Vaardigheidsinsigne

Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Versie door Bot egel (overleg | bijdragen) op 19 jan 2015 om 18:46 (r2.7.8) (Robot: toegevoegd: da:Duelighedstegn, de:Spezi, es:Especialidades)
Ga naar:navigatie, zoeken

De scoutingprincipes van Robert Baden-Powell:

Scoutingprincipes Scoutingmethode Persoonlijke progressie / ontwikkeling Vaardigheidsinsigne

Een Vaardigheidsinsigne of vaardigheidsbadge is de instructie in een bepaald onderwerp en het insigne dat de Scout hiervoor kan krijgen, om op het uniform te naaien. Vaardigheidsinsignes zijn een deel van de progressie. Bijzonder is het examineren, dat volgens de Scoutingprincipes niet moet gebeuren bij het voldoen aan alle eisen, maar als de scout voldoende zijn best heeft gedaan.

Vaardigheidsinsignes waren oorspronkelijk een eenvoudige kennismaking van wat hobby of werk zou kunnen worden. Er zijn daarom veel onderwerpen, die soms niets met het Scoutingspel te maken hebben. Tegenwoordig zijn de eisen hoger en zijn het specialisaties geworden, ten opzichte van de "algemene" klasseisen. In sommige gevallen zijn de eisen zo hoog geworden dat ze nog maar weinig uitgevoerd worden.

Achtergrond[bewerken | brontekst bewerken]

Volgens Baden-Powell (in Wenken voor Leiders):

"Vaardigheidsinsignes zijn ingesteld om de jongens aan te sporen tot liefhebberijen en handenarbeid, waarvan één misschien later zijn beroep zal worden."

"De insignes zijn slechts bedoeld als aanmoediging om iets te ondernemen en door te zetten en zijn dus geen bewijs van vakbekwaamheid. Wanneeer je denkt dat het Spel van Verkennen een formeel opleidingsinstituut voor vaardigheid is, begrijp je de geest en de waarde van de verkennerstraining niet."

"Hoewel we ze vaardigheidsinsignes noemen, zijn ze met de tegenwoordige eisen weinig meer dan liefhebberijen. Dit is echter in overeenstemming met onze methode om de jongens op weg te helpen door klein en gemakkelijk te beginnen"

"... Om deze reden is het peil van vaardigheid met opzet niet zo scherp omlijnd. Het is niet niet de bedoeling om een uniform peil van kennis en vaardigheid te stellen; het gaat om de moeite en inspanning die de jongen heeft moeten opbrengen om die kennis en vaardigheid te krijgen. Op die manier heeft het meest hopeloze geval dezelfde mogelijkheden als zijn meest begaafde en begunstigde broeder."

"Natuurlijk ken ik het gevaar van insigne-jagen. De leider moet onderscheid maken tussen de insigne-jager en de jongen die zijn best doet."

"Sommigen zijn van mening, dat hun verkenners uitstekend moeten zijn, voor ze een insigne kunnen krijgen. Theoretisch is dit juist, op die manier wordt een klein aantal jongens tamelijk vaardig. Maar ons doel is bij alle jongens belangstelling te wekken."

Dit komt overeen met de het idee van Baden-Powell: "De sleutel tot succesvol onderwijs is niet de jongen les te geven, maar hem zover te krijgen dat hij zelf leert". Een verkenner moet niet leren om een insigne te halen of in competite met een ander, maar omdat hij het onderwerp leuk vindt. Dan gaat hij zelf wel op eigen initiatief verder. De consequentie is dat de verkenner dan ook zelf bepaalt hoe ver hoe ver hij gaan wil.


België[bewerken | brontekst bewerken]

FOS Open Scouting[bewerken | brontekst bewerken]

De badgewerking van FOS Open Scouting is uniek in België. Hoewel er ook in de andere koepels groepen zijn die aan badgewerking doen, is FOS de enige federatie die dit in haar werking heeft geïntegreerd. Er is een gescheiden systeem tussen de werking van de Welpen en die van de (Jong)Verkenners/Gidsen. Dit laatste is gebaseerd op het systeem van de U.K.-scouts. Kijk ook eens bij Technieken


Welpen[bewerken | brontekst bewerken]

Bij de aflegging van de beloft wordt de welp opgenomen in de horde en wordt hij een Teerpoot, hij kan nu het bijhorend insigne op de linkerborstzak dragen. Een groene wolvenkop op blauwe achtergrond.

