Gerardus Johannes Bisschop
Gerardus Johannes Bisschop was een Nederlandse burgemeester en voorzitter van de Vereeniging Nederlandsch Indische Padvinders.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Hij was een zoon van Willem Bisschop, leraar aan een HBS en Jacoba van Dorsser. Hij promoveerde op 2 februari 1895 in de rechten aan de Rijksuniversiteit Leiden op een proefschrift met de titel: Opmerkingen naar aanleiding van de Wet van 7 December 1894 (Staatsblad n° 196) tot verevening van pensioenen[1]. Hij was getrouwd met Catharina ten Harmsen van der Beek en zij kregen samen een zoon Willem en een dochter Catharina Wilhelmina. In 1906 werd hij uitgezonden als referendaris bij de algemene secretarie te Buitenzorg in Nederlands-Indië. In 1909 werd hij belast met de waarneming van de functie van secretaris van het gouvernement. Benoemd tot secretaris van het gouvernement in hetzelfde jaar volgde spoedig daarna zijn benoeming tot secretaris van het departement van Financiën. In 1914 werd hij waarnemend-inspecteur in de 1e afdeling van het departement van Financiën en in 1915 opnieuw secretaris van Financiën. Van 1916 tot 1921 was hij burgemeester van Batavia, waarmee hij zijn carrière in Nederlands-Indië afsloot. In laatstgenoemd jaar aanvaardde hij het burgemeesterschap van Hoorn, welke functie hij tot 1933 heeft vervuld[2].
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
Vanaf 7 september 1917 was hij voorzitter van de Vereeniging Nederlandsch Indische Padvinders[3]. Hij was dat waarschijnlijk tot zijn vertrek uit Nederlands-Indië.
