Adriaan Hutzezon
Adriaan Hutzezon was magazijnbediende en verkenners- en groepsleider.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was een zoon van Willem Frederik Hutzezon en Anna Catharina Bitter. Tot 1969 woonde hij in Amsterdam, daarna woonde hij in Ouder-Amstel en hij overleed in Amstelveen[1].
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
In november 1939 kreeg hij zijn volmacht voor assistent-welpenleider bij de Padvindersvereeniging Nederland voor Groep 15, 3e AMVJ[2]. In juli 1940 kreeg hij zijn volmacht voor assistent-welpenleider bij De Nederlandse Padvinders[3]. Na de oorlog bouwde hij de Gijsbrecht van Aemstelgroep weer helemaal op en leidde de groep meer dan 25 jaar. Met zijn bromfiets reed hij trots voor de groep fietsers uit als ze op kampeerweekend gingen. En als verkenners 's avonds 'vette hamburgers' in de snackbar aten, werden ze bestraffend door hem toegesproken. Hij was een zeldzaam figuur, zes van de zeven dagen was hij met de groep bezig. De laatste jaren van zijn leven was hij door een hersenbloeding tot weinig meer in staat. De hele week keek hij uit naar de zaterdag. Trouw werd hij dan gehaald om bij de troepavond van de verkenners en de hordemiddag te zijn, tot zijn dood. Hij werd begraven in zijn padvindersuniform, met paarse das[4].
Naambandje 3e AMVJ-padvindersgroep, PVN groep 15
Onderscheidingen en eretitels[bewerken | brontekst bewerken]
- Zilveren eremedaille in de Orde van Oranje-Nassau (Koninkrijk der Nederlanden, 1974)
- Zilveren Vlaamse Gaai (NPV, 1969)
Bronnen en referenties