Na de belofte kan de welp zich bewijzen in de badgewerking en door het behalen van de sterren. De badges richten zich op specifieke interesses van de welp, er zijn heel veel verschillende badges waaruit de welp zelf een keuze kan maken. De insignes zijn driehoekig en rood.

De twee sterren staan los van de badges en bestaan uit allerhande basisvaardigheden. Het gaat om twee metalen sterren die op de pet bevestigd worden. Dit zijn eigenlijk een soort Klasse-eisen voor welpen.

De Grijze Wolf wordt uitgereikt aan welpen die zowel de twee sterren als een aantal badges behaald heeft. (aantal afhankelijk van de horde, bijvoorbeeld drie of vijf)

JVG's en VG's[bewerken | brontekst bewerken]

Na het bewijzen van enkele vaardigheden legt de jongverkenner/jonggids de belofte af. Als teken dat hij/zij volwaardig in de groep staat, worden de twee handje onder het FOS-kenteken uit gehaald.

Badgewerking: Er bestaat een hele reeks badges. De badgewerking richt zich op individuele interesses. De badges zijn ruitvormig en worden op de rechtermouw gedragen, onder het eenheidskenteken. De badges werden opgedeeld in 4 grote subgroepen:

  • Interessebadges: individueel af te leggen, insignes: groen, ruitvormig.
  • Gemeenschappelijke badges: in groep af te leggen: groen met rode rand, ruitvormig.
  • Dienstbadges: vaardigheden die erg nuttig zijn voor de groep, bijvoorbeeld EHBO. (af te leggen bij het Rode Kruis) Enkel dienstbadges worden gedragen door leiding. (Andere niet: een leider kan voor alle badges beoordelen.)
  • Nautische badges: specifiek voor de Zeescouts.

Nederland[bewerken | brontekst bewerken]

Vaardigheidsinsignes worden gedragen op de linker mouw, boven de elleboog.

Elke speltak heeft zijn eigen vaardigheidsinsignes. De Bevers maken geen gebruik van vaardigheidsinsignes, hier gaat het om het spelen alleen en met een groep. Bij de DWEK wordt gebruik gemaakt van driehoekige vaardigheidsinsignes. Bij de Scouts van 5-hoekige vaardigheidsinsignes. De Explorers kennen wel grote activiteiten waar ook iets verdiend kan worden. De Roverscouts (Scouting Nederland) kent geen vergelijkbaar systeem. De insignes van de Machtiging BootLeiding zijn de enige vaardigheidsinsignes die voor meerdere speltakken gelden en ook naar een oudere speltak meegenomen mogen worden.

Sommige vaardigheidsinsignes zijn gekoppeld aan diploma's van buiten Scouting, zoals het zeilinsigne groen gekoppeld is aan CWO kielboot II. Voor deze insignes moet wel aan alle eisen worden voldaan, zoals ook voor insignes die voor veiligheid gebruikt worden, zoals houthakken.

Historie[bewerken | brontekst bewerken]

De insignes werden vroeger op de rechtermouw gedragen. Ergens in de laatste 30 jaar zijn ze (om nog onbekende redenen) verhuisd naar de linkernouw.

Wanneer een verkenner een bepaalde combinatie vaardigheidsinsignes had gehaald, kon hij onderscheidingen krijgen zoals het insigne kroonverkenner of diverse koorden.

In de jongens-afdeling van Scouting waren de vaardigheidsinsignes meer gericht op de typische mannenberoepen/liefhebberijen, bij de meisjes-afdelingen meer de vrouwenberoepen/liefhebberijen (met een accent op huishoudelijke activiteiten).


Zeeverkennersinsignes[bewerken | brontekst bewerken]

Tot aan de fusie in 1973 hadden de Zeeverkenners aparte insignes in de blauwe kleur van hun uniform. Daarna werden de insignes gelijk en kregen een opvallende kleur. Niet iedereen beviel dat, zodat deze insignes nog geleverd worden door de aparte stichting Tagrijn

Externe links[bewerken | brontekst bewerken]

Cookies helpen ons onze services aan te bieden. Door onze services te gebruiken stemt u in met het gebruik van onze cookies.