Herman van Voorst tot Voorst: verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting |
k (Project 2 (zie Project 2 voor meer informatie) |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
'''Herman Franciscus Maria baron van Voorst tot Voorst''' ('s-Gravenhage, [[2 augustus]] [[1886]] - 's-Gravenhage, [[9 juli]] [[1971]]) was van [[1946]] tot [[1956]] [[Hoofdcommissaris]] van de [[Katholieke Verkenners]]. Hij ontving in [[1957]] de enige [[WOSM]] onderscheiding, de [[Bronzen Wolf]]. | '''Herman Franciscus Maria baron van Voorst tot Voorst''' ('s-Gravenhage, [[2 augustus]] [[1886]] - 's-Gravenhage, [[9 juli]] [[1971]]) was van [[1946]] tot [[1956]] [[Hoofdcommissaris]] van de [[Katholieke Verkenners]]. Hij ontving in [[1957]] de enige [[World Organization of the Scout Movement|WOSM]] onderscheiding, de [[Bronzen Wolf]]. | ||
Hij was aan het begin van de [[Tweede Wereldoorlog]] sous-chef van de Generale Staf. De overgave van Nederland werd enkele uren vertraagd door het feit dat hij en zijn broer Godfried zich conform familie-traditie niet wilden overgeven en tot het bittere eind wilden doorvechten.<br/> | Hij was aan het begin van de [[Tweede Wereldoorlog]] sous-chef van de Generale Staf. De overgave van Nederland werd enkele uren vertraagd door het feit dat hij en zijn broer Godfried zich conform familie-traditie niet wilden overgeven en tot het bittere eind wilden doorvechten.<br/> | ||
Versie van 10 nov 2009 21:51
Herman Franciscus Maria baron van Voorst tot Voorst ('s-Gravenhage, 2 augustus 1886 - 's-Gravenhage, 9 juli 1971) was van 1946 tot 1956 Hoofdcommissaris van de Katholieke Verkenners. Hij ontving in 1957 de enige WOSM onderscheiding, de Bronzen Wolf.
Hij was aan het begin van de Tweede Wereldoorlog sous-chef van de Generale Staf. De overgave van Nederland werd enkele uren vertraagd door het feit dat hij en zijn broer Godfried zich conform familie-traditie niet wilden overgeven en tot het bittere eind wilden doorvechten.
Na de capitulatie werd hij, net zoals zijn broer, als krijgsgevangene naar Duitsland gebracht omdat hij weigerde zijn woord van eer te geven dat hij zich niet tegen de Duitsers zou verzetten. Na de oorlog was hij van 1946 tot 1949 lid van van de Eerste Kamer, voor de Katholieke Volkspartij en van 1949 tot 1961 lid van de Raad van State.
