Bewerken van Medusagroep
Scoutpedia.nl, dé Scouting wiki
Waarschuwing
Je bent niet aangemeld. Jouw IP-adres wordt opgeslagen als je wijzigingen op deze pagina maakt.
Deze bewerking kan ongedaan gemaakt worden. Hieronder staat de tekst waarin de wijziging ongedaan is gemaakt. Controleer voor het publiceren of het resultaat gewenst is.
| Huidige versie | Jouw tekst | ||
| Regel 20: | Regel 20: | ||
== Geschiedenis == | == Geschiedenis == | ||
In 1911 | In 1911 lieten onder meer Jhr. J.B. van Andringa de Kempenaar en dr. A. van Voorthuysen een oproep aan de inwoners van Groningen uitgaan om hun kinderen deel te laten nemen aan het werk van de [[padvinderij]]. De kinderen zouden de gelegenheid krijgen om hun fantasie te ontwikkelen en tegelijkertijd leren een tucht te aanvaarden. Nog in datzelfde jaar werden twee Groninger groepen (de [[Rode Groep]] en de [[Blauwe Groep]]) opgericht en een jaar later vormde [[Samuel Abraham van Oven|S.A. van Oven]], leraar aan de Zeevaartschool, de watertroep Medusa. Deze naam was een verwijzing naar het Nederlandse korvet Medusa, dat in 1863 door de Japanners onder vuur was genomen. De leden van Medusa moesten vijftien jaar zijn en kunnen zwemmen. De groep telde aanvankelijk slechts vier leden, die door de Groninger jeugd van tijd tot tijd onthaald werden op scheldpartijen en modder. De toelatingseis voor wat betreft het zwemmen en de hoge morele maatstaven ten aanzien van eerlijkheid, trouw, gehoorzaamheid en plichtsbesef kwalificeerden de groep naar alle waarschijnlijkheid als een select, voor de Groningers al te select gezelschap. De jongens droegen oranje dassen en gingen zaterdags met 'stiefpa' Van Oven, die ook als '[[schipper]]' werd aangesproken, roeien of zeilen op het Paterswoldsemeer. In gedachten, woord en daad moesten de Medusaleden een rein leven leiden en er mocht niet gevloekt worden. | ||
Tijdens de Eerste Wereldoorlog zette de watertroep zich in voor vluchtelingen. In die jaren werden er ook kampen georganiseerd en was er voor het eerst sprake van een eigen boot. Waar steeds weer bleek, dat de zwemvaardigheidseis toestroom van nieuwe leden verhinderde, besloot men in 1924 de Medusatroep om te zetten in een landgroep, die op de zolder van het Prinsenhof gehuisvest werd. Voor het toezicht op de financiën en de eigendommen en voor het contact met de ouders riep de Medusagroep een [[groepscomité]] in het leven, bestaande uit zes ouders en de groepsleider. Voor beslissingen over onder meer schorsingen en tucht bij de verkenners vormde de troepleider samen met de patrouilleleiders een ereraad. Vanaf dat jaar kende de Medusagroep naast [[verkenners]] ook [[welpen]] en [[voortrekkers]]. De nieuwe landgroep groeide snel. Ondanks of juist in verband met het idealisme en de religieuze grondslag van de padvindersbeweging bleven onenigheid en conflicten de [[NPV]] niet bespaard. Toen de vereniging besloot om de toevoeging 'tegenover God en mijn land' in de padvindersbelofte onverkort te handhaven, werd tijdens een vergadering van een aantal padvindersleiders te Groningen besloten om uit te treden en een eigen organisatie van de grond te tillen, genaamd de [[Padvinders Vereeniging Nederland]] (PVN). De Medusagroep sloot zich daarbij aan. Enkele jaren later, in 1937 kwam het tot een hereniging van beide organisaties, dankzij de wil om deel te nemen aan de Wereldjamboree in Vogelenzang. De groep ondervond in latere jaren ook tegenslagen; in 1939 gingen de meeste bezittingen van Medusa verloren tijdens een grote brand aan de Vismarkt