naam ’t Paashuis.
Scouting Sint Bernardusgroep is op 28 februari 1946 opricht door Anton Hund onder de naam R.K. Verkennersbeweging de Sint Bernardusgroep Lichtenvoorde. De groep nam zijn intrek in het voormalige KJC-huis aan de Patronaatstraat, waar drie zaaltjes beschikbaar waren voor de verkenners. Al snel bleek dat dit geen ideale huisvesting was voor een verkennersgroep. In 1948 kreeg de groep de beschikking over een terrein van de heer Eekelder op de Heringsa aan de Lieveldeweg. Na goedkeuring van de gemeente werd in 1950, met maar 180 gulden in kas, begonnen aan de bouw van een eigen onderkomen. In december van dat jaar werd de eerste blokhut in gebruik genomen met de naam ’t Paashuis.
Na twee eerdere pogingen werd in 1954 gestart met de oprichting van een welpengroep. Voor de voorlopige huisvesting kreeg de groep een houten hut en een stuk grond in bruikleen van de fam. Spanjaard aan de Boschlaan. In de jaren die hierop volgden werd het ambitieuze plan van een buitencentrum op de Heringsa verder ontwikkeld. Door de groei van de verkenners in ledenaantal, maar ook zeker in de groei naar een volwaardige jeugdvereniging werd in augustus 1959 op de Heringsa begonnen met de bouw van de tweede blokhut de Sint Jorishut.
Na twee eerdere pogingen werd in 1954 gestart met de oprichting van een welpengroep. Voor de voorlopige huisvesting kreeg de groep een houten hut en een stuk grond in bruikleen van de familie Spanjaard aan de Boschlaan. In de jaren die hierop volgden werd het ambitieuze plan van een buitencentrum op de Heringsa verder ontwikkeld. Door de groei van de verkenners in ledenaantal, maar ook zeker in de groei naar een volwaardige jeugdvereniging werd in augustus 1959 op de Heringsa begonnen met de bouw van de tweede blokhut de Sint Jorishut. Deze werd in 1960 op Sint Jorisdag officieel geopend. Vervolgens werd het hele terrein verder ingericht met een kampvuurplaats, een openingsplek met vlaggenmast, speelveld en een Maria-grot. Om het plaatje compleet te maken kregen ook de welpen een plek op het terrein. Hiervoor werd in 1962 een nieuwe blokhut gebouw met de naam Fraternitas. De Sint Bernardusgroep was trots, trots op dit prachtige buitencentrum zoals er maar weinig in het land waren.  


In 1960 werd op Sint Jorisdag officieel geopend. Vervolgens werd het hele terrein verder ingericht met een kampvuurplaats, een openingsplek met vlaggenmast, speelveld en een Maria-grot.
===Een grote verandering===
Om het plaatje compleet te maken kregen ook de welpen een plek op het terrein. Hiervoor werd in 1962 een nieuwe blokhut gebouw met de naam Fraternitas. De Sint Bernardusgroep was trots, trots op dit prachtige buitencentrum zoals er maar weinig in het land waren. Vele jaren konden we ons vrij bewegen in het bos, de omgeving en richting het bosgebied de schans. Het spel van scouting , dat beleef je buiten.
De komst van een drukke verkeersader (de Hamelandroute) begin jaren zeventig bracht grote veranderingen. Opeens werd de groep afgesneden van de schans en werd het iedere keer weer uitkijken. De aanleg van deze weg had alles te maken met de snel groeiende economie. Ook in Lichtenvoorde was dit merkbaar. Nieuwe bedrijven gingen zich vestigen op het in industrieterrein nabij deze weg. Hoewel hier een onzekere dreiging van uit ging, weerhield het de groep er niet van om de accommodatie met de tijd mee te laten groeien door aanpassing en uitbreiding. Ook het industrieterrein werd verder uitgebreid en het duurde dan ook niet lang of het eerste bedrijf klampte zich aan de zuidzijde vast aan het bos, afgeschermd door een groot hekwerk. Het was een kwestie van tijd dat het net van bedrijfshallen langzaam maar zeker rond het bos zich sloot. Over het wel of niet kunnen voortbestaan van de vereniging, op deze plek, met de komst van al deze industrie, had niemand ooit echt bij stil gestaan. De groep was nog steeds te gast en onze gastheer heeft altijd het belang van het bestaan van de groep onderstreept en had geen reden hier vanaf te wijken. Jaren zat de groep als een groene enclave opgesloten tussen hoge bedrijfspanden en een drukke snelweg. Ondanks dat voelde de groep er zich thuis en werd het eigenlijk steeds meer hun plek. De voortgang van dit het proces kende lange periodes van afwachten in onzekerheid. Langzaam groeide het besef binnen de Sint Bernardusgroep dat het geen kwestie meer was van wel of niet maar van wanneer we moesten vertrekken. Eind 2006 werden de plannen concreter. In de politiek was er de afgelopen jaren veel te doen geweest over de gebiedsvisies van het bosgebied de Schans. De nieuwe locatie van de groep zou daar ook een plek in krijgen. Op 13 juni 2007 is de een overeenkomst getekend met de gemeente. Hierin werd de verplaatsing van de Sint Bernardusgroep naar de Flierdijk in de Schans vastgelegd. De belangrijkste afspraak hierin is dat we na het verkrijgen van de bouwvergunning een jaar de tijd hadden om te verhuizen.


