Bewerken van Berdenis van Berlekomgroep

|Land=Nederland

|Open voor=beide

|Website=www.scoutingbvb.nl

|lat=51.502519

De '''Berdenis van Berlekomgroep''' is een landverkennersgroep in Middelburg (Zeeland).

===De eerste dertig jaar: 1911-1941===

De geschiedenis van de Berdenis van Berlekomgroep gaat maar liefst negentig jaar terug in de tijd. Dit maakt deze groep tot één van de oudere scoutinggroepen van Nederland en de oudste van Zeeland. De groep heet van oudsher Berdenis van Berlekomgroep I. Het Romeinse cijfer I geeft aan dat de groep de eerste was met deze naam en diende ter onderscheid van een eventueel later op te richten tweede [[troep]]. Tegenwoordig wordt de ‘I’ in de naam niet meer gebruikt. Al negen decennia lang voert de groep rood als kleur van de [[groepsdas]]. Aan deze felle kleur is te zien dat de groep een oude groep is: de felle kleuren werden namelijk als eerste vergeven. De groep kreeg een rode das, de Vlissingse [[M.A. de Ruytergroep]] (opgericht 1919) kreeg een oranje das. Het [[uniform]] bestond in de beginjaren nog niet uit de welbekende korte padvindersbroek tot de knieën, maar uit een rijbroek met leren kappen, een kaki blouse en een veldmuts. In het voorjaar van het jaar 1911 werden in Middelburg de eerste padvinders[[patrouille]]s opgericht. Leider van het eerste uur was luitenant Limbeek, aanvankelijk alleen begonnen, later bijgestaan door de officieren Bogaert en Adrichem. Een klinkende naam uit de beginjaren was die van vaandrig Touburg, een oude zeerot met een verfomfaaide snor en een flinke woordenlijst met zeemanstaal waar de leerlingpadvindertjes van bloosden. De meeste leiders waren officieren van het Derde Regiment Infanterie. In de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) meldde de groep zich aan bij dit regiment. Tijdens de eerste jaren van de oorlog hield de groep haar bijeenkomsten in Westkapelle. Ternauwernood ontsnapten leiding en verkenners aan de dood bij een mijnontploffing op het Westkapelse strand, die zes levens van niet-padvinders eiste. In de oorlogsjaren werd regelmatig illegaal de grens met België overschreden en werden de [[padvinders]] zelfs verdacht van spionage. Een hoogtepunt uit de eerste jaren was de inspectie in 1914 van de groep door [[prins Hendrik]], een regelmatige bezoeker van de provincie Zeeland. Bij zijn komst reed [[hopman]] [[Piet ten Kate]], zoals vaker bij belangrijke

De opening op 18 mei 1970 van het Hopman Vernielhuis was een hoogtepunt uit deze periode. Sinds 1957 hadden de bestuursleden van de provinciale padvindersorganisaties, en in het bijzonder voormalig hopman [[J.F. Verniel]] van de Berdenis van Berlekomgroep, gestreefd naar de totstandkoming van een padvindersterrein in Zeeland. Na veel getouwtrek over de locatie werd uiteindelijk een terrein aan de oever van het Veerse Meer toegewezen. De realisering van het Scoutcentrum heeft hopman Verniel helaas niet meer mee mogen maken. In het gebouw konden onder andere cursussen worden gegeven en welpen overnachten. Op de vijf hectare grasland en jonge boomaanplant eromheen was voldoende ruimte voor kampeer- en padvinderijactiviteit.

Vijf [[lelievlet]]ten (zichtbaar vanaf de Dokbrug in de Maisbaai rood boord witte dekken)

{{bron}}