en twee jaar later werd de groep door de Duitse bezetters opgeheven. In het bevrijdingsjaar werd de padvindersgroep nieuw leven ingeblazen en direct na de aftocht van de Duitse troepen verleenden de Medusapadvinders hand- en spandiensten. In de jaren zestig leek de belangstelling van jongeren voor de padvinderij te tanen: in plaats van voorschriften, leiders en discipline verkozen steeds meer kinderen het experiment, de vrijheid en de vrijblijvendheid. De volwassene, die met behulp van de jeugd alsnog idealen wilde verwezenlijken, ontmoette wantrouwen. Een heroriëntatie bleek onvermijdelijk; sociale vaardigheden, het leren oplossen van conflicten en maatschappelijke belangstelling moesten meer accent krijgen. In 1967 besloten de Medusagroep, de [[Fridjof Nansengroep (Groningen)|Fridjof Nansengroep]] en de [[Rabenhauptgroep]] hun krachten te bundelen; gezamenlijk richtten zij de [[Prins Willem-Alexandergroep]] op. | Tijdens de Eerste Wereldoorlog zette de watertroep zich in voor vluchtelingen. In die jaren werden er ook kampen georganiseerd en was er voor het eerst sprake van een eigen boot. Waar steeds weer bleek, dat de zwemvaardigheidseis toestroom van nieuwe leden verhinderde, besloot men in 1924 de Medusatroep om te zetten in een landgroep, die op de zolder van het Prinsenhof gehuisvest werd. Voor het toezicht op de financiën en de eigendommen en voor het contact met de ouders riep de Medusagroep een [[groepscomité]] in het leven, bestaande uit zes ouders en de groepsleider. Voor beslissingen over onder meer schorsingen en tucht bij de verkenners vormde de troepleider samen met de patrouilleleiders een ereraad. Vanaf dat jaar kende de Medusagroep naast [[verkenners]] ook [[welpen]] en [[voortrekkers]]. De nieuwe landgroep groeide snel. Ondanks of juist in verband met het idealisme en de religieuze grondslag van de padvindersbeweging bleven onenigheid en conflicten de [[NPV]] niet bespaard. Toen de vereniging besloot om de toevoeging 'tegenover God en mijn land' in de padvindersbelofte onverkort te handhaven, werd tijdens een vergadering van een aantal padvindersleiders te Groningen besloten om uit te treden en een eigen organisatie van de grond te tillen, genaamd de [[Padvinders Vereeniging Nederland]] (PVN). De Medusagroep sloot zich daarbij aan. Enkele jaren later, in 1937 kwam het tot een hereniging van beide organisaties, dankzij de wil om deel te nemen aan de Wereldjamboree in Vogelenzang. De groep ondervond in latere jaren ook tegenslagen; in 1939 gingen de meeste bezittingen van Medusa verloren tijdens een grote brand aan de Vismarkt en twee jaar later werd de groep door de Duitse bezetters opgeheven. In het bevrijdingsjaar werd de padvindersgroep nieuw leven ingeblazen en direct na de aftocht van de Duitse troepen verleenden de Medusapadvinders hand- en spandiensten. In de jaren zestig leek de belangstelling van jongeren voor de padvinderij te tanen: in plaats van voorschriften, leiders en discipline verkozen steeds meer kinderen het experiment, de vrijheid en de vrijblijvendheid. De volwassene, die met behulp van de jeugd alsnog idealen wilde verwezenlijken, ontmoette wantrouwen. Een heroriëntatie bleek onvermijdelijk; sociale vaardigheden, het leren oplossen van conflicten en maatschappelijke belangstelling moesten meer accent krijgen. In 1967 besloten de Medusagroep, de [[Fridjof Nansengroep (Groningen)|Fridjof Nansengroep]] en de [[Rabenhauptgroep]] hun krachten te bundelen; gezamenlijk richtten zij de [[Prins Willem-Alexandergroep]] op. | ||