 
===Een nieuwe start===
 
Aan de rand van de bosrijke omgeving De Schans werd toen in samenwerking met de gemeente Oost Gelre een nieuwe bouwlocatie ontwikkeld. De uitdaging was het oprichten van een totaal nieuw scoutinggebouw, inclusief de inrichting van het terrein. In januari 2010 werd gestart met de nieuwbouw, bestaande uit twee verdiepingen, die onderdak bood aan alle speltakken binnen de Sint Bernardusgroep. Door de inzet van heel veel vrijwilligers kon op 30 januari 2011 de verhuizing plaatsvinden en beschikte de groep over een prachtige accommodatie. Maar belangrijker nog was de vereniging, die in 2015 samen met de [[Girlscouts Lichtenvoorde]] één groepsvereniging hebben gevormd.  
 
 
 
 
De groep werd opgericht net na de [[Scouting in de Tweede Wereldoorlog|Tweede Wereldoorlog]] (1946).De groep heeft alleen jongens als lid. De meisjes in de gemeente kunnen lid worden van de [[Girlscouting Lichtenvoorde]].
 
De groep heeft nu (2006) nog een [[Scoutslokaal|clubhuis]] aan de Albert Schweitzerstraat maar is in bespreking met de buren en de gemeente om te gaan verkassen naar een nieuwe locatie, niet ver van de huidige plek, in een gloednieuwe blokhut.


==Speltakken==
==Speltakken==

Versie van 5 dec 2022 14:30

Scouting Sint Bernardusgroep Lichtenvoorde
Logo Scouting Nederland.svg
Scouting Nederland
Regio Scouting Achterhoek
nr.
 1296 
Lichtenvoorde ­Gelderland ­Nederland
Icon girl guide.svgIcon boy scout.svg Meisjes en Jongens
Opgericht
28 februari 1946
Oprichter(s)
Anton Hund  
Website
Bezig met het laden van de kaart...

De Sint Bernardusgroep Lichtenvoorde is een scoutinggroep in Lichtenvoorde.

