Yvonne Groffi: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 9: | Regel 9: | ||
|Overlijdensdatum=1953-10-15 | |Overlijdensdatum=1953-10-15 | ||
}} | }} | ||
'''Yvonne Groffi''' was oprichter van de Katholieke Vlaamsche Meisjesgidsen ([[Blauwe Gidsen]]). | |||
==Levensloop== | |||
Zij trouwde op 14 januari 1939 met [[Maurits van Haegendoren]]. Zij overleed bij de geboorte van hun zevende kind. | |||
== | ==Scouting== | ||
Zij interesseerde zich voor het jeugdwerk en werd welpenleidster bij het [[Vlaams Verbond der Katholieke Scouts]] (VVKS) in de Sint-Kristoffeleenheid te Antwerpen. Na het volgen van verschillende cursussen werd Groffi de eerste Vlaamse akelaleidster binnen het VVKS en was ze toonaangevend in alle leidsterscursussen. | |||
Aangemoedigd door haar man, toenmalige verbondscommissaris van het VVKS, richtte zij de Katholieke Vlaamsche Meisjesgidsen op, ook [[Blauwe Gidsen]] genaamd, waarin zij de principes van scouting aanpaste aan de situatie van de katholieke Vlaamse meisjes. Zij beschouwde de opvoeding van kinderen en de huishoudelijke taak als een prioritaire opdracht van de vrouw en wilde dat de jeugdbeweging haar daarop hielp voorbereiden. Dat impliceerde: meer vrouwelijkheid in geest, doelstelling en activiteiten; een degelijke nationale opvoeding die loyauteit tegenover het Belgische vaderland combineerde met aanhankelijkheid tegenover het Vlaamse volk, en een katholieke invulling van het niet-confessionele concept van Baden Powell. De zogenaamde Blauwe Gidsen – die meer Vlaams dan Belgisch waren georiënteerd – werden na de Tweede Wereldoorlog een deel van de Katholieke Meisjesgidsen van België, maar de fusie lukte niet en in 1947 werd Groffi uit de hoofdleiding gesloten. Ze richtte in 1952 de [[Lutgardis-ring|Lutgardis-ring]] op. | |||
==Onderscheidingen en eretitels== | |||
= | |||
[ | {{Bron|bronvermelding= | ||
[[ | *C. de Ridder, ''Yvonne Vanhaegendoren-Groffi, een sterke vrouw in Vlaanderen'', 1954; | ||
*K. Bruggeman, ''De Blauwe Gidsen (1940-1953). Een historisch-pedagogisch onderzoek hoofdzakelijk gebaseerd op het archief van Y. Vanhaegendoren-Groffi'', KUL, onuitgegeven licentiaatsverhandeling, 1982; | |||
*K. Caignie, ''De Vlaamse katholieke Gidsenbeweging. 1939-1973'', KUL, onuitgegeven licentiaatsverhandeling, 1995. | |||
*[https://nevb.be/wiki/Groffi,_Yvonne NEVB Online] | |||
}} | |||
{{DEFAULTSORT: Groffi, Yvonne }} | |||
[[categorie:persoon uit de scoutinggeschiedenis]] | |||
Versie van 20 feb 2023 04:36
Yvonne Groffi was oprichter van de Katholieke Vlaamsche Meisjesgidsen (Blauwe Gidsen).
Levensloop
Zij trouwde op 14 januari 1939 met Maurits van Haegendoren. Zij overleed bij de geboorte van hun zevende kind.
Scouting
Zij interesseerde zich voor het jeugdwerk en werd welpenleidster bij het Vlaams Verbond der Katholieke Scouts (VVKS) in de Sint-Kristoffeleenheid te Antwerpen. Na het volgen van verschillende cursussen werd Groffi de eerste Vlaamse akelaleidster binnen het VVKS en was ze toonaangevend in alle leidsterscursussen.
Aangemoedigd door haar man, toenmalige verbondscommissaris van het VVKS, richtte zij de Katholieke Vlaamsche Meisjesgidsen op, ook Blauwe Gidsen genaamd, waarin zij de principes van scouting aanpaste aan de situatie van de katholieke Vlaamse meisjes. Zij beschouwde de opvoeding van kinderen en de huishoudelijke taak als een prioritaire opdracht van de vrouw en wilde dat de jeugdbeweging haar daarop hielp voorbereiden. Dat impliceerde: meer vrouwelijkheid in geest, doelstelling en activiteiten; een degelijke nationale opvoeding die loyauteit tegenover het Belgische vaderland combineerde met aanhankelijkheid tegenover het Vlaamse volk, en een katholieke invulling van het niet-confessionele concept van Baden Powell. De zogenaamde Blauwe Gidsen – die meer Vlaams dan Belgisch waren georiënteerd – werden na de Tweede Wereldoorlog een deel van de Katholieke Meisjesgidsen van België, maar de fusie lukte niet en in 1947 werd Groffi uit de hoofdleiding gesloten. Ze richtte in 1952 de Lutgardis-ring op.
Onderscheidingen en eretitels
Bronnen en referenties
- C. de Ridder, Yvonne Vanhaegendoren-Groffi, een sterke vrouw in Vlaanderen, 1954;
- K. Bruggeman, De Blauwe Gidsen (1940-1953). Een historisch-pedagogisch onderzoek hoofdzakelijk gebaseerd op het archief van Y. Vanhaegendoren-Groffi, KUL, onuitgegeven licentiaatsverhandeling, 1982;
- K. Caignie, De Vlaamse katholieke Gidsenbeweging. 1939-1973, KUL, onuitgegeven licentiaatsverhandeling, 1995.
- NEVB Online
