Jelke van Wattum
Jelke van Wattum was hoofdkwartiercommissaris voor X-groepen bij De Nederlandse Padvinders en voorzitter van de Commissie Levensbeschouwing bij Scouting Nederland.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Jelke van Wattum raakte op 10-jarige leeftijd ernstig getroffen door het bombardement op zijn ouderlijk huis in Rotterdam op 14 mei 1940. Hij verloor hierbij zijn moeder en broertje, zijn linkerhand en een deel van zijn kaak en gezicht. Vele plastische chirurgie operaties volgden in zijn leven. Hij studeerde theologie in Kampen. Achtereenvolgens was hij predikant bij gereformeerde kerken in : Breda (kandidaat, met intrede in 19 juni 1956), Midwolda, Landsmeer, Nunspeet, Bleiswijk en Den Haag-Escamp. Hij was voorzitter van de Stichting Burger-Oorlogsgetroffenen (SBO) en hij heeft bijgedragen aan het tot stand komen van de Wet uitkeringen burger-oorlogsslachtoffers 1940-1945 (Wubo). Vanuit de SBO werd kunstenares en oud-verzetsstrijdster Truus Menger in 1989 gevraagd een monument te ontwerpen. Zij heeft ‘De steen van de miljoenen tranen’ speciaal voor de Nederlandse burger-oorlogsgetroffenen gemaakt. Het monument staat bij de Oudedijk in Kralingen. Hij was medeoprichter van het Oecumenisch Pastoraat Oorlogs- en Geweldsgetroffenen. Hij ging met emeritaat in 1990. Hij woonde daarna in Oud-Beijerland en is daar na overlijden ook begraven[1][2][3].
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
Hij verhuisde naar Breda. Daar werd hij, in oktober 1944, lid van de Prins Mauritsgroep en begon hij bij de Spechtenpatrouille. De patrouilleleider, Piet Cammeraat, was ook een oud-Rotterdammer. Van Wattum werd er senior patrouilleleider.
Hij was hoofdkwartiercommissaris voor X-groepen bij de Nederlandse Padvinders toen de fusie plaatsvond tot Scouting Nederland. Daar werd hij voorzitter van de Commissie Levensbeschouwing. Ook was hij bij SN lid van het Spelcollege. Hij was 1992 tot in 2004 groepsvoorzitter van Scouting Oud-Beijerland[4].
Onderscheidingen en eretitels[bewerken | brontekst bewerken]
- Ridder in de Orde van Oranje-Nassau (1985)
- Gouden waarderingsteken (1983)
- Erelid Oecumenisch Pastoraat Oorlogs- en Geweldsgetroffenen (2005)
Bronnen en referenties
- ↑ Loopbaan als dominee
- ↑ Hoeks Nieuws, 10 juni 2016
- ↑ Oorlogsverhalen
- ↑ De Oud Rotterdammer, 4 april 2017, jaargang 13, nummer 7, bladzijde 3
