Florentinus Jacobus Abraham Calkoen
Florentinus Jacobus Abraham Calkoen was militair en actief bij Scouting in Wageningen.
Levensloop[bewerken | brontekst bewerken]
Floris ging naar de HBS en haalde in 1902 zijn diploma. Hij koos voor een toekomst als militair en ging als cadet naar de KMA in Breda. In 1903 kwam hij bij het 5de Regiment infanterie in Amersfoort. Het leven als militair zorgde voor vele omzwervingen door Nederland. Vanuit Amersfoort kwam hij opnieuw in Breda terecht, vervolgens in Bergen op Zoom, en daarna in Ede en Nijmegen.
Hij trouwde op 9 juni 1920 met Catharina Johanna Iskjen Doornbos. Nadat hij op diverse locaties gelegerd was, kwam hij in Amersfoort bij het 16de regiment infanterie. Hij werd commandant van de tirailleurcompagnie en later hoofd van het Mobilisatiebureau van het 21e Regiment Infanterie, dat was gelegerd in de Willemkazerne. Na het uitbreken van de oorlog en het demobiliseren van de Nederlandse krijgsmacht op 15 juli 1940, werden alle beroepsmilitairen ontslagen. Zij moesten een verklaring ondertekenen, waarin ze aangeven niets tegen de Duitsers te zullen ondernemen gedurende de oorlog, de zogenaamde erewoordverklaring. Niet alle militairen hielden zich aan die verklaring. Een aantal militairen, oud-militairen en burgers werkte samen in de Ordedienst (OD). In eerste instantie had men als doel de openbare orde te handhaven na het spoedig verwachte vertrek van de Duitsers. Toen dit niet reëel bleek, gingen de leden steeds meer actief verzet plegen, door middel van sabotage van Duitse netwerken en door het verzamelen van inlichtingen over de vijand, om die naar Engeland te kunnen sturen.
De organisatorische kern van de OD werd in de lente van ’41 door de Duitsers opgerold; een groot deel van de districts- en plaatselijke commandanten werd gearresteerd. Floris maakte deel uit van de OD. Hij werd gearresteerd op 30 september 1941 en tot 12 maart 1942 gevangen gehouden in het Oranjehotel in Scheveningen. Hij werd ter dood veroordeeld en naar concentratiekamp Sachsenhausen bij Oranienburg afgevoerd. Op zondagmorgen 3 mei werd hij met 71 anderen man voor man met een schot in de nek gedood[1][2].
Scouting[bewerken | brontekst bewerken]
In Ede was hij behalve als militair ook actief als penningmeester van de Vereniging voor Scoutswerk te Wageningen. De Vereniging voor scoutswerk in Wageningen was opgericht in 1911 omdat een aantal groepen zich niet konden vinden in de beloften en wetten van de Nederlandsche Padvindersorganisatie of de Nederlandsche Padvindersbond. Ze bestond uit 30 tot 40 leden. Jakob Gerzon was een medebestuurslid[3].
