Bund Deutscher Pfadfinderinnen (1912–1933)
De Bund Deutscher Pfadfinderinnen was tussen 1922 en 1933 een nationale Duitse padvindstersverbond.
Historie
De eerst padvindstersgroepen in Duitsland ontstonden in 1911 in Hamburg en Frankfurt am Main.
In dat jaar werd ook de Deutscher Pfadfinderbund voor jongens opgericht door Maximilian Bayer, Alexander Lion en Carl Freiherr von Seckendorff. Deze drie heren hielpen Elise von Hopffgarten met het schrijven en bewerken van het ‘’Pfadfinderbuch für junge Mädchen’’ (het Scouting boek voor jonge meisjes) dit was bedoeld om jonge meisje en vrouwen meer zelfstandig te maken. Het was minder patriottisch dan het jongens boek en verwees naar de ‘Vrouwenbeweging’ die strijde voor vrouwenrechten. Het werd toch ook wel weer aangevuld met activiteiten die toen meer voor vrouwen werden beschouwd zoals huishoudkunde en tuinieren.
De Deutsche Pfadfinderbund für junge Mädchen werd in 1912 opgericht en veranderde in 1913 hun naam in Bund Deutscher Pfadfinderinnen. Elise von Hopffgarten werd de voorzitster.
De Pfadfinderinnen werden door de staat ondersteund en zo groeide de beweging al snel tot 6000 leden.
Na het begin van de Eerste Wereldoorlog richtte veel groepen zich op hulpverlening aan de bevolking. Sommige groepen concentreerde zich op het verbouwen van groente terwijl andere vluchtelingen opvingen. Door reis beperkingen vielen echter talloze groep uit elkaar.
Na de oorlog waren er ook conflicten binnen de Pfadfinderinnen bond. Oudere (voor oorlogse) leidsters en jongeren die tijdens de oorlog aangesloten waren verschilde van mening over het doorzetten van het verbond. Aanvankelijk werd in 1920 de oude methode bevestigd op een conferentie in Weimar. Twee jaar later werd in Jena gebroken met het verleden. De nieuwe structuur baseerde zich meer op oude Germaanse en middeleeuwse ideeën. De daarop volgende jaren werd de oriëntatie van de organisatie steeds meer gericht op de oorspronkelijke Duitse gemeenschap. In 1923 werd er samen met een andere conservatieve jeugdorganisaties, de ‘Jungmädchendienst’ opgericht. Vanaf 1926 promootte de Bund Deutscher Pfadfinderinnen in haar tijdschrift de Artaman-nederzettingenbeweging (een beweging die het behoud van Duitse taal en identiteit nastreefde).
In de zomer van 1933 werd de Bund Deutscher Pfadfinderinnen, net als vele andere Duitse Jeugd verenigingen ontbonden.
Na de Tweede Wereldoorlog werd er opnieuw een Padvindsters Verbond opgericht onder de naam ‘’Bund Deutscher Pfadfinderinnen’’ Deze bestond tussen 1949 en 1975