Geschiedenis

Het begin

Scouting Sint Bernardusgroep is op 28 februari 1946 opricht door Anton Hund onder de naam R.K. Verkennersbeweging de Sint Bernardusgroep Lichtenvoorde. De groep nam zijn intrek in het voormalige KJC-huis aan de Patronaatstraat, waar drie zaaltjes beschikbaar waren voor de verkenners. Al snel bleek dat dit geen ideale huisvesting was voor een verkennersgroep. In 1948 kreeg de groep de beschikking over een terrein van de heer Eekelder op de Heringsa aan de Lieveldeweg. Na goedkeuring van de gemeente werd in 1950, met maar 180 gulden in kas, begonnen aan de bouw van een eigen onderkomen. In december van dat jaar werd de eerste blokhut in gebruik genomen met de naam ’t Paashuis. Na twee eerdere pogingen werd in 1954 gestart met de oprichting van een welpengroep. Voor de voorlopige huisvesting kreeg de groep een houten hut en een stuk grond in bruikleen van de familie Spanjaard aan de Boschlaan. In de jaren die hierop volgden werd het ambitieuze plan van een buitencentrum op de Heringsa verder ontwikkeld. Door de groei van de verkenners in ledenaantal, maar ook zeker in de groei naar een volwaardige jeugdvereniging werd in augustus 1959 op de Heringsa begonnen met de bouw van de tweede blokhut de Sint Jorishut. Deze werd in 1960 op Sint Jorisdag officieel geopend. Vervolgens werd het hele terrein verder ingericht met een kampvuurplaats, een openingsplek met vlaggenmast, speelveld en een Maria-grot. Om het plaatje compleet te maken kregen ook de welpen een plek op het terrein. Hiervoor werd in 1962 een nieuwe blokhut gebouw met de naam Fraternitas. De Sint Bernardusgroep was trots, trots op dit prachtige buitencentrum zoals er maar weinig in het land waren.

Een grote verandering

De komst van een drukke verkeersader (de Hamelandroute) begin jaren zeventig bracht grote veranderingen. Opeens werd de groep afgesneden van de schans en werd het iedere keer weer uitkijken. De aanleg van deze weg had alles te maken met de snel groeiende economie. Ook in Lichtenvoorde was dit merkbaar. Nieuwe bedrijven gingen zich vestigen op het in industrieterrein nabij deze weg. Hoewel hier een onzekere dreiging van uit ging, weerhield het de groep er niet van om de accommodatie met de tijd mee te laten groeien door aanpassing en uitbreiding. Ook het industrieterrein werd verder uitgebreid en het duurde dan ook niet lang of het eerste bedrijf klampte zich aan de zuidzijde vast aan het bos, afgeschermd door een groot hekwerk. Het was een kwestie van tijd dat het net van bedrijfshallen langzaam maar zeker rond het bos zich sloot. Over het wel of niet kunnen voortbestaan van de vereniging, op deze plek, met de komst van al deze industrie, had niemand ooit echt bij stil gestaan. De groep was nog steeds te gast en onze gastheer heeft altijd het belang van het bestaan van de groep onderstreept en had geen reden hier vanaf te wijken. Jaren zat de groep als een groene enclave opgesloten tussen hoge bedrijfspanden en een drukke snelweg. Ondanks dat voelde de groep er zich thuis en werd het eigenlijk steeds meer hun plek. De voortgang van dit het proces kende lange periodes van afwachten in onzekerheid. Langzaam groeide het besef binnen de Sint Bernardusgroep dat het geen kwestie meer was van wel of niet maar van wanneer we moesten vertrekken. Eind 2006 werden de plannen concreter. In de politiek was er de afgelopen jaren veel te doen geweest over de gebiedsvisies van het bosgebied de Schans. De nieuwe locatie van de groep zou daar ook een plek in krijgen. Op 13 juni 2007 is de een overeenkomst getekend met de gemeente. Hierin werd de verplaatsing van de Sint Bernardusgroep naar de Flierdijk in de Schans vastgelegd. De belangrijkste afspraak hierin is dat we na het verkrijgen van de bouwvergunning een jaar de tijd hadden om te verhuizen.

Een nieuwe start

Aan de rand van de bosrijke omgeving De Schans werd toen in samenwerking met de gemeente Oost Gelre een nieuwe bouwlocatie ontwikkeld. De uitdaging was het oprichten van een totaal nieuw scoutinggebouw, inclusief de inrichting van het terrein. In januari 2010 werd gestart met de nieuwbouw, bestaande uit twee verdiepingen, die onderdak bood aan alle speltakken binnen de Sint Bernardusgroep. Door de inzet van heel veel vrijwilligers kon op 30 januari 2011 de verhuizing plaatsvinden en beschikte de groep over een prachtige accommodatie. Maar belangrijker nog was de vereniging, die in 2015 samen met de Girlscouts Lichtenvoorde één groepsvereniging hebben gevormd.

Speltakken

De groep heeft de volgende speltakken:

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